Alle inzendingen over hoofd

Als een geest spook jij door mijn hoofd. Ik wanhopige, ben van mijn geweten beroofd. Een ziel die vreemd gaat terwijl hij eeuwig trouw heeft beloofd.…

Rust in mijn hoofd lijf en leden Een gelukzalig gevoel binnengetreden Niet te bevatten of te evenaren De stilte in mij te mogen ervaren Te zijn wie ik ben in mijn eigen domein Bijzonder gelukkig in het alleen zijn…

Heb jij eigenlijk Wel een idee Hoe je in m´n hoofd rondspookt Vastgeketend Onderdeel Van mijn gedachtestroom Weet je eigenlijk wel Dat ik gewoon, Altijd.. Ik hou van jou!…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

De aarde loopt met rasse schreden schudt ontzet het hoofd veegt haar voeten af aan de hemel niet meer zo wit niet meer zo blauw dan duikt ze als een kind zo blij aan mijn voeten ze is van mij…

Het druppelde in de plas Het tinkelde in mijn hoofd Doffe dreunen Het sijpelde binnen als een bijtend zuur Maar dan zout Ik droogde uit Zonder jou los te laten En toen het regende Werd het droog…

Mijn hoofd werd leeg Nieuwe energie kwam boven. Ik blijf echt knokken Ik zal het je beloven!…

Het geluk zwelt in me op als een ballon naar de hemel Jouw adem in mijn hoofd zorgt dat ik mijn stem vergeet Alleen eindeloze zoenen met jouw spiegelbeeld kunnen me nog gelukkiger maken…

Stil ging hij in de hoek zitten kuiten tegen zijn billen hoofd schuddend op en neer niemand die iets zei niemand die iets vroeg maar ook niemand die beseft, een lach is al genoeg……

mijn keel schraapt met gesnoerde tong in gebroken woorden als een luidkeelse zwijger steeds weer stikkend in wat zich verbeeldt in mijn hoofd waarvan de inbreng nihil bleef…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

Is het het leven, dat je je hoofd zo moede op mijn schouder legt? Is dat de reden dat je ook vanavond weer zo weinig zegt?…

Ontwijkende blikken dreunen tegen mijn hoofd en raken mijn hart Zij die ze blikten blozen en lopen snel naar daar waarvan ze denken dat ik niet gaan zal Ik volg ze met mijn ogen mijn hart huilt…

Ik kan mijn leven niet indelen naar emotionele indrukken hoe verschillend ze ook zijn voor mij geen handgrepen; ik fiets met handen los van mijn stuur om zoveel stukken, het hoofd aan de vrouw tot functionele verplaatsing geweken.…

een lome zomerzonnedag van blakend bladergroen om ruglings in het sprietend gras nu verder niets te doen dan hoofd steun op een elleboog te turen naar de lucht daar zweven buizerds hemelhoog hun zomerzonnevlucht…

Wat begon met bodylotion knobbelt voort je hebt er toch twee en leeft nog pruiken zet je op geen haar op het hoofd die niet denkt doch chemocalisch riekt elk merk bodylotion naar het kruitvat..…

Blauw blinkt de hemel Zwart zuigt het asfalt Waartussen ik sta Trilt de lucht van de warmte Verlicht mijn hoofd tot duizelen Plakt mijn zolen aan de grond…

Tour de France Tour dopage Floyd uit Amerika Zabel, der Jan enzo wisten van niets Vergeten is één van de nevenverschijnselen Epo stijgt ook naar het hoofd op de fiets…

ze zwaait haar hoofd een beetje los van de knelling plafond muur vloer muur muur plafond linksom een raam rechtsom een geflipte laptop relax…

mijn hoed woei van ontsteltenis zowaar van mijn hoofd toen ik het hoorde vissen blijken bij diepe aanschouwing in doorsnee bomen waarin stammen zijn samengeperst tot oogsteentjes met jaarringen…

bomen bossen eensgezind takken wuiven westenwind regens ranselen akkerland hoofden hoeden waterstand vlak ziltzompig lageland verzuipt langzamerhand…

de zon is verdwenen de zee siste kwaad achter de horizon beschaamd trok zij haar rode hoofd terug wraak is zoet weerkaatsend heeft zij de golven opgelicht…

leeg, mijn dagen die zonder een woord beginnen in nietszeggend blanco dat schoon blijft van zinnen vol, mijn hoofd barstend van vragen die onbeantwoord de leegte slechts verdagen…

Wat klink je luid uit kleine keel jij zwarte vogel Over mijn hoofd gaan er zo veel In flarden waaien zij hoog over Ik sta omringd door wintertint en zing naar boven…

duizenden lauwerkransen zie ik gehangen om hoofden van oorlogshelden bloed druipt eeuwenlang in onverzadigbare grond die altijd dorst heeft de wapenfabrikant telt winst van geleverde kogels…

als een uitgedroogde kameel in de woestijn strompelt mijn “ik" door mijn hoofd wegzakkend in het zand brandt m’ n kop vol pijn uitgedoofd als een kaars van zijn vlam beroofd…

vogels vliegen m’ n hoofd af en aan met berichten dood en verderf in volle pracht als ze gaan maar rood van bloed terug door menselijke verf…

donkere pretogen overbruggen de afstand die hen scheidt geraakt door zijn woorden danst zij ritmisch met haar hoofd in de wolken waar zij sinds zijn komst graag vertoeft…

eindelijk het is weer licht in mijn hoofd eindelijk niet langer meer verdoofd oneindig kan ik weer zachtjes zingen met jou dit gevoel, lief niet te verdringen oneindig had ik je toch beloofd…………

Kleine kennisleer (liefde 3) Zij spelt mijn hoofd. Zij duidt mijn huid. Strelend vergroot zij haar kennis. Mijn ademhaling is haar partituur. Haar weten omvat mij. Zij ziet mij blindelings.…