Alle inzendingen over humor

Ik kan zo genieten van een eitje niet die verre buurman hoor das een onvervalste boerenlul hij is er altijd als de kippen bij hij heet Jan Hen die kippenneuker zegt de boerin: zij kan het weten ze heeft ‘m eens in ’t hok betrapt dat ‘ie er één zijn strot doorbeet zijn tengels durven niet te slachten waar hij Janchien haar uit de kluit…

Ik ben een fantast Met veel contrast. Mijn ideeën doen anderen geeuwen. Morgen beter De moppen die ik vertel worden voor anderen een hel ze zouden moeten lachen maar hun ogen bloeden. Morgen beter De fantast in mij zoekt het goede het gerichte tot in het hart. Het splijt en valt uiteen als een afbrokkelende steen. Vandaag Beter…

ik ga geen brochure downloaden om mijn brood van beleg te voorzien…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

Zit ze steeds als Jan met de korte achternaam naar links te koekeloeren, zeg ik tegen Mien wat zit je nou toch continue naar links te kijken verwacht je soms wat van die kant? Nee, helemaal niet, zegt ze tegen me dus ik meteen er bot bovenop, jawel dat doe je wel? je zit steeds naar links te koekeloeren en dat doe je niet als je niks verwacht…

Stik...ik ben niet goed snik, Ik ben een schrijver alleen van 'blik' mijn brein is gevormd in -Nieuwe Gein- het lachen heeft dus gewoon al zo'n sik, mijn gedachten en mijn denken lopen als een trein maar ik hou stiekem toch van; de gekheid, geen geslijm wel van: plagen, stoken, poken, porren en van: "zo leuk" doch liever geef ik mezelf -…

Hij geeft toe is zo moe van het vele strijden zo’n lange tijd heeft niets verblijd er was slechts lijden geen lieve lach geen ogen zo zacht mocht hij aanschouwen wachtte zo trouw op die ene vrouw die van hem zou houden is nu vol wrok en haat niets dat nog baat tegen dit zware leven dat vol geweld hem steeds heeft geveld…

Nog ‘n laatste blik in haar tas twee tanga´s een T shirt signaalgroene legging intiemspray kleefpasta…

Het voelt toch helemaal niet lekker Als je loopt te balen als een stekker. Wat je ook probeert Alles loopt verkeerd Het wordt almaar gekker. Alleen een echte stekker Vindt een stekkerdoos lekker.…

'Herinner jij je dat prachtige horloge nog dat ik een jaar of vijf geleden verloren heb?" 'Jazeker.' 'Weet je nog hoe ik werkelijk overal heb gezocht maar het ner- gens kon vinden?' 'Reken maar.' 'Trek ik gisteravond een oud vest aan dat ik in jaren niet meer heb gedragen en nou geef ik jou te raden wat ik in het linker zakje vond…

Nooit zag ik een beter broeder, dan de nieuwste gaskunstmoeder: altijd paraat, nooit van haar nest niet vatbaar voor de hoenderpest. Nooit zag ik een beter broeder, dan de nieuwste gaskunstmoeder: gekakel, poep, noch verenpluis haalt u met deze moeder thuis. Nooit zag ik een beter broeder, dan de nieuwste gaskunstmoeder: de warmte is gereguleerd…

Heel discreet Kwam het decreet. Men wilde proberen De gemeenschap te decreteren, Zoals dat in die kringen heet. In de hoogste kringen Doen ze moeilijke dingen.…

ik heb met niemand iets ik heb met iemand niets door dit te schrijven kan ik mezelf blijven dus, als ik niets had geschreven dan was ik gewoon mezelf gebleven…

Het voordeel van over je heen laten lopen is dat je met niemand problemen hebt. Toen ik besloot mij niet meer in een hoekje te laten drukken, kreeg ik prompt onenigheid met vrouwen, vrienden, elektriciens, kleine kinderen en huisdieren. Om het tumult te ontvluchten reisde ik naar Australië waar ik het aan de stok kreeg met nandoes en buidelmarters…

maar laat vooral niet het achterste van je tong zien ze schrijven je kapot…

Mijn naam is Koos Al een hele poos. En ik ben een weinig boos Met de naam die men koos. Op deze foto lijk ik net Jan met de pet.…

De biechtende vrouw tot de jonge pastoor "Eerwaarde ik heb gezondigd" "Welke zonde heeft u begaan" vroeg de pastoor met stijgende spanning "Eerwaarde, ik heb mijzelf beroerd" dat liet de eerwaarde niet onberoerd Zijn benen wat uit elkaar zijn hoofd nog dichter naar haar liet hij zijn roede stijgen zijn stem sloeg over in hijgen…

geen wind geen wolk geen zon geen regen weerloos zit ik in m'n teleconferentie verslagen aan de haak geen zintuiglijke concurrentie enkel uitgesproken eloquentie luister ik met volle attentie naar mijn en dijn en tegenspraak met haar pure concentratie zakelijke consternatie lijkt deze conferentie op beroepsmatige detentie…

Het paard van ome Lou was altijd moe niet vooruit te branden Hij at zelfs langzaam zeer bedachtzaam en met lange tanden Lou wilde zo graag hopperdehop een eindje rijden in galop maar het gebeurde niet Zelfs een rustige draf kon er echt niet af Lou had verdriet Maar op een dag wat hij toen zag zijn paard ging heel hard rennen…

Als je alles iets sneller doet... Heb je ook iets meer tijd!…

Mijn beide zonen kan ik niet betichten Van interesse in het werk van mij. Mijn hobby gaat geheel aan hen voorbij, Sporadisch lezen die twee mijn gedichten. Eens kijken of ze hier op reageren, Want anders dan onterf ik beide heren.…

Ben je niet zo tevreden Kun je werk uitbesteden. Er zijn tenslotte zaken Die jou nauwelijks raken Om er aandacht aan te besteden. Outsource Off course.…

Blind verlangen stond niet toe kleine lettertjes te lezen, te groot de wervende kopij: ‘boter, suiker, melk en honing…..’ Door ogen wagenwijd gesloten voor wat er schuil ging achter wat op onschuld leek, vond pijnlijke struikeling plaats. Dus eigen schuld aan dikke bult.…

Ik beheers natuur schiet die gezond was de uitleg op mijn vraag hier wees hij op zijn hoed een zelf geschoten gaai even naar binnen en weer terug ging ik kijk is wat ik zei dit wil ik laten zien ik schoot de jager en werd wakker jankend rende hij nog weg uit mijn droom…

in de eenzaamheid van een zwoele zweterige zomernacht zoemen doorheen flarden sluimerslaap bloeddorstige muggen en verlangen naar jou alleen dat laatste blijft onbevredigd.…

had nog behoorlijk de pest in toen bleek dat ik daar geen ritje op een kanonskogel kon maken…

een tuin vol bloemen zonverlicht zoemt gevleugelte en wij lachen de dag voorbij ik zorgzaam jij huisje, boompje, beestje en dan verlies jij jezelf in sekte onzeker lever jij je over aan een gekregen beeld een tuin vol bloemen gebroken lach jij smeet mij aan diggelen kleurrijk, dat dan weer wel…

glinsterend tegenvlak met de vraag of er nog gemorreld moet worden stoppels gekortwiekt lippen in glanzende lijnen wimpers zonder klontjes geur, kleur en fleur avonduur tegemoet een avontuur in spiegelschrift…

Dat zwarte pieten Zelf ook discrimineren, Wordt niet geloofd En laat men passeren. Minderheden worden misschien Te vaak over het hoofd gezien. Maar geldt dat dan ook niet, Voor de zielen- en de zeurpiet ?…

Hij zegt: ik woon om de hoek Zij zegt: ga zo het hoekje om Hij zegt: niet letterlijk mag ik hopen Zij zegt: zullen we dan maar rechtdoor lopen Zodat we geen misverstanden oplopen? Want al woon je " om de hoek" Ik hoef je niet kwijt en wil niet naar je op zoek!…