Alle inzendingen over individu

Zij bijt het eten uit de grond. Haar snede keert het bestaansrecht om, vlak bij de aarde. Wie haar schaafde, smeedde wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad. Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden. Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat het duister zoekt wordt naar het licht geheven. Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar…

de zwart-witte pentekening spat krassen en lijnen van bloed en bloedbanden die verloren zijn gegaan hoe ver loopt het poreuze ik op een nevelig pad om ooit samen te vallen met wortel en tak hoeveel stenen moeten het diepe water raken om aan de overkant het spiegelbeeld te vinden waarin je iemand anders ziet ze zegt: het geheugen…

Kan dankbaar denkbaar zijn? Kan ik tevreden zijn met mijn gisteren voor mijn leven vandaag? Heb ik genoeg met wat ik uit mijn verleden heb meegenomen? Of speelt er nog een verlangen op mijn lippen waarom ik nog voortdurend vraag? Denk ik dankbaar nog een rol te spelen? In de toekomst met een serene geest. Kan ik het nalaten wat ik liever…

Gevleugelde initiatieven gaan veelal tot aan de hemelboog. Zij zijn oprecht en behoeven zonder verder een ander mens te grieven enig verder betoog. Gevleugelde vrije vogels. Mensen met een blijmoedig hart. Zij zoeken de hemel te bestormen. Een gedreven hartstocht voor een innig vuur dat nimmer tot aardse meester bad. Gevleugelde initiatieven…

ik ken jou niet enkel in het voorbijgaan of wellicht achter het verschiet zag ik je daar staan? met een blik van herkenning en nog eens ik weet het niet zeker de leeftijd presenteert de rekening dat maakt mij ook weker en heb meer oog voor iedere mens toch was er een ontmoeting, zo een dichter eigen, ik verbeeld me dan dat jij het bent…

Keurende ogen beschouwen een behoren bij. Zij zoeken de gemeenschappelijke waarden. Een ik en jij naast een hij en zij. Keurende ogen peilen de diepten van een hart. Zij peilen met diepte, die met een beetje van dit en een beetje van dat meer wil wezen dan een verkeerde start. Een onvergetelijke ervaring die vanuit de ogen zijn…

Ik heb geen zicht op de morgen. Ik ben telkens weer verbaasd. Elke dag heeft zijn eigen zorgen. Zolang de levensbron nog niet is uitgeraasd. Ik hou mij niet verborgen. Ik vind in dit leven zijn eigen plaats. Elke zonnestraal verbaast mij ook weer morgen. Wordt langs mijn profiel zielshartig teruggekaatst. Mijn verbazing kan ik niet verbergen…

Het schemert, en Waar 'k peinzend langs de golven ga En peinzend naar hun ruisen hoor, Ruist al hun vloed mij schuimend na En wist mijn spoor. Het schemert, en Waar 'k wijkend het getij beleef, Ruist het getijde op mij aan En wist wat 'k in mijn hart beschreef - Wat 'k heb gedaan. Het schemert, en In 't ruisend wit getijde zie '…

Een ontmoeting van de ene hand met een andere hand. Waar de ene hand een andere hand liefdevol weet te vinden. Die begripvolle weg van soms een blind verstand, die desondanks niet vermeden, twee mensen voor de rest van een leven kan verbinden. Een momentopname die diep ingrijpt en indrukwekkend invoelt in onze menselijke geest. Een eeuwenoude…

ik deel mezelf met de nacht die nadert om de hoek meestal ben ik dan verloren voelt de warmte bij voorbaat zacht, zo zal een hemel mij kunnen bekoren ik hou me dat in alle eenvoud voor het beperkt ook de decibellen als ik onder het laken op mijn hurken, liggend, omga met het mateloos snurken het is niet ongebruikelijk dat dit geluid…

Meedenken met een ander. Je verbonden voelen met waar een medemens aan lijdt. Die knipoog geven aan elkander. Dat juiste signaal op de juiste tijd. Je bent er voor je medemens. Geeft aan je vriendschap een juiste waarde. Niet slechts voor de aardigheid, maar omdat wij samen mens zijn hier op aarde. Meedenken met een ander. Omdat er…

Na een carrière op de bank (pils onder handbereik) heb ik een bundel uitgegeven Voel me verwant met ene Reve Moeder heeft er een gekregen Verkocht is er geen een Dat komt nog zegt m'n kapper Dat gaat niet zo meteen Ach, als niets lukt, ga je dichten Lijkt je leven nog wat waard En die onverkochte bundels flikker je in de open haard…

Overmoed is over de grenzen van waar je als mens in het leven kan staan. Toch lijkt het leuk jezelf iets meer toe te wensen. Te doen of je op een betere manier in het leven kan bestaan. Overmoed is zo'n ondeugd die je vreugde geeft zolang het goed met je gaat. Je speelt het spel tussen de mensen buiten je grenzen tot dat het mis gaat vroeg…

Daar herinnert een woning In het Nijmegen van weleer Wegens hun hall of fame bekroning Zich de Rozemarijnstraat nog een keer Waar een stille kracht betrachtte Dat Eugenie er zo nodig weg wou Gezien ze zich tweederangs achtte Met echtgenoot en loten in de hoogbouw Zoals ze insgelijks ons Insulinde Waar Jan in big bands musiceerde De rug…

Zonder woorden geen taal. Zonder woorden een hart dat leeft in expressie van een verlangen. Zonder woorden is een leven kaal. Zingt het leven de innerlijke melodie van nimmer geopenbaarde gezangen. Zonder woorden lijk je dood. lijk je in een gesloten cocon te existeren. Monddood en ook erg bloot zonder al die woorden waarin je als mens…

Soms ontmoet je iemand waarmee je spontaan een gesprek begint maar al gauw ontdek je dat de luisterknop van de zender op een lage frequentie staat je wordt overspoeld met een waterval aan woorden en zender ook nog praat in overtreffende trap ontvanger wordt niet gehoord zo wordt een spontaan gesprek bij voorbaat al in de wieg gesmoord.…

Nuttig een maaltijd samen aan zee. Leg de Tractatus gesloten op tafel. Laat de intieme ovalen van jullie longen zich enkele malen vullen met avond en onverrichterzake leeglopen door keel en mond. Overdenk uitvoerig kwesties als waarom zijn wij niet vierkant of stom? Of: wat is, op dit moment, de langzaamste vis? En: moet je water…

Als zij loopt zoals ze loopt, zoveel benen en ik zie haar gaan en kijk hoe ze voet voor voetje werkelijk wordt, die schoenen die ze borstelt als ze recht voorover in het strooizout valt wil ze nooit meer uit, zo ben ik echter zegt ze, uit haar ene gang groeit haar volgende, zij doet maar raak (zomaar is ze werkelijk door mij heen en klaar…

Elke traan, elke lach Alle pijn en tegenslag Alles wat is gebeurd Het leuke dat zich heeft voorgedaan zorgde voor de persoon die er vandaag zal staan…

10) in de derde klas van de lagere school voelde de meester aan hoe ik kennelijk was op een dag, zomaar in het lopend jaar schonk hij mij een hondje Pascha was zijn naam het huiselijk gezag stond daar slechts tijdelijk voor klaar niet uit onwil of iets dergelijks hij was het zevende kind en werd door mij enkel bemind 9) wat ik…

Het fotografisch geheugen telt tussen de grijze brein cellen gelei; een heel leven aan fysieke foto's. Alle plaatjes uit het verleden op een rij. Een fotocamera uit hoofdzaak bij machte legde eens vast van wat niet met de werkelijkheid streed in gedachte. Een levensspectrum aan parate kennis dat denkbaar dankt voor wie wij zijn. Levensbeelden…

Een kwestie van de goede overtuiging hebben vist niet zo snel achter het net. Er spreekt iets van een gerede wilskracht uit. Er worden woorden in goede daden omgezet. Daden op grond van Woorden. De juiste acties die tot die ene personage kunnen behoren. Die met zijn hart spreekt en veelal waarmaakt waarvoor die met zijn leven in…

dromen realiseren is niet zo moeilijk: je hoeft slechts uit te kijken wat je droomt. en een levensbeschouwing hebben. en het leven niet meer beschouwen. en gelukkig zijn onder het motto: als je het leven wil goedvinden, begin met jezelf. en later misschien met een tweede - dat is genoeg. en dan sticht je een gezin ongeveer zoals je een…

Een verslaving confronteert het leven met die dwangmatige vraag om regelmaat. Waarin het de vraag is of dat leven de goede richting neemt of de verkeerde weg inslaat. Een verslaving kan zijn een levenskunst. Een gunst om te beminnen iedere morgen. Of kan gedompeld zijn in klein leed, waarin de consequentie van die liefde in verdriet is…

de man in de straat over de steen in die straat ongepoetste schoenen de man die gaat in zo maar een straat ik zie alleen zijn schoenen…

Nu iedereen met me meekijkt kan ik eindelijk beginnen te groeien naar de markt. Ze weten allemaal waar ik mee bezig ben en vinden het niks: de tijd dat de postbode de arme burger achternazat, de tijd dat de goede postbode symbool stond voor de dood, hebben we toegestaan te transformeren tot de nadagen van een hippe planeet. Ik hoef mijzelf…

Ieder mens heeft zijn kwaliteiten. Benut die naar het talent dat aan deze gegeven is. Dus als het leven vol loopt met verwijten is het tijd voor die proeve van die exceptionele verheugenis. Het verheugen om die bekwame zielen. Die iets kunnen toevoegen als de omgeving erom vraagt. Is het geluk dat een ieder uniek maakt. Is die glimlach die…

Er komt iemand bij mij, die 'k nimmer zag, en uit-der-mate vriendlijk, die mij zegt: ‘Gij weet, ik berg iemand in mijne woon. Neen: er verbergt zich iemand in mijn woon. Ik zie hem niet, maar ben in hem begaan. Ik ken hem, en hij is mijn liefst bezit...’ - Ik durf niet zeggen dat die vreemdling liegt. Ik durf niet zeggen dat zijn gast…

Dat we ooit konden weten hoe het echt was, vroeger toen we nog kinderen waren en achter op de fiets bij onze vader zaten, benen uitgespreid in veiligheid van rafelige tassen, geen spaak die ons wat deed. Dat we ooit in onze herinnering opnieuw geboren werden, met onze handen stevig aan zijn ruige stof de geur van koppelriem en leger snuivend…

Vanavond leg ik de maskers af. Laat me oversteken naar de nacht voordat ik tot stilstand kom op deze lege onkenbare plek, voor ik me bedenk en me verlies in de snippers van de tijd. Vanavond is de maan kaal en stil en ik balanceer op de rand van het ravijn. Ik kan geen waterput slaan. Ik adem woord voor woord en ik proef de angst in de grijze…