Alle inzendingen over dam

Het rondhout wordt ontdaan van alle kwasten Zo nodig wordt het spint ook weggezaagd Dit ter voorkoming dat de prille maagd Zich zou vertillen aan te loden lasten Waardoor zij schier onnodig wordt geplaagd Vanwege takken met hun ruwe basten Of twijgen die haar beurtelings betasten Wat op de lange duur toch zeer mishaagt Maar knapen wel een…

De reactie van Gabriëla onder mijn sonnetje ~In plaats van, slot~ prikkelde mijn fantasie zodanig, dat ik er dit versje aan overhield. En dat is potjandorie nou mijn allergrootste makke Pas na een fles jenever kan ik suffe versjes bakken En als er een sonnetje wat romantisch dient te zijn Dan nuttig ik al rijmende een fles of zes aan wijn…

Versvorm: Rondel-Prime ’t schermutselt regelmatig in mijn brein en dat voelt zwaar en helemaal niet juist daar boven moet het kalm en vredig zijn niet hard, gelijk een strak gebalde vuist Het knarst daar veel te vaak, alsof een trein bruut afgeremd wordt door een reuzen knuist ’t schermutselt regelmatig in mijn brein en dat voelt zwaar…

Wanneer ik je in Braille doe dan zucht je telkens weer ~Toe, lees de eindstroof nog een keer Je weet wel waar en hoe~…

Versvorm: e-Rondeel Maar één ding dat staat vast, ik weet het zeker: Ooit komt de dag dat ik ben uitgeteld. ’t Gezicht vervaagt tot een wat wazig veld met horen is het ook al droef gesteld de huid verschilfert en wordt steeds iets bleker ‘t geheugen raakt zo nu en dan bekneld en maagzuur komt op afroep als een wreker na ’t nuttigen van…

Versvorm e-Rondeel Bouts-rimé op ~Vast en zeker~ Ik stop er nog niet mee, dat is wel zeker: Met minnen ben ik nog niet uitgeteld. Wel minder dan konijntjes in het veld want daarmee is het wel heel bar gesteld en op de duur maakt veel te veel je bleker of krijg je breuken, al dan niet bekneld of geestverzwakking als een stille wreker;…

Door de juli-storm van gisteren, de zwaarste sinds 2001, kwam ik op dit versje. Wanneer het windkracht 0 is nou dan voel je echt geen zucht De schoorsteenrook gaat recht omhoog in een strakblauwe lucht Bij windkracht 1 dan geeft de rook toch al de richting aan En 2 dat is de kracht waarbij de blaren ritselen gaan Bij 3 gaan er zo hier een…

De Dagpauwoog net uit de pop gekropen Keek met verbazing naar de warme zon En vouwde toen voor ’t eerst zijn vleugels open En merkte dat hij ook al vliegen kon Hij dwarrelde langs bomen en langs bloemen En rustte even op een Ribesstruik En dacht: ~Wat is dat wat ik hierzo ruik~ Al leek het goed, hij kon het niet benoemen Maar hij had…

Klein vogelijn tussen het blad Je fluit wel uitgelaten Maar door ’t struweel daar sluipt een kat Die houdt jou in de gaten Klein vogelijn vlieg er vlug uit Want katten moet je weten Die geven niets om jouw gefluit En zien je slechts als malse buit Om lekker op te vreten…

Wat lijntjes coke en ter verpozing nog wat wulpse vrouwen Zo’n Lord kan van ’t belastinggeld veel louche feestje bouwen En komt het uit, nou en, dat geeft hooguit één dag schandaal Dan gaat het leven van de Lord weer als vanouds, normaal Edoch voor ons gewone mensen geldt toch steeds de wet: Geen poepel noch le foef, jawel de armoe houdt ons…

En las de kaart risotto van boleten of andersoortig smakelijke zwam, dan was het hek volledig van de dam; het tafelen ontaardde dra in vreten. Maar eens toen hij de weegschaal had betreden die kreunend op tweehonderd kilo kwam, besloot zijn hart dat het was uitgestreden.…

’t Was afgelopen zondag van dat stralend mooie weer Zo’n fijne zomerdag die er om vraagt nog eens een keer Getweeën net als vroeger naar de dierentuin te gaan Mijn lieve mens wat ik daar zag, ik heb versteld gestaan Een ietwat ouwe grijze maar beluste chimpansee Cadeaude een jong wijfje minzaam een banaan of twee Waardoor zij werd verleid met…

Steeds, bij de groenteman, de slijter en de bakker Of in de rij voor het loket in ‘t postkantoor Dringt heel de mensenmeute steevast bij hem voor Hij is een sul, een voetveeg en een trage stakker En toen zijn vliegtuig onlangs bij de landing crashte -De ambulances kwamen in colonne aan- Bleef op het vliegveld zijn brancard nog uren staan En…

Hoe kom ik van die malle beesten af Rond zeven uur beginnen ze met kwaken Voor mij nog veel te vroeg om te ontwaken Dus wens ik ze spontaan een eendengraf Ze staan dan voor de deur, het zijn er zeven En tikken met hun snavels tegen ’t glas Nou, dat klinkt harder dan een contrabas Je zou ze bijna met arseen vergeven Dat doe je niet, want…

De reactie van Alexander onder mijn versje ~Ochtendritueel~ bracht me tot dit rijmpje Wel beste Alexander ’t is een waar gebeurd verhaal Die eenden hadden het best naar hun zin Er waren er maar drie in het begin Doch na twee maanden telde ik er zestien in totaal Een buitenstaander denkt wellicht: ~Maar dat is toch heel fijn Je tuin lijkt…

Wanneer wat fris elan zijn gang verstoort begint zijn brein gelijk een boot te stomen, er moet direct een strenge regel komen, die creativiteit ter plekke smoort. En als er van het oude wordt geweken dan raakt ie in geen dagen uitgezeikt. Hij wil en moet en zal een regel kweken waaraan het nieuwe grondig dient geijkt. Het regelgeven zit…

Wanneer ik me verloren voel van zekerheid verlaten dan ga ik naar het restaurantje bij me op de hoek. Marie maakt daar haar kipragout gerold in pannenkoek en tapt er pullen schuimend bier die losjes laten praten. Zij schuifelt in haar keukentje rondom de hete platen en veegt er met een vette vale draadversleten doek de resten van de borden door…

Het uitgebeten kruis laag afgezakt, de sleetse dunne kont glimt als een spiegel, de rits doet het alleen na veel gepriegel, geen lusje op de band is nog intact. De achterzak zo lek als een vergiet en onder in de omslag zitten gaten. Twee bulten waar voorheen de vouwen zaten; het dragen waard? dat is maar hoe je ’t ziet. Mijn vrouw verstopt…

Ik doe alsof het mij niet uitmaakt Dat jij mij kwetst keer op keer Al voel ik mijn hart bonzen De spanning in mijn lichaam stijgt Ik blijf zelf geloven dat het goedkomt Dat jij bent wat ik wil Terwijl mijn diepe gedachten Toekomstige plannen langzaam veranderen…

Soms Soms doet het leven mij pijn Nouja het leven… De mens De mens doet mij soms pijn Niet ieder mens Maar ik geef toe dat er een aantal rotte appels tussen zitten Rotte appels die mijn leven een stuk zuurder doen smaken Door mij telkens een geniepig duwtje te geven waardoor ik onderuit val Onderuit in mijn zelfvertrouwen Onderuit in mijn…

Eigenlijk wil ik zeggen Ik hou van jou! Maar hoe kan dat nou als ik je nog helemaal niet ken? Ik weet wat je doet Ik weet waar je van houdt Maar hoe je echt bent als je voor mij staat Dat weet ik niet Eigenlijk wil ik zeggen Ik mis je! Maar wat mis ik dan? Je aanwezigheid? Die ik helemaal nog niet ken Je adem Je geur Eigenlijk ken…

Geen span paarden waar men nu haastig rijdt Eens per uur stokte een trage lijnbus het spel van kinderen uit de buurt de halte met vreemde dame werd begluurd Het alles mocht niet langer zijn en dus mis ik het klaterend geratel ondertussen van paard en wagen met schuimende melk in bussen.…

Blauwe sproeten Op een roodgeverfde muur Best een mooie kamer Als ik er binnen gluur Mooie mensen Lopen heen en weer Schuifelend voorbij de ramen Dan weer eens een dame, Nu dan toch een heer Ik dim de lichten En aanschouw het spel Veilig vanuit mijn donkere kamer Veilig vanuit mijn donkere cel Het verlichte bestaan van de passant Verbleekt…

Een onzichtbare vijand ademt een verroeste stad De kermis is verlaten Het levensspel is uitgespeeld Een radioactieve pop wacht eenzaam op de terugkeer van een ziekelijke dame die destijds nog een kwiek meisje was Doorweekt motiefjesbehang probeert vergeefs te sieren wat allang vergeten lijkt De natuur knabbelt aan grauw beton treedt brutaal…

Ik zet de tv aan Hoor ik een stomme conclusie door de ether gaan Als schapen gaan de mensen van de regering over de dam Wat Amerika zegt krijgen we maar zo op de boterham Er wordt niet eens geluisterd naar de mening van het volk Zo komen we in een stroomversnelling in een draaiende kolk Weet als politicus wat je te weeg brengt Als je in de rotzooi…

De dam-doorbrekende klaagserenade vreet hysterisch aan mijn monter hoofd Likt in striemen en verdiept de façade, totdat het geenszins meer word geloofd Want door deze verwante taalblokkade voel ik het schrijnen, niet meer verdoofd Laat me door het walgingwekkende waden als ik ruik wat er word bekokstoofd Het kwaad maakt zulke rare…

We beginnen gewoon bij onszelf lijkt me een goed plan, want als er één schaap is over de dam...…

Wandelend door de nacht kwam ik een dame tegen een parel zo schitterend verlegen herkende ik haar Lady van de liefde schoonheid troostend in schimmige nacht nam ze mijn te grote hand en ik vertelde haar met zachte vingers ‘iets harder door verlaten nacht‘ mijn angsten teleurstelling onmacht ‘ik dreig een kluizenaar te worden de harde…

scheef septembert de dame - Blanche genaamd - een grijs, wollen hoedje de zon en mijn hallo voorbij zet ze zich met brede heupen naast de wolken de bloemen op haar boezem omhelzen mijn wangen en de schoot van de buurman ze vangt de middag op hangende lippen en suikert haar koffie met verzonnen verhalen klokgelui vouwt…

ik ben hem kwijt mijn grote ruige met sexy wimpers omfloerste blik op vier poten die mijn billen nietig doen lijken de onvervalste bariton blaf als heerlijk welkom voor zijn speelkameraad, de dame niet van haar stuk te brengen door zijn imposante verschijning ging lustig door zijn brokken op te eisen en hij zag en onderging met…