Vast en zeker
Versvorm: e-Rondeel
Maar één ding dat staat vast, ik weet het zeker:
Ooit komt de dag dat ik ben uitgeteld.
’t Gezicht vervaagt tot een wat wazig veld
met horen is het ook al droef gesteld
de huid verschilfert en wordt steeds iets bleker
‘t geheugen raakt zo nu en dan bekneld
en maagzuur komt op afroep als een wreker
na ’t nuttigen van de geringste beker
wat ook voor speklap en kroketten geldt.
En één ding dat staat vast, ik weet het zeker.
De spieren worden langzaamaan wat weker
terwijl ’t skelet acute stramheid meldt.
Geen middel van de beste apotheker
noch cornflake breakfast van het merk The Quaker
of acuprikken met een gouden speld
noch knokenkraker dan wel zielenbreker
voorkomen wat mij toch het meeste kwelt:
De sloopgang naar de Zwarte Gravensteker.
Ooit komt de dag dat ik ben uitgeteld
en dat staat vast, jawel, ik weet het zeker.
... Bout résonné op ~Eindeloos naïef~ van Roger Blaevoet ...
Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=coYPgxXYaWg
Schrijver: Adriaan van Dam, 24 juli 2015
Geplaatst in de categorie: lightverse
Eindigheid
150
Geef je reactie op deze inzending:
Het vaststaand feit dat ik ook op een keer raak uitgeteld,
begon voorbij de zeventig zo af en toe te dagen.
Niet als een logge loden last die moeilijk valt te dragen;
het zijn van die signaaltjes, door een ouder lijf gemeld.
En steeds als ik zo’n seintje krijg dan denk ik al zijn leven:
~In al de tijd die ik reeds had, is mij veel moois gegeven.~
Je Adriaan
gebruikt voor 't einde van je aardse dagen.
Ook zij die een nieuw leven in zich dragen
zijn 'uitgeteld' wanneer het kind zich meldt.
De taal omvat de cirkel van het leven...
ik hoop dat die gedachte troost kan geven.
’t Gedichtje is een soort memento mori:
Een ieder heeft te gaan te zijner tijd
Het liedje van ~Lang leve in de glorie~
Klinkt voor geen mens tot in de eeuwigheid
Maar ’t versje da’k voor morgen heb geschreven
Is weer heel opgewekt en bruist van leven
Je Adriaan
Verder zou je met je knappe woorden mijn toestand kunnen hebben beschreven.