Alle inzendingen over Van Kooten

Met een warme en zachte hand streelde het meisje de reeds verdorde blaadjes van de roos Hij zag haar glinsterende ogen die mooier schitterden dan de sterren Hij zag haar lach en haar lach deed de roos weer kracht geven Uiteindelijk zou hij sterven, dat wist hij Maar een ding wist de roos zeker Hij zou het meisje nooit vergeten…

De hemelse lichtboei bronst de blanke stralen, bleekt de stille straten, bakt de dakpannen zwart. Bergen stapelen zich op, de wind slijpt de toppen scherp in snerpend wit, de dalen dwalend en donker. Ik eet mezelf leeg met vezels en draden. Een gevlochten gevecht, dronken en vleugellam. Kolkend en wentelwiekend strooien woorden in…

Het is misschien alleen maar een gerucht, Maar Lubbers knijpt, ook als ze het niet willen, De vrouwen zegt men zo maar in de billen En die slaan daarna gillend op de vlucht. En zo maakt Ruud zich ook persoonlijk sterk Voor nog meer nobel vluchtelingenwerk.…

Ruud Lubbers knijpt de meisjes van kantoor, Zo heb ik uit de media begrepen, En als hij ze hardhandig heeft geknepen Dan slaan ze in de kortste keren door. Die fijne kneepjes van het martelvak Kan men dus goed gebruiken in Irak.…

Je allerliefste wens is nu ook vervuld. Het scheppen van een mens eist best wel veel geduld. Maar ondanks alle pijn ligt het nieuwe leven hier nu naast je te zijn, om jouw liefde aan te geven. Die liefde zal er zorg voor dragen dat je kindje gelukkig worden zal. Het zal niet om liefde hoeven vragen Zefs al zit je in een dal. Bedenk…

Zij vreest de leegte van de straat En de belegering der muren Is bang voor het verholen vuren Van een trefzekere soldaat Zij proeft de volte van het kwaad Want in die zwaar bezochte uren Groeide haar vriendschap voor de buren Naar een ontluisterende haat Wanneer de wapens zijn verstomd En hoop weer tikt aan alle ruiten Gaat zij nog elke…

Droomwolken van bestaan oneindig getij wanneer wij gaan op waterwieken voorbij Het schip in de nacht laat ons onbevangen zweven als een magische toverkracht door het eeuwige leven…

Morgen zal alles van een ander zijn Met vaders dood sluiten zich hier de deuren Het lege huis staat stil de rouw te treuren Al liet ik wel de troost van een gordijn Er gaan al vreemden rond op het terrein Hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren Wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren Van mijn geboortegrond, en dat doet pijn Nu…

Elke woord is een stukje van mezelf, met elke zin geef ik me bloot. Maar ik blijf steeds mezelf trouw tot in de dood. Maar voor het zo ver komen zal, schrijf ik nog heel veel woorden. Samen vormen ze de zinnen die bij mij hoorden. Autobiografisch als al mijn gedichten is ook deze weer geschreven, spontaan en zonder plichten, Uit mijn…

hink stap sprong de hoepel is te klein voor stel en klem geheim inheemse rondedans in kring vuur en vlam schaduw en as er was een berg te ver voor woorden te diep in klank gebaar verloren staal er is een vage beeltenis achter de horizon als glans verborgen door maan en zon…

Van Basten wil weer humor op het veld. Dus als je slechts tegen een bal kunt trappen En nooit een leuke voetbalmop kunt tappen Dan word je door hem niet meer opgesteld. En als we dan verliezen met tien-nul Dan lachen de supporters toch nog gul.…

Wie graag de tenen likt van vrouwenvoeten Dient volgens leden van ons parlement Als hoogst gevaarlijk zedendelinquent Voor deze misdaad in de lik te boeten. Politici zijn dol op hielenlikken, Maar tenen, nee, dat schijnt hen af te schrikken.…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

Zij die voor mij kwamen en dichters waren, Zij hebben hun droefenis, in de Herfst, uitgesproken En éénheid gevoeld tussen hun gebroken Leven, met het vaarwel aan de drommen hunner dromen, En het sterven der zonneblaren aan de dorre bomen. Zij hebben gezegd: de Herfst was 't schoonste getij, Al was hij dan ook droefeniszwaar en de baar van de…

Ben vrijwel niet geschaad Vanuit het niets je paard Je zei: ‘sorry schat’ En je zette mij schaakmat…

Die wachtte was te goed in doodverzinnen. Weghelften weg, begroeide grond verschoven, meren gezwollen, als bij wie ver, met tijdelijke namen, in de slaap verrast. Die wachtte dacht een strand, had zich in zand verpakt, nat zand dat plakte, hoofd eruit, een hand om plat te slaan, dat elke vrouw beschreven in een mal. Pak dit maar uit. Stel…

Als al onze profielen binnenkort In één centrale bank zijn opgeslagen Zal het OM er zeker zorg voor dragen Dat elke moord voortaan bewezen wordt: Het DNA van wie dan wordt verdacht Wordt stiekem op het wapen aangebracht.…

Omdat ik mij heel vroeger in de kroeg Haast elke avond vol heb laten lopen Was ik ten slotte telkens straalbezopen, Maar nu besef ik: het was niet genoeg, Want voor het geld dat ik toen moest betalen Had ik nog veel meer biertjes kunnen halen.…

Gij dichter, die uw gangen gaat langs 't druk gewoel des levens als u de smaad in 't aanzicht slaat van vriend en vijand tevens, leg nooit de fiere vrije kop en laat u nooit verlammen, al dagen zij zo talrijk op met honende epigrammen. Want wie u tergend smaadt en slaat, omwroetend in uw wonden, werd vaak vol valsheid en verraad…

Haar kleuren spatten als het ware in mijn gezicht koester een diepe schoonheid net als hommels zweef ik betoverd - gedragen door een regenboog - haar zomer ontroert zoekt verkoeling in een bui ik drijf even mee neem afscheid van dit wonder voor even morgen vraag ik haar hand.…

Een gewoonte, zomaar een gebruik. Je angsten laten varen, door een luik. Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert.…

Jan-Peter heeft gelobbyd waar hij kon En achterkamerpolitiek bedreven Om Neelie Kroes de zware post te geven Waarmee zij volgens haar de hoofdprijs won. Toch stemt mij dit als democraat niet blij: Europa's staatsvorm is een loterij.…

"intermezzo" (het tussenspel - voor zij die niet leven maar dromen) PROLOOG (en oordeel niet in herkenning, maar in onbegrip probeer niet te begrijpen in te leven, of het leven in mijn gedicht te plaatsen... het is geluidsstil, staakt in kennis en spreekt in chaos) -------------------------------------------------------- loop gevloerd…

Mijn oma woont al jaren bij ons in En daar zij ons niet in de weg mag lopen Bind ik haar vast in bed met ferme knopen, Want oma is een boeienkoningin. Terwijl zij 's zomers samen met de honden Gezellig aan een boom wordt vastgebonden.…

Het wordt gevaarlijk in Irak voor ons Nu ook op onze jongens wordt geschoten En om hun veiligheid daar te vergroten Stuurt Kamp daarom twee extra pelotons. En straks moet hij nog veel meer troepen zenden Om ook voor hen het onheil af te wenden.…

Men lauwert in Athene tal van helden Al komen deze lieden veel te kort. Ze leven immers enkel voor de sport En hebben verder amper wat te melden. Hoewel je toch de Paralympics hebt Zijn deze sporters ook gehandicapt.…

wordt het geweten je als een maatpak aangemeten of is het als confectiekleding net te ruim of iets te nauw in korte tijd tot op de draad versleten? het krimpt ineen bij elke leugen komt met scheuren thuis en blauw, wat heb ik uitgevreten? als het me goed wil heugen heb ik me als een dolle hond in m'n eigen staart gebeten…

Wat voelt als kale zachtheid blijkt een brok verdriet, intens verdiept als meteoor gehard. Binnen bonkt een grijze herinnering als holle echo doorheen een blakende stilte. Rusteloos stroomt het als vergeten door gletsjers van verleden sterft een duizend doden op het schrift van het gemiste lot.…

Helderheid en licht is wat de blijmoedige krekel laat horen of laat dat mijn behoefte zijn: in de nabijheid van de grote rust ligt een zee van kalme gedachten. Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…

Zijn het snurkende gordijnen die de nachtrust verstoren kwellende gaten blijven boren de slapeloze laat kwijnen Is het het bevende behang dat gedachten laat zweven onrust wreed laat kleven voor uren tergend lang Misschien is het bed te klein of praten de matrassen moet je alweer plassen van de vele glazen wijn Blijf maar lekker liggen…