Alle inzendingen over filosofie

van buiten komt het en omvademt ons zoals een ongeziene hallucinogene mist die ademtocht na ademtocht zich afzet, condenseert en druipsteen vormt totdat een samenstel ontstaat dat als vanzelf de plaatsen kiest waarheen gehoorzaam onze allersnelste voeten gaan tot ze ijkoud en dan van marmer zijn. -------------------------------…

zonder vooroordeel bewonder je of maak je af datgeen geschreven staat redenen te over maar wel oprecht objectiviteit berustend met geloof in jezelf arrogantie te over als liefde wordt gegeven niet op het werk maar op de man af het oordeel klaar goed onderbouwd naar eer en geweten dat is ideaal…

Een kwestie van wikken en wegen, voor of tegen mezelf in objectiviteit als een mes dat dubbel snijdt dan komen de wolven, mijn polsen gebonden ik wil niet vluchten maar drijven wat zou dat mooi zijn blauw en groen regenseizoen de gedachte aan toen een schim vanuit mijn dodenrijk het verste binnen mijn bereik of toch niet? Wist ik…

De straat is nat, de lucht is vol van regen het licht weerkaatst zich op mijn glimmend pad in elke winkelruit kom ik mij tegen alsof men mij daar zomaar over had... het geeft me zo'n gevoel van niets te wezen van hier verloren lopen, ik blijf staan om in het glas mijn eigen ik te lezen maar 'k zie mijzelf alleen beslagen aan als er niet…

Zo zeker als de dood zo belachelijk ook Dus twijfel ik, ruik waarderend aan het fruit Bepaal de rijpheid van de vrucht Aarzelen is niet leuk Thuis gekomen blijkt het gelijk Daar schuilt huiselijk geluk In wat ben ik toch menselijk terwijl ik gulzig manga eet…

Als je wat ouder wordt Ga je meer letten Op hoe mooi het vroeger was Voor je gevoel gaat de tijd sneller Dat realiseer je je pas Als je de leeftijd bent ontstegen Van broekie, puber, jongeman Je bent nog fief maar al belegen Realiseer je dat steeds minder kan Niet bij de politie of in het leger Een ommezwaai gaat niet meer zo vlug Het is…

Een toost op de welgedaanheid. Iets wat klinken mag in donkere tijden. Het is juist die overdreven gezetheid, die het volk zal bevrijden. Ben ik dan de enige in goede conditie? Of is dat een te pessimistische blik? Hoor mijn woord in een petitie en aanschouw hoe ik mijn positiviteit in embonpoint verdik.…

Wonderlijk schoon van natuur, dichterlijk vroom nogal obscuur. Deze blik gunnen met brandende ogen, dit hart verdunnen met veel onvermogen. Wijs de weg nogmaals in de goede richting, krijs je naam in het hiernamaals voor verlichting. Raak mij lichtelijk aan als goed gebaar, wraak mij dichterlijk als licht ontvlambaar.…

Ik weet niet wat te zeggen Wil de stilte niet doorbreken Met eindeloos gezever Over het weer Dat steeds meer vriest…

Gedichten zijn als van fluweel Zo zacht, zo teder Rank en luchtig Van lange duur in de herinnering Of soms zo eventjes maar aangetipt en vluchtig Gedichten zijn als messen Gemeen en scherp Zo taai als leder Bot en kluchtig Snijden door het merg en door het been Kwellen soms jaren lang geduchtig Gedichten Zijn slechts woorden opgeschreven…

ik pluk de zwanen uit mijn hoofd leg ze behoedzaam op mijn hand en strijk zachtjes met één vinger hun veren in de juiste plooi vlieg nu maar mijn kleine zwanen zoek je een weg in deze wereld die jullie niet als lelijk eendje heeft gekend…

Waar mijn geest door duivels aangetast zich losmaakt van duistere illusies zwerft zij langs zonverliefde paden, waar schaduwen levensvatbaarheid verliezen sterf ik in pure helderheid…

enkele vragen onbeantwoord en toch een goed gevoel want soort zoekt nu eenmaal soort dat scheelt een heleboel…

geruisloze winden dragen het stof dat valt op de daken van de huizen die hier ooit stonden in mijn dromen knarst het tussen de van water ontvloten tanden achter de droge ruwe lippen van mijn mond de universele ruis zaait zich overal, in visie, zicht en verstand, en doorheen het verglijden van het besef van tijd ziet de vreemdeling toe hoe…

Het leven zit vol valkuilen vreugde en diepe dalen het merendeel is om te huilen zorg het beste eruit te halen. Het leven is niet zo maar leuk probeer 't interessant te maken lig van een grap in een deuk hoor bewust de kikkers kwaken. Het leven kán mooi zijn als je er voor open staat leef realistisch, maak het fijn distantieer je van…

Dromen, ze zijn de heersers van de nacht maar verdwijnen weer tegen de morgen, een waardevolle bron van kracht om te vechten tegen al je zorgen Dromen, zwevend tussen de sterren en verre planeten landen op de heldere maan, even alles mogen vergeten even weg van dit aardse bestaan Dromen, waarin ik van wolk naar wolk loop genietend van…

Zijn handen bevatten naar velen geloven de kern of het leven ons laten ons doen wat ons geschiedt gebeurd overkomt zijn naam veel geprezen aanbeden bestreden omschreven gelezen bezongen vervloekt ontcijferd zijn boek van boven gelezen alles komt goed komt voort uit zijn woord door ons nooit gehoord slechts te lezen…

Toen ik niets meer deed wist ik wie ik was van alle mogelijkheden nog het meest simon vinkenoog uit stilte ontstaan af- en aanwezig, warm en koud, waterpas. Wat ik tot nader order was bekend en onbekend niet langer meer dat maar een en al oor in de wetenschap dat --------------------------- uit: Gedicht, 1975.…

Het feit dat ik in Holland ben geboren, en bovendien precies in Amsterdam, bewijst toch wel dat ik ben uitverkoren: ik kreeg de hamvraag en ik won de ham. Een ander wordt geboren in Vietnam of raakt bij voorbaat in Algiers verloren, maar ik, die zo terloops ter wereld kwam, mag rustig tot de blijvertjes behoren. En ook het tijdstip was…

I Soms vraag ik nuchter: Is 't misschien een waan, Wanneer ik denk, ik ben Brahman's profeet -? Herleeft in mij, zonder dat 'k zelf het weet, Een zon- en regentov'rende shamaan? Of doe ik aan mystiek, noem 'k mij brahmaan, Omdat het literair staat en gekleed? En preek ik koketterend van mijn leed, Omdat het hoort bij 't dichterlijk…

II 'K dacht vaak te drijven in de Brahmanzee: Maar was 't geen plasje, dat herinn'ring liet Aan wat 'k gelezen had? Of was 't verdriet, Dat schijngeluk zocht, toen me 't echte ontglee? Vraagt nu: 'Ben ik 't?' 't verstand, dat mij verried? Is deze twijfel mijn Gethsemané? IN DEN BEGINNE WAS BRAHMAN'S IDEE - Lama Sabachtani - Of…

blote voeten in het zand stemmen van water die mij langzaam trekken in de zee van eeuwige rust…

Soms kan de waarheid, beter niet verteld, maar wanneer we moéten liegen, is 't bijzonder slecht gesteld. Wanneer liegen betekent, dat vriendschap in takt blijft, waar kies je dan voor? Ik verdraai dan de waarheid, een héél klein beetje want anders weet ik het ook niet meer hoor!…

De nachten leken eeuwig te zijn of er geen einde aan kwam het maakt niet uit waar ik ook ben te moeilijk is het gevecht als je het moet stellen zonder kracht nooit genomen steeds gegeven ik heb het nooit verleerd rust ik peinzend aan de waterkant niets meer wat ik nog verlang.…

Het hart dat geen maat meer kent ontregeld door begeerten en de lust hart zo diep en o zo groot hongert naar de nooit geproefde smaak al klinkt het nog zo zwaar alle illusies reeds lange tijd begraven.…

Mijn huis is mijn leven Mijn verleden is mijn tuin Door de tuin naar mijn huis Kom ik thuis, elke dag Mijn tuin groeit Er bloeit geschiedenis Ik pluk er mijn lach Of zing verdriet Mijn toekomst is mooi Wanneer ik nu mijn onkruid wied…

Ik vind het fijn dat jij de kracht vind in en van de Here Jezus Christus ik respecteer dat geheel ik zelf vind de kracht in mezelf in wie ik was, ben en wordt ik respecteer mijn geheel ik koester het ook in werk en in de samenleving ik werk er elke dag mee…

Het leven begint als onbeschreven blad maar dat in de loop der jaren een boekwerk omvat. Niemand kan voorspellen wat geschreven wordt of er vreugde komt of pijn maar we weten allemaal dat het blad beschreven zal zijn.…

wij boomden over de liefde stonden terloops stil bij het zijn lichaam, sociale context, ziel een vlaag existentiële angst verjaagd met strelen en kussen een moment om te vergeten daarna waren wij nog meer aan elkaar vertrouwd met de koude sterren in het haar hoorden de lege trein naar waar onze monden smaakten naar meer en namen waar van…

De mens met twee gelaten laat holle ogen blikken kettert gaten in de ziel Krijt lage strepen op het voorhoofd dekselse lijnen van spijt verdichten gespleten gedachten Letters dichtbij zonder klanken kleuren klinkers vreten kraaien de pootjes in de laatste zin…