Alle inzendingen over liefde

Verhalend de nacht door weer landen op aarde de maan krijgt gezicht de dag nog z’n waarde Bezweer me met woorden over liefde en trouw ik zal alles geloven als ze komen van jou Bestrooi me met kussen terwijl ik ontdooi geen plaats meer voor twijfel het leven is mooi…

na de schoonheid om stuwend rivier te zijn wordt de ontroering met een laken toegedekt er zit nog slaap in de dageraad nooit heeft de maan de mogelijkheid van avonturen op zo'n klare manier belicht nog even en dan verdwijnt dit wonder…

Stralend en blozend Straks liggen ze naast elkaar Slapend als rozen…

bleek en stil het zwarte steile haar iets voor haar ogen zit daar een moeder zonder kind wat in elkaar gedoken haar trein dendert maar door met onverlichte ramen zonder namen schokken vier coupés voorbij terwijl de regen spat geen uitspraak over schuld kan haar nog deren want in haar hoofd rijdt weer de trein de seinen staan…

Ik blader in mijn herinnering probeer alles weer te weten stel direct ook vragen het is niet alleen hoe of wat ik graaf in mijn belevenissen spit ze soms weer onder geef zelfs antwoorden op vragen nooit gesteld wie ben ik, wat is er van mij geworden? hoe ben ik alles doorgerold? is het leven wel gewillig? of stribbel ik steeds tegen…

zeg maar welke kleur je bent vandaag dan pluk ik bijpassende bloemen tot een mooi boeket met jou als stralend middelpunt…

mag ik in je sprookje spelen op luchtkastelen bij je zijn het echte leven doet zo’n pijn nee het is geen vluchten maar mijn hart even luchten geen scherpe kanten meer voelen zonder woorden weten wat we bedoelen samen op drift gaan en de plicht laten staan uit alles ontsnappen de kansen weer pakken die vrijheid en liefde ons geven…

Ik zag je bij de levensbron duizend schonen in het gras oceanen bloesems, luikend groen fragiel, transparant als glas, liefde gedronken zoveel dat kon, uit water, satijnen spiegelplas, toen zonder kleur, verdroogd, verdronken in woestijnen, de tijd verloren, voordat je het verlaten moest, tranen gedempt op geboren spiegels van de ziel…

ik geef je een bloem recht uit mijn hart voor al je smart ik brand je een licht voor al je verdriet dat mijn hart ziet ik wens je de hoop vanuit het diepste water kracht te vinden voor later om steeds te kunnen blijven begrijpen, dat wij allen als mens jou willen begrijpen in het juiste licht…

Zoals het is, is: De zon vol vuur de zee vol water de moeder vol kind de liefde vol geven het kind vol leven het leven vol spelen het geven vol delen Afra vol Maria Maria vol licht: Ik hou van jou zonder gewicht…

ik spijker protesten aan behang dat al te lang draagmoeder is van tegelspreuken en goede wensen haar banen hebben generaties binnen lijnen van fatsoen gehouden de kleuren zijn vergeeld als eelt op religie en ervaring de muren zijn gestript een nieuwe spiegelwand kaatst enkel jou en voelt je aan de tand…

je ogen spreken honderduit over kabouters en kastelen je stem zingt wind in stormachtig vlagen fluistert mythen en huilt sagen je handen bouwen sprookjes om je heen waarin altijd een engel verschijnt je voeten dansen op de muziek in je hoofd je lach vangt een denkbeeldige roos ik blijf naar je kijken heb je helaas nooit kunnen bereiken…

Laat me ademen Laat me leven Laat me om de lieve Liefde geven Laat me stijgen Laat me gaan en op roze rozen zweven Om te worden wie ik ben Om te maken mooi en heel wil ik alle woorden spreken teder helder en bedreven Laat me lachen Laat me zingen Laat me opgaan in de goede dingen Laat me zwerven in je zwoele geuren Laat me binnen…

In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen waarachter geen plaats is voor het onbekende dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst.. alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid rekenen op onverdeeld geluk. In mij zetelt het ongewone…

Naast mij een vorm die zich strekt wanneer ik naast haar lig en haar perfectie bemin in een film die op mijn netvlies voortbewoog, zich schikt, verwekt, wikt, naar eigen naar ziel en zin, was geschapen voor mijn oog, een gracieusheid die er niet om loog, rekt de nacht van het einde en begin met alle innigheid daar tussenin, werden…

jij groeide kaarsrecht naar de hemel twee zijtakken als oogst van leven samen delen ik stond in dezelfde grond tot de zon ons vond maar botte uit in breedtegroei zonder snoei jouw hemel kon ik niet bereiken wilde bij de aarde blijven haar omarmen en mezelf warmen aan het tijdelijk moment zo rechtlijnig was je pad dat…

In stilzwijgende omarming waait het bos om ons heen het geurende hout verklaart aanwezig te zijn een late bosbes schrompelt weg prikkeldraad houdt ons volijverig tegen ook gewezen op beperktheid in de vrije natuur hier liggen remmingen begraven door jouw spitten zullen valkuilen ontstaan voor de meesten zullen ze verborgen blijven…

ze was al dood voordat zij werd gestenigd gewurgd door hoofddoek en haar plaats in huis de wereld van koran en mannen huwelijkte haar vroegtijdig uit in familiebanden en bezit is zij gestikt zij die eenmaal wilde vliegen haar eigen vleugels strelen een hoogtepunt in liefde wilde delen begraven na een levenlange dood beroofd…

Lichterlijk gedicht Daar zie ik je, schat schimmige vlam gedoofd in een tel en wachten is wat rest daar schijn je weer te zijn ik roep je naam maar de wind verliest mijn verlangen en blaast je verschijnen weg wachten, alweer en toch hoop ik dat als je je weer laat zien je steeds langer durft te blijven en uiteindelijk bij me wilt zijn…

Is het werkelijk zo erg? is het zo verkeerd gegroeid? eigenlijk is het al jaren zo waar gaat het om? heb je jezelf al doorgelicht? of kijk je alleen naar de ander? heb je respect voor jezelf? of drijf je de spot met je gevoelens ben je eerlijk ten opzichte van jezelf? of verwacht je alleen oprechtheid van de ander? wat is nu eigenlijk…

Onze harten stromen samen als we op een bankje zitten en naar het mooie uitzicht kijken. De zonnige avondstilte van de zee en het strand laat de muziek van de liefde klinken. En witte wolkjes aan de hemel glimlachen ons aanmoedigend toe. Onze harten stromen samen en kussen alles wat leven is. De stille avond heeft onze harten met…

De liefde wachtte geduldig af geschopt en afgewezen, dood gevroren weer ontdooid en weer verrezen en altijd nog een beetje bang ze wachtte, maar al lang niet meer op eeuwigheid, haar dromen kwijt zag zij in winterse seizoenen de schoonheid zelfs in het vergaan maar plots zou zij er toch weer staan rijzig, reikend en ontdaan van alle pek…

ik raak verward door uw overvloed van lijf en leden van lach en huil het ergst zijn echter nog uw geest uw adel die mijn plaats wijzen neder onder maar ik min u laat dat gezegd en overeengekomen zijn…

mag ik de vreemde hand aanpakken woorden zeggen die ik goed bedoel maar anders voel de blik ontwijken van ogen die diep in mij kijken mag ik me zo laten gaan in mijn onzekerheid of even nog het voordeel van de twijfel geven ik draai me om heb ineens het land aan die ogen en de hand…

Zo kwam en ging jij weer een warmte die verdween en weer dat besef wat is geluk toch teer het leven soms zo mooi vaak zo gemeen Zal ik jou zeggen dat dit zo niet meer gaat? Jou vertellen dat je me zo aan het vernietigen ben dat ik nu wel is wil weten is het liefde is het haat weet jij het niet of is het puur gejen…

de haan zal kraaien noch draaien wanneer de meid zich stille houdt hoe hoog haar rokken ook zwaaien de haan zal kraaien noch draaien lust doet harten feller laaien dan het opgepookte kachelhout de haan zal kraaien noch draaien wanneer de meid zich stille houdt…

in de ochtend als de zon zo straalt streelt de warmte van jouw handen golvend want ik ben toch zo verdwaald als ik in jouw ogen kijk drijf ik in verborgen liefdesblaadjes want samen zijn we toch kleurrijk mijn allerliefste prinses en jij bent de engel die mijn hart deed kloppen want het is toch zo attent hoe jij mijn ogen naar jouw…

Ik hou van jou zoals je bent, zoals ik je altijd al heb gekend. Ik hou van je minnen en je plussen en ik hou van alles daar nog tussen. 'k Hou van je lachen en je wenen ik hou van jou in goed en kwaad 'k hou van je hoofd tot aan je tenen ik hou van jou in het kwadraat. Voor mij moet jij geen seksbom zijn en ook niet superslank of chic,…

alles heb ik geprobeerd om het geluk te grijpen te vinden wat ik nodig had schilderde in vorm en kleur niet onverdienstelijk alleen de ziel ontbrak beeldhouwde en liet de stenen spreken maar een stem had ik vergeten mee te geven dichtte strofe na strofe helaas op het podium der poëzie rolde al snel mijn hoofd al die tijd lag het…

rennen verweg nooit meer terug voelen niet omkijken toch gedaan diep in zijn ogen zie emotie voel verdriet draai je om recht in zijn armen voor altijd…