Netgedichten

netgedicht (nr. 12.500):

Het randje van bestaan

zwijg je met je handen
als je woorden
voren ploegen in gevoel

werk je aan later
als in het heden dromen
breken zonder doel

droom dan je zwijgen
laat je handen
woorden zien met smoel

breng emoties koel
woede zal verdwijnen
en in liefde overgaan

leef je uren
zonder dagen en versier
het randje van bestaan

zon flitst dan
weer in je ogen
laat de schaduw maar begaan

we zijn ook maar
cirkels om onszelf
zonder ooit te raken aan