Netgedichten

netgedicht (nr. 12.631):

een deining van plezier

je lacht en
het oppervlak
golft mee in een
deining van plezier

in het groenblauw
van je ogen
weerspiegelt zicht
een zee van mededogen

maar je woorden
zijn een koude mist
we gaan van strand en
niemand neemt je bij de hand

je klaarde op in verder lopen
ik weet niet wat je heeft bewogen
de zon was terug je sprong
weer op mijn rug voorbij de duinen