Alle inzendingen over filosofie

Zou ook jij je wil niet wensen op te leggen aan je gedachten, hen met kracht beïnvloeden, jouw dakkamer is nu te vol, niet te bevroeden oogt 't een slaapzaal voor ons allemaal. Er zweeft voelbaar iets van chaotische duisternis, ik denk ook ’ waar gaat dat vuurvliegje heen', wat maakt dat alleen het licht hier gestaag doofde uit dat open dakvenster…

Mijn hart vindt nu eindelijk rust in de terechte onrust , de woorden geuit met een lippendienst bewezen wat ontsproot en ontspruit nu ook zij het weer uit. Niet langer is tijd en het weten de vreemdeling een afstandelijk of armetierig ding. Als ik gedachten laat kantelen doet het ons nu niet meer wankelen. Mijn hand rust nu met toestemming…

wat ik je zeggen wilde verstilde in de taal die ik liefheb grenzenloos vervlogen dat wel het is de beweging achterwaarts in een diep gevoel ja, ik weet dat mijn bestemming verloopt langs die ene weg, een enkeling begrijpt wat ik bedoel ik was nog kind toen het zich openbaarde, maar hoe te gaan ik zat daar in het gras wist van heg…

zijn wij uniek of zijn we het niet ja en nee wij zijn de vruchten die groeien aan de boom en proberen te rijpen de een iets sneller dan de ander het waarom hoe en wat zullen we nooit begrijpen van elkander de een valt heeft wind tegen weer een ander wordt aangevreten velen krijgen voldoende tijd normaal zoals het gaat gewoon geen plaats…

De tijd komt mij nader toe in mijn onnadenkendheid, ongelijke taal ruist door alles heen kruist degens in het aanbod van ideologieën maken ons doorzichtig, het onbenoemd geheim huist tussen aarde en de zon, hoop lijkt soms hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, vooroordeel en mythen rijken tot mijn kruin anderen vlochten wortels…

In de herfst schuilt de vrouwelijkheid, winters heersen oude mannen, in de lentes lonken vlinders onbevangen, ik ben in de zomer tot alles weer bereid, als schaduw en het licht elkaar weer ontvangen, het levensbit verlost van het opgekropt verlangen, verenigd uit silhouetten vanuit het verleden, want er bestaat geen verlies aan tijd.…

Worden de zintuigen dood geboren, licht verzonken in lege ogen, ontstaat geen beeld om het leven aan te leren, zijn de sterren uit de nacht gekropen. Geen benen om te dragen, het lichaam schiet geen wortel uit de klei om de wereld op te beuren, hoop volgt kleine stapjes haar eigen levenspad in de zwartste gaten om hun doodsstrijd te betreuren…

wij mensen zijn een en al gedicht soms iets te kort soms iets te lang soms met iets te weinig doorzicht omdat we als lezer niet alles weten wat er aan ten grondslag ligt soms denk je iets eraan schort of ik begrijp het niet ben ik bang ach de mens blijft een gedicht soms gegoten in een rare vorm soms biedt het genoeg of te weinig inzicht…

Schepsels die verschijnen, uit stof en energie, kunnen mensen zichtbaar zien. Zij leven. Schepsels die verdwijnen, als energie en als stof, worden onzichtbaar. Zij zijn niet dood. Gestorven schepsels blijven, in gedachten en in ideeën, die onsterfelijk voortbestaan. De dood dient het tijdloos spel, dat toeval en bedoeling, ondeelbaar…

Wie nog tranen over heeft zal zich daar tegen moet weren, of opgaan in een bodemloze wereldzee, waarop zwarte zwanen zich laten wiegelen met de sterren mee. Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer me in alles te spiegelen Verwen…

onze voorouders. Wie verstaat hen nog? Woorden raken weg zonder schade: wij immers leven nog. Ik heb het zelf gezegd: liever licht dan woorden over licht. Het boek staat. Geel torent zijn rug die niet als het jonge gras wuifde, aldoor hier stond. Bleef, niet heette. ------------------------- uit: 'Raster', nr. 107.…

Hoe onstandvastig is 't heelal, Met al het gene dat daar in is? Steeds draait 't geluk en 't ongeval, Vermits geen staat zo in 't begin is, Gelijk ze in 't einde wezen zal. Verlossing volgt na zwaar ellend, Mits 't luk het onluk moet verdrijven, Gelijk de smaad de vreugde schendt, Dus kan geen staat in 't eerste blijven, Gelijk zij…

Door de boog van de schepping aan te spannen sluist het beeld van gisteren door het innerlijke oog. Raakt z’n pijl de roos van licht waar de schaduw van de tijd de rug recht in de nog lopende era, We zijn een theater van geluid, souffleurs van het heden, zo stellen we ons zichzelf voor als stem uit een glorierijk verleden Het publiek…

Ik heb je nog vaak gesproken, horen lachen, mijn handen op je schouder laten rusten je daar een klopje gegeven voor je daden, sindsdien enthousiasme in je ogen gezien. Al kon je niet dagelijks lachrimpels ontplooien, ik weet dat wij elkaar nog heel vaak zien en verstaan, in diverse nachten soms weer naast elkaar staan al waren wij beide druppels…

je speelt op grote hoogte met licht dat naar alle kanten in zwart zal verdwijnen maar toch een ultieme kans heeft voluit te schijnen jij richt de bundel op je eigen gezicht in weerkaatsing gloeien wij jou delend op in donker uitgelicht tonen wij het heelal zijn gelijkenis…

Met deze zin heb ik de draad weer opgepakt mijn lijf kijkt mij soms aarzelend vragend aan of ik vandaag de kracht heb rechtop te staan, nu alle wegen ook de mijne zijn om af te gaan. Mijn hart sprak ook vandaag zonder te spreken, het heeft weet ook ik herhaaldijk van die streken. De onophoudelijke gedachtestroom is het zaad dat mijn handen…

Verwen je lichaam met mate, zodat het volgt – wat je ziel wil doen.…

met nog een uur te gaan vastgelegd in de genen van tijd stokt een adem na alles wat is gezegd over voortgang en bij tussentijdse evaluatie blijft er nog een open veld wachten op bewolking op het volstrekt helder onvoltooide waaronder ons eigen gelijk verder geen nieuws en telt niemand zijn dagen…

Wie het bijlegt belegt in 't leven wordt niet belegen krijgt diepere lagen die er niet om liegen laat het leven weer lachen!…

trage woorden tillen je uit de tijd achter ze gaat een stiller leven schuil niet verder weg dan de schaduw achter het kampvuur het nabije was nog nooit zo onbereikbaar…

Waren wij samen hier niet eerder? Zeggen, dat je eenzaam bent is een verwijt aan de ander Eerst van jezelf leren houden We gaan nu de diepte in Jij wordt geregeerd door algoritmen en angst Nu afstand nemen om naar jezelf te kijken Bij deze een levensveranderend inzichtje Mijn hersenen hebben je geparkeerd bij de? Dit moet gehoord worden…

Voor Aristoteles… Wanneer filosoferen naar de diepgang van meren peilt en gevoelens beheersen wil, sterft langzaam en tergend stil, een kinderziel zonder zich te verweren. Orpheus staakt zijn tocht en zoeken, Geen Euridike kan hem nog verzoeken.…

De queste naar de echtheid van het leven waarvan de uitkomst zwaar wordt overdreven, wordt bepaald hoe we in hunkering de sterren observeren alsof we naar onze navel blijven staren, in een allesomvattende vraag of die in ons gemeten tijd bereikbaar zullen zijn, het geeft minder inzicht naar de diepte van de ziel der aarde gemeten in…

Een ziekbed overvalt je pas Nadat je levenslang gezond was En zoals dementia leunt op het geheugen Achterhaalt de waarheid steeds de leugen Zo is ook het kwaad slechts een charlatan Een bijprodukt dat in feite niets kan Zijn tieren enkel het bewijs Van een alomzijdig paradijs En met het leven vergeleken Is de dood slechts haar ontbreken…

Mensen wensen je het beste maar doorgaans het beste wat bij hem, haar, hen past…

Op sommige dagen ligt mijn hoofd op een lessenaar die voor die maand even dagen lang ' het leven ' heet, resideer ik in alle stilte in een inktpotje of oude inktlap. Bezoek ik met mijn kroontjespen weer even het papier. Blader ik met mijn ogen door de woordenboeken, en trek als kind wadende door de sloten en rivieren. Dan geeft leven soms…

Het maakt verschil, als je aandachtig luistert, omlijsting in een intiem gedicht, vaak onvoltooid hoor hoe de donderwolken breken op het aanbeeld van de zon, haar gouden haren om een bevestiging smeken de oorsprong dwingt je de details niet te vergeten om die steeds opnieuw te baren maar dan wel zonder pijn. Het raakt het hart…

Geven geef mensen bagage en geen rugzakje Leven!…

Bijna iedereen is voor waarheidsvinding maar doorgaans over anderen!…

De energie, die ons het leven schonk. De gevaren, die worden afgeweerd. De krachten, die ons in leven houden. Harten, die bloed naar onze cellen pompen. Darmen, die voedsel voor ons verteren. Longen, die zuurstof uit adem filteren. Zenuwen, die ons brein bedienen. Zielen, die ons inspireren. Geesten, die ons bewust doen zijn. Alles…