inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.959):

Onvindbaar

Het landschap dat zich in bochten wringt
Om niet op te vallen, om er niet te zijn
In een hoek weg te duiken, te schuilen
In een schaduw van schimmen
Schuchter, schuw, luw, leeg, vaag, vaal
In licht dat zelfs geluid doet dimmen
In lucht die nevel druppelings doet druilen
Met tranen van doorzichtig kristallijn
Daar, waar een zwarte vogel in stilte zingt

Schrijver: Iniduo, 11 december 2020


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 182

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Max de Lussanet
Datum:
11 december 2020
Prachtig, soepel glooiend vers. Fraaie beelden.
(tip: Tranend ipv Met tranen?)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)