Netgedichten

netgedicht (nr. 72.962):

Vleugel gevrij

ik heb
de bloemen
in je voetsporen
zien groeien
zij markeerden
in bloeien
het pad van wij

nog vaagjes
naastgelegen
wat wilde
vegen verwaaid
en ongebaand
in een naamloos
tegenstreven

waren ooit
een stel uit
chaos en obstakels
verbinding was
er wel maar nooit
iets van een door ons
gedragen perspectief

wij waren vrij
de wereld nabij
aan onze voeten
wij ademden dat
ongebonden zoete
in vederlicht
vleugel gevrij