Alle inzendingen over Barney kan het niet

Hoe bedank je iemand voor zijn hulp, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn aandacht, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn LIEFDE, nou DAAR kan ik wel wat mee. Ik stop met tikken, leg mijn ipad weg, kijk mijn eega aan en zeg: heb ik je vandaag al gezegd, dat ik van je hou? Want zo, doe je dat volgens mij nou, Immers morgen…

Soms loopt mijn hoofd te tollen, de haren rijzen dan daarbij. Maar 'k val niet op mijn achterhoofd, ik houd de kop erbij. Dat komt dan door mijn neus, die steek ik ergens in. Nee, ik heb hem niet gestoten. Men wrijft er wel iets onder. Of soms ook nog er in . Ik bijt wat op de tanden, en wrijf wat vaker in mijn handen. Dan gooi ik het…

Dat er bijvoorbeeld in het snelverkeer Straks minder CO2 wordt uitgestoten Is in Kyoto indertijd besloten, Maar voor George Bush geldt dit verdrag niet meer. Want hij zegt, als je hem daarnaar zou vragen: "Key-auto is de sleutel van mijn wagen."…

Als de duisternis neigt in de vallen vergaap ik mij aan het laatste licht als een gulzig jeugdig jongetje wat de laatste restjes gretig verorbert 'T daglicht bevalt me het beste, goed maar de nacht zie ik niet als kwaad en wat het daglicht niet kan verdragen gaat met en aan mijn slaap voorbij Dan komt er weer een nieuwe dag de duisternis…

De kans om een jong mens te laten zakken Hier in dit land van vijf honderdste punt Waar je elkaar geen millimeter gunt Als mierenneuker dien je die te pakken Geloof in recht om je aan vast te klampen Kun je niet vroeg genoeg de grond instampen.…

I “De oudjes hebben veel geluk gehad, je moet ze dat”, riep Pikaart, “niet meer geven”. Geluk? denk ik: zij zijn lang arm gebleven door WO II. Die blaag weet hoe noch wat. Zo’n roeptoeter! Ik mompel: wat een kul (en ook drie rijmwoorden die ‘k niet onthul). II Erg verontrustend is een ander feit: je premie vormt heel lang een vaste last…

Raak me niet aan raak me niet aan ik heb verdriet ik heb groot verdriet ik huil, ik jammer ik krijs, ik schreeuw verstoor dat niet verstoor dat niet met een woord of een gebaar geen arm om me heen geen knuffel en zeker geen tranen van jou blijf ver van me vandaan hou afstand, grote afstand want ik heb verdriet ik heb groot verdriet…

Jaren sleepte hij zijn ziekte als een zware last waar hij moeilijk mee leven kon en die hem bleef belagen na uiteindelijke acceptatie vond hij de kracht het niet te slepen maar te dragen mijn kind met Parkinson…

De televisie staat aan op 27 april 2020, Koningsdag Zijne Majesteit WA spreekt ons om 12.00 uur toe het, zijn volk, onderdanen, kijken en luisteren dan klinkt ons mooie Nationale Volkslied de ramen, balkondeuren gaan open en wij zingen met elkaar, ons land toe "Wilhelmus van Nassau, ben ik", dat zijn wij de tekst volgen we vanaf het televisiescherm…

Als je niks wint in de loterij, als je niks over houdt aan het einde van de maand, als je de schuld krijgt van iets, wat gedaan wordt door een oud mensje met Alzheimer, wat maakt het uit? Laat de zwarte Piet maar bij mij liggen, hij mag al op zoveel plekken niet meer komen, ik heb nog wel een stoeltje, kan ie van al die commotie bijkomen…

Ineens gekomen en zo plots gegaan Zo dichtbij maar nu weer ver vandaan Ach ik dacht, wat maakt het mij ook uit Want zonder jou kom ik ook wel vooruit Maar nu jij niet meer bij mij bent Zie ik het leven dat mij voorbij rent En ik wil niet denken maar ik denk aan jou Denkend dat jij denkt ik hou van jou.…

De kinderen zijn 't huis uit, we zijn dus alleen, met alleen de kleinkinderen af en toe om ons heen. 't Was even wennen in 't begin toen de eerste de deur uitging. En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…

Heel in 't begin zijn 't vlinders in je buik. Daarna wordt 't verliefdheid in je hele huid. Het zit in je wezen, beheerst je bestaan, en niks is meer hetzelfde want het is zo spontaan. Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Wolk neem me mee, je gaat zo hard waar ga je heen? Wind neem me mee of doe je dat alleen met wensen en gedachten en kan de rest wel wachten, tot de storm in m'n binnenste geluwd is en ik de meest belangrijke dingen niet meer zo erg mis?…

Wat kan 't raar lopen in een mensenleven, het begon ongeveer 20 jaar geleden. Na een huwelijk van precies 10 jaar gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik leerde na verloop van tijd een man kennen die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had, 't eind van 't liedje was dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad. Met in dit huwelijk het schrille…

November/december 2001 Behoorlijk geschrokken zijn we van de week, je kwam binnen, had het benauwd en zag zo bleek. Binnen 3 minuten zaten we bij de dokter in de praktijk, daarna in stroomversnelling, besef van tijd een beetje kwijt. Binnen een uur lag je op intensive-care vanwege een infarct, dat hakt er stevig in, 3 dagen ben je er nu, opstandig…

De mooiste en tevens de ontroerendste gedichtjes zijn door hem op papier gezet. De woorden kregen bijna gezichtjes, 't was warempel bijna net of 't over je eigen leven ging. Ieder kon zich erin vinden, vond ze mooi en dat zijn ze ook. Je hebt de mensheid wat gegeven, je nalatenschap is groot. Zou er ooit nog iemand komen die jou evenaren…

Weemoed,heimwee naar wat eens was, wat nooit meer komt, wat groeit als gras. Verlangen naar vroeger,nee toch niet, kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet, dat jeugd veel te snel gaat voor je 't weet 't op eigen benen staat. Heb ik dan wel stil gestaan, of ben ik eraan voorbij gegaan. 't Lijkt als gister, is toch 20 jaar geleden…

Kan iemand me vertellen, hoe ouder worden gaat, komt ie met rasse schreden, komt ie vroeg, of komt ie laat, komt ie gister, laat of heden, komt ie eerder of te laat, of komt ie gewoon, en is dat waar 't over gaat? Komt ie met of zonder gebreken, da's een vraag waar geen antwoord op komt. Dat weet je pas, als je hebt bekeken, op welke…

Niets is voor altijd, alles is tijdelijk, bij alles wat je doet. Je wordt geboren, "doorloopt" je jeugd, gaat naar school, zoals 't moet. Je krijgt een baan en doet je best, werkt je te barsten en de tijd doet de rest. Je krijgt verkering, verloofd en gaat trouwen, krijgt kinderen, maar ook die kunnen de tijd niet tegenhouden. Je…

1 dochter heb ik, maar eigenlijk zijn 't er 2, die van mijn echtgenoot "doet" in gezinsverband gewoon mee. Welliswaar heb ik 'r niet zelf gebaard, toch is ze me, als dochter "van hem" net zoveel waard. Je moet volwassen worden om te realiseren dat iedereen op elke leeftijd nog wat kan leren. Dus lieve dochter, bij een andere…

3 kinderen heb ik, eigenlijk 5. 3 van mij en 2 van mijn man, dat staat buiten kijf. Met 2 van mij en 1 van hem is er goed contact. Met 1 van hem en 1 van mij hebben we 't wel gehad. Die van mij, die is verslaafd en doet alles verkeerd. Die van hem, is houden van haar vader domweg verleerd. Leuk is 't niet maar we denken nu 't is…

De avonden worden langer, de lampen gaan aan, ook de kaarsjes gaan branden, wie kan ze weerstaan? Die lichtjes, zo simpel, gezellig en fier, bezorgen menige kamer knusheid en plezier. Dat een simpel lichtje zoveel teweegbrengen kan, dat is toch geweldig, dat is te gek, man. Dat de zomer voorbij is, daar doe je niks aan, maar die…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

Vanmiddag ging ik richting huis per spoor De dame naast me aan de telefoon Sprak op een tempo, mán, niet meer gewoon Ze ratelde en ratelde maar door Mijn god, dacht ik: er komt geen einde aan Maar wat ze zei? Geen woord van te verstaan…

Ik kan mijn ogen niet sluiten. Noch elk gevaar uitsluiten. Ik was zij die stond, riep en vloerde: elke kracht in me riep haar roep om gerechtigheid. Vrijheid voor en in elke mond. Ik was zoveel, en zo vaak ook slachtoffer, alsmede dader. Zij werd dader tot opheffen van slachtoffers. Haat werd vergiffenis; woede werd omgezet in idealen…

Daar ik per dag vijf aspirientjes slik Heb ik nog steeds geen darmkanker gekregen; Ook voor mijn bloedsomloop is het een zegen En voor mijn stoelgang en mijn rikketik. Het mag dan wel funest zijn voor mijn maag, Dat kleine nadeel accepteer ik graag.…

Ben ik nu de enige? Ik denk het niet. De enige die vandaag op lemen benen door het leven wankelt? Ik ben ook heel boos en verontwaardigd, geschandaliseerd en behoorlijk bang. Iets in mij wil het liefst van al wraak nemen. Dat zijn veel gemengde gevoelens door elkaar, die wisselen ook voortdurend van toon en luidheid en er zit veel ruis op.…

hoe dan ook.. staat ze me bij. Soms wanneer ik eindelijk slaap en zij over mijn dromen waakt, wanneer ik rücksichtslos de bodem raak van grauwe wanhoop en dure flessen kraak en eens te meer mijn dorst moet lessen.. kom binnen zegt ze, de schurftige honden zijn het hoekje om eet nu van mijn liefde uit zilveren schalen. Haar hals is warm…