Petra 546
Ik kan mijn ogen niet sluiten.
Noch elk gevaar uitsluiten.
Ik was zij die stond,
riep en vloerde: elke kracht
in me
riep haar roep
om gerechtigheid.
Vrijheid voor en in elke mond.
Ik was zoveel, en zo vaak ook slachtoffer,
alsmede dader.
Zij werd dader tot opheffen
van slachtoffers.
Haat werd vergiffenis;
woede werd omgezet in
idealen tot vrede en veiligheid.
De diepste liefde van Petra 546
schreeuwt, brult en snijdt
met ogen, hart en ziel...
opdat elk pogen tot verraad
in stille traan verviel.
Ik huil met de aarde mee en de mensen,
dieren en planten,
zij wenen gelijk ik.
Mijn strijd voor een betere en mooiere wereld,
kun je me dat kwalijk nemen?
... Ik zie het als een taak, om mijn stille liefde en vrede te mogen delen met andere levenden. Een taak, waarvoor ik helemaal wil gaan, anders kan ik het zo niet schrijven. ...
Schrijver: Petra Hermans, 9 maart 2013Geplaatst in de categorie: individu
Een serieus gedicht met een heel mooie schalkse foto!