Netgedichten

netgedicht (nr. 34.044):

rozengeur en maneschijn

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij
een fluistering roze wolken op de wind
waar ik het vlinderlichte zuchten vind
en voel haar adem als een zachte dag in mei

daar valt de nacht als een satijnen laken
en bloeit de liefde als een roos in mij
al wat in mijn vezels leeft ben jij
iets kleins kan een mens gelukkig maken

jouw linkerarm valt onder mij in slaap
het kloppen van je hart dringt tot me door
het mooiste geluid wat ik graag hoor
duurt tot ik de volgende morgen raap

houd me vast en laat me nooit meer gaan
`k heb je lief zoals nog nooit tevoren
jouw naam weet de mijne te verstaan

in elkaar zijn wij opnieuw geboren
hebben wij lief onder `t schijnsel van de maan
geen kwaad woord kan dit geluk verstoren