Alle inzendingen over Overzien

heldere kleuren een heel groot universum opende zich opgewonden werd ik door deze ervaring er was nu bewustzijn buiten mijn lichaam het was werkelijkheid, een vredig groen en geel landschappen trokken snel aan mij voorbij toen opeens, een reuze klap, terug op aarde één en al desillusie, direct had ik heimwee, mijn toekomst kon ik ineens overzien…

om te bedaren alles te laten varen maar niettemin met gebalde vuisten nu mag ik naar de Auvergne nu alles in andere handen is waar de bomen in overvloed hout om te branden hout om te bouwen staketsels wil ik optrekken tot in de hemel en luchtboten in de stellingen steken varen ja niettemin de vaart er in op mijn voorwaarden de wereld overzien…

Als DA14 ons wél had geraakt… Wat zou er nu dan uit aan ‘t sterven zijn? Iets groots, iets logs, een wezen soeverein Dat, even nog, van zelfvertrouwen blaakt Misschien is wel het antwoord op die vraag: De man. De ware dino van vandaag.…

Het zien van jouw foto Doet mij verdriet Denkend aan de leuke tijd samen Toen wij steeds nader kwamen Maar jij durfde het niet aan En liet ons gaan Tot mijn groot verdriet Ik wilde dit niet Met gevolgen zo groot Niet meer te overzien Jij blijft er voor wegrennen En wil het niet erkennen Ik weet dat je het niet wil horen Maar hij is toch…

Zoals jullie weten, zat ik dood in mijn stoel ik heb er helemaal niets van gemerkt vanuit de hemel kan ik nu alles overzien op aarde voelde ik me vreselijk verlaten iedere gedachte aan mijn kinderen maakte me eenzamer ze reageerden nooit zoals ik verwachtte tijd konden ze nooit voor mij vrijmaken het was altijd druk druk en nog eens druk vanuit…

verdoezeld in de natte voering wat is nu nog een koning zonder grip behalve dan gekleed gaan onder een zware mantel als roeping met vriendelijke glimlach die zij zelf niet willen verbreken als ondergeschikte in het spel van de regerende macht die veel speelmogelijkheden heeft vaak onmogelijk is de consequentie elke zet te kunnen overzien…

Er daalt rust in de tuin, de wonderbaarlijke groeikracht is sterk afgenomen, wat nog te doen staat is te overzien. De kleuren, met volheid van al wat groeide en rijpte, geven een diep gevoel van rijkdom, verzorging geeft beloning, die ik met dank aanvaard. Zesendertig dagen ná de langste dag.…

't Heeft álles, tien vingertjes, tien teentjes, handjes, voetjes, zó miniem, dat het gróót worden zal, tja, dat kun je nu nog niet overzien. Zo'n klein mensje, álles erop en eraan, je kunt er alleen naar blijven kijken, 'n wonder is en blijft 't en al het andere, tja, dat moet maar even wijken.…

Waarom kan ik nu wel accepteren en overzien Waarom niet toen hij nog in leven was? Omdat ik nu geen keus heb misschien? Of door die ene droom van pas? Ik zal het nooit echt zeker weten. Over zijn gevoelens liet hij zich nooit uit. Hield hij nou van me, of was hij me al vergeten?…

gevoel van dat jij er niet meer bent Ik mis je ogen die me aankeken de eerste keer op de trap Ik mis je hand in de mijne, je arm om me heen Ik mis de woorden die we schreven, de zinnen die we zeiden Ik mis je in de muziek waarnaar ik luister Ik hoor alleen die stilte in zoveel dingen die ik doe En het zal nog wel even duren voor ik alles zal overzien…

Ik zoek en zoek en zou willen weten Hoe ‘t met ons leven zal zijn na de dood vele boeken zijn daar over geschreven toch blijft het mysterie altijd even groot Ik zoek en zoek en zou willen weten waar ik mijn geliefden terug zal zien in een oneindigheid die niet is te meten en valt die menigte dan nog t’ overzien?.…

Ik zoek en zoek en zou willen weten waar ik alle bekenden terug zal zien in een oneindigheid die niet is te meten en valt die menigte dan nog 't overzien? Ik zoek en zoek en zou willen weten waarom niemand ooit is teruggekeerd zouden zij daar de liefde zijn vergeten waar zij op aarde mee werden geëerd?…

's Nachts voedde jij mijn dromen die alleen de sterren konden zien en wat in de toekomst voor ons zou komen daarvan was 't geluk niet eens te overzien. Maar hoe en waardoor kwam jij toch plots te sterven spreek jij mijn hart en ziel nu nooit meer aan.…

haar genietend maar respectvol aan Ze is er na al die jaren wel aan gewend Goed gemutst gaat ze over de straat Haar jurkje zo sierlijk in beweging Het zomerzonnetje lacht haar zalig toe Ze is op weg naar mij, dat lieve mooie ding Samen zoeken we het hoge op Picknicken op onze traditionele uitzichtsplek Vanwaar we de halve Méditerranée overzien…

Op die bewuste dag, ik wist 't even niet meer, ik was 9 of 10, kon het allemaal niet meer overzien. Vermoeid ging ik zitten, keek om mij heen, deze plek kende ik niet, ik voelde mij dubbel alleen. Met mijn knuffel dicht tegen me aan liet ik mijn traantjes gaan.…

kreten bewaren van een moeder op zoek naar haar kind een kind op zoek naar zijn vader een vader op zoek naar het antwoord alsof het ergens zou bestaan die doden zullen de overlevenden overleven onsterfelijkheid stond op hun voorhoofden geschreven in de vallei des doods nestelen vogels zich tussen de resten van een oud lager hun ogen overzien…

Overzien zij als overlevenden, het roerige verleden beknot door de houdbaarheid van de ongebroken tijd.…

'n gevoel, hier In mijn huis Interesseert me geen zier Mijn huis ’t Was mooi Buitengewoon Een gouden kooi Ons verdiende loon Totdat het fout ging Ik woon weer net als jij Alleen In een stukje wereld van mij Van steen En de wijnfles staat alleen, Met één glas op de tafel En aan het tafellaken Hangt nu een rafel Een breuk Ooit overzien…

Een rommeltje misschien, maar dit universum kan ik zo overzien. Naar rechts kijk ik op een foto van hen drie, lief lachend, ze zijn nog klein. De zonneschijn door het keukenraam maakt schaduw door 't gordijn. Naar links het groene van de tuin, wat kruimels en water op de verweerde tafel, voor een kraai of duif.…

voor mij diep weggestopt de maan gewoon de maan bleef En ik verlangde naar de zon Bevrijd uit een onzichtbare leugen Zwijg ik tussen de regels door Tussen de koortsdromen van mijn boze vragen Blijf jij gek genoeg Een liefdeloze vriend Jij in de eindeloze verte Jij houd mijn nacht zwart De catastrofe van een blinde dwaas lijkt niet te overzien…

Van het Koninkrijk der Nederlanden Want wat wordt ik Daar in bevestigd Wat hou ik van dit land Wat ben ik veel en zo lang al Nederlands Had ik dat gevoel al bij ‘Verborgen verleden’ (TV serie met BN’ers) Nu bij ‘Het Verhaal van Nederland’ Wordt mijn oer-gevoel bevestigd Nu weet ik waar ik vandaan kom Waar ik genetisch vanaf stam Overzien…

Het stille later.... leeft, voorbij de grenzen die wij kunnen overzien. ----------------------------------------------------- (Met de roman HET STILLE LATER heeft Wim Niesten de Nieuwe Schrijversprijs 2007 gewonnen)…

De Christus met het zacht gelaat, Maria met het rein gewaad, In Waalwijks woning binnen, Zij, die de wereld overzien En haar de milde ogen biên, - Zij staan zich te bezinnen.…

Bij de kassa's kom ik ze soms tegen, terwijl ik met moeite nog wat goedkope blikken bier weet in te slaan, staan zij met gouden tanden te lachen, wanneer ze hun volgestouwde winkelwagen overzien en openlijk de vele euroflappen in hun bomvolle beurzen tonen.…

Met warme jas en lieve mensen kan men de schade overzien elkaar behouden vaart toewensen dan overleef je dit misschien. Dus stook niet op, maar stook de kachel en zet de koffie op 't fornuis schenk nog wat in, maak ze maar kachel dan wordt het knus in de combuis .…