5- luik kettinggedicht

De zee ontving het leed van jaren
daarom ook smaakt de zee zo zout
je kunt daar op de tranen varen
het is een poel van jammerhout

Probeer het maar eens droog te houden
wanneer rondom de storm weer woedt
het kucht en drupt, je wordt verkouden
pak je warm in, dan gaat het goed.

Met warme jas en lieve mensen
kan men de schade overzien
elkaar behouden vaart toewensen
dan overleef je dit misschien.

Dus stook niet op, maar stook de kachel
en zet de koffie op 't fornuis
schenk nog wat in, maak ze maar kachel
dan wordt het knus in de combuis
.
De taart heeft mooie blauwe ogen
de schipper schippert maar wat aan
hij heeft die meid nooit graag gemogen
maar daar komen mooie kind'ren van .
-----------------------
Het kind dus van de rekening
een ongeluk,zeer slecht geland
toch hielp hier geen verzekering
al was dit bootje echt gestrand.

De kapitein liep zeven sloten
van Kinderbij- tot Franse Slag
maar kon zijn meer-min niet begroten
die hij het liefst verdwijnen zag
Hij heeft de Hoop toen laten varen

iets wat hij toch al altijd deed
en is het zeegat uitgevaren
waarmee hij nieuwe kosten meed.
Zijn Min- min heeft hij daargelaten

waar land-rot op de klippen liep
en min of meer min vond op straten
en dus in menig bedje sliep.
Hoe oeverloos toch dit verhaal
van zoute zoetgevooisde onzin

Dat ik vandaag voor u vertaal
Wacht: morgen verder over meer en min.
---------------------
De liefde was dus op de bon
nu kapiteintje was gaan varen
en zij hem niet bereiken kon
om nieuwe dom beau's te vergaren.

Ze was gestrand aan lager wal
de zee daar vullend met haar tranen
maar zoals vaak gebeuren zal
begon haar liefde snel te tanen.

Ze zocht een anker, dat kon wachten
een hou vast voor een nieuw begin
Wel zonder Meer, die liet zij achter
wat moest ze met die zeemeermin?

Ze had de golven van haar vader
net zo schuimend als zijn bier
en had de aard van die verrader
dus die bleef maar liever hier

Waar de baren met haar praatten
vol wervelend gebarentaal
Maar ik ga u weer verlaten
morgen weer een stuk verhaal.
-----------------------------
Een stuk verhaal heel stuk gelopen
omdat de zee geen armen heeft
en waar hij kust, de kust zal slopen
slechts zand aan elke zandbank geeft.

Rivieren, ja, die hebben handen
zij dragen water naar de zee
maar baggeren gelijk een beetje
en geven al hun afval mee

De soep wordt elk jaar weer dikker
het plastiek welt en buikt zich uit
al schreeuw je luid: het helpt geen flikker
want zee is doof, hoort geen geluid

De zeemeermin wil niet meer zwemmen
zo met een knijper op haar neus
ze kan vervuiling niet meer remmen
dus ze verdwijnt: ze heeft geen keus.

Slechts kwallen zwemmen in het water
houden touristen uit de buurt
van elke strandstoel klinkt gesnater
nog werd het zeezicht duur verhuurd.

-----------

De zee huilde zijn olietranen
het strand werd zonnebakkend bruin
met wentelteefjes rood gebraden
en zak patat op elke duin.

De gigolo kon nog flaneren
die bakten het al even bruin
lieten daar menig mens flamberen
die bleven achter dan in puin.

Ze huilden daardoor zoute tranen
en daardoor is de zee zo zout
je kunt daar op de tranen varen
het is een poel van jammerhout

Zo is de ketting weer gesloten
lees verder maar weer het begin
ik heb vanzelf dus ook besloten
herhalen heeft hierna geen zin

... Kreeg een nominatie om 5 dagen lang elk dag een gedicht te plaatsen. En hier dus alle 5 de delen tegelijk. ...

Biografie van deze schrijver

Kettinggedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 5 stemmen 138