Alle inzendingen over Praten

jij praat ik luister ik probeer te praten jij zit erbij te gapen was ik maar met iemand die naar mij luistert ik voel mij alleen eigenlijk ben je een blok aan mijn been alleen praten over jezelf over figuurlijk gesproken over je zere teen je kost mij alleen energie was je maar een beetje sociaal en niet zo asociaal om mij niet uit te…

Praat er niet over Je zachte handen maken mij gelukkig Ik ook van jou fluistert het in mijn oor Praat er niet over Vandaag is vandaag…

ik voel wat je denkt je hebt angst angst om met me te praten omdat ik ziek ben kanker en het leven moet laten is het zo moeilijk mens te zijn zoals je was open, frank en vrij ik voel wat je denkt ik heb je nodig praat toch tegen mij PRAAT, maar niet over mij ik heb al zoveel verteld telkens weer die vragen PRAAT, hoe het jou gaat…

Als ik nérgens over schrijven kan doe ik dat niet als ik nergens over praten kan ben ik stil als ik naar niemand luisteren wil doe ik mijn oren dicht want er zit geen mens te wachten op kolder, onzin en rare dingen. als ik zingen wil, dan zing ik als ik praten wil dan praat ik als ik schrijven wil, dan schrijf ik met zin.…

Praat eens met een ander die dat nodig heeft Laat je hart toch spreken Dan weet je dat je leeft.…

Woorden kunnen vreugde geven Woorden doen vaak heel veel pijn Woorden kunnen troost soms geven Woorden kunnen romantisch zijn Soms zijn woorden overbodig Soms verlichten ze veel pijn Soms ook kunnen woorden kwetsen Soms kunnen woorden belangrijk zijn Zorg dus altijd dat je woorden Eerlijk en begripvol zijn Laat ze komen uit je hart Maar…

Mam, Mag ik even met je praten? Ik wil je zeggen dat ik van je hou Mam, Je bent een kanjer voor mij Zorgfactor in mijn leven Mam, Je hebt me het leven gegeven Liefde laten voelen Soms op een vreemde manier Mam, Dat was jouw manier van liefde Jijzelf wist geen andere weg Mam, Mag ik even met je praten?…

hebben zich schrap gezet De eerste ongewenste traan stroomt krachtig over mijn wang En kinderlijk huil ik… wetend dat ik me toch had verzet Als er wel iemand was om mee te praten vannacht……

als cyclonen zij boren onophoudelijk gaten in ons hart onze dromen zijn orkanen een deur klappert heen en weer waarom praten we de pijn niet uit…

Hij wil normaal een boodschap doen en zonder angst gaan praten... Zijn zelfvertrouwen weer terug, als hij het stotteren kan laten, en hij lekker bij ons thuis gewoon weer mee kan praten...…

Als je praat, dan zal ik luisteren, naar geluk en naar verdriet, ben je opstandig en zoek je weerstand, dan ben ik het die dat biedt. Als je dingen moet doormaken, zo het hele leven door, dingen groot en klein, wat er ooit ook zal gebeuren, ik zal er altijd voor je zijn.…

Bij licht van kaarsen kan ik in je ogen lezen : "Hoe mooi het leven had kunnen zijn" In de verte hoor je het slaan van de golven En het maanlicht kleurt het zeeschuim blauw Je lacht en je glimlacht en je praat over vroeger En ik besef : ik ben heel graag bij jou.…

we brallen wat en we laten het gewoon staan kennen is een groot woord er was een hand die ene keer het was duister in die kisten veluwe dient als militair gebied vingers spreken niet over streken je weet wel van die persoonlijke dingen riemen spraken wel boekdelen daar mee was het gezegd over die dingen die plaats vinden tussen anderen…

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

Hij leest zijn krant in de coupé En neemt altijd zijn koffer mee Hij draagt een witte hoge boord En als hij zit zegt hij geen woord Hij praat nooit met een ander heer De reiziger reist heen en weer.…

we schrijven bij elkaar blijven samen in tal van zoete woorden hoor soms een lach opbloeien die warmte en kleur geeft aan wat wij ordenen in een wereld die niet meer de onze is wij hebben ons vergist dachten te delen emoties en beelden maar eigenzinnigheid verstond geen ander woord dan doodslag en brute moord weer is er geen…

en ik, ik probeer het te verwoorden je vertelde me wat woorden maar je woorden zeiden me niets gezegdes rolden uit je mond, je zei me iets, maar 't zei me niets je vertelde me wat dingen je praatte, scheldde, schreeuwde omdat ik je niet verstond.…

zacht kabbelen de woorden voort warmen zich in belangstelling alsof ze nog nooit zo expliciet zijn gehoord de toon verbindt onderliggende gevoelens die langzaam aan komen drijven uit ankerplaatsen in stilstaand water ver van de geul waar gisteren en vandaag nog kolken met de vaart van het wereldnieuws en de regio’s nog op…

zacht bijna onhoorbaar zweefden je woorden langs haar lach die in het vertolken van klinkers het grootste genoegen had waar ademen nog de melodie bepaalde begonnen gebaren het ritme te steunen van een nog lang niet helder uitgebalanceerde lichaamstaal lief is het hoopje plezier dat zingt met haar ogen dwingt tot close…

steeds hoger tot mijn schaduw verdwijnt stap ik een barre tocht omhoog gegeseld door de wind zoekend naar zalvende stilte eenzaamheid treft als een kaakslag in het dal staat een koe ik noem haar Gertrude dat praat makkelijker…

zij wisten de vocalen snel naar boven te halen maar in het fijne werk waren ze niet zo scherp daar speelde de lach met mimiek een doorslaggevende rol begrepen worden was lol pas toen zij echt iets wilden zeggen probeerden dat met klanken uit te leggen lazen ogen mee kwam er diepte in communiceren en voorbij de grens van nu konden…

vraagt hij zich eenzaam af in de kilte van zijn huis waart zij niet meer rond beslaat de afwas in bergen de halve keuken, de andere helft bedolven onder radeloosheid van een man niets meer gewoon zijn oude lot opnieuw beschoor met de kracht van een oude beer voor deze heer geen eer meer te rapen wat nog rest luttele stukjes pret toen praten…

zo was er eens een nageprate naprater die ook napraatte wat hij napraten kon zodat de naprater die hém napraatte feitelijk niet wist waar zijn tekst begon toen ze daar later samen over napraatten hadden ze niet eens in de gaten dat ze het napraten ook nog konden laten 't zou de napraters dus niet baten om over het napraten nóg eens na te praten…

laat ons nog even samen de nacht scheiden van de dag bij een beker galmende koffie palaveren over het weer dat er weer niet was in de stilte van de avond mijmeren over morgen waarom die nog niet is en nooit vandaag zal zijn jij en ik en weten dat het zo slecht niet is…

Hij stopte nooit met praten Geen moment waarop hij zweeg Zijn woorden waren luchtig Zijn stem fragiel en leeg Alsof hij zelf gemaakt was Van blablabladerdeeg.…

Was het maar eens RAAK met KerstMIS was er maar eens échte rede alleen gevouwen vrome handjes is te weinig voor oprechte vrede beloven en niets nakomen mijn Allah is beter dan jouw God mijn God beter dan jouw Allah mensenlief, is dit ons lot is de mensheid zo kortzichtig dat zij strijden voor hun Heer als na de Kerst het geweld oplaait…

Op een dag sprak je niet meer Nooit meer woorden uit je mond Daarmee zei je meer Dan je ooit zeggen kon…

'Vous l'avez bien fait', mamie Delrieu met hond en Lune, haar bazin en ik met kleine zwarte Spot lopen de heuvel op en praten het kerkhof is de halteplaats er wordt gezwegen, dan geschikt het leven van een man, een broer, de ouders uit een ver verleden over de doodsgrens heengetild ik wacht.…

Hoe ik me voel dat kan je niet begrijpen Er over praten, het is moeilijk uit te leggen Ik kan het niet verwoorden De juiste dingen niet meer zeggen Ik wil je helpen ik wil je steunen een knuffel geven, een stukje hoop Maar de juiste woorden krijg ik niet gevonden Ik wou dat ik ze kon helen Al jouw wonden…

Hier ben ik dan Ik wist het wel te zeggen Ook waarom En hoe het uit te leggen Maar nu ik hier sta Met al die mensen Schieten woorden mij tekort ’t Is vreemd ’t Is onvoorstelbaar Maar ik weet nu wel Waar het aan schort Want… Ik wil gewoon weer Met je praten Niet óver jou Maar… Mèt je praten Jouw hand aanraken Met mijn hand Jouw lippen…