Alle inzendingen over Riet

Ik ken al jaren Brave Margot En weet wat Spaanse Riet biedt, Maar kom niet graag bij dikke Jo En ook bij lange Na niet.…

Mijn kleine dondersteen Ik leef jou met je heerlijke grijze manen gezien in de manen van het riet Mijn innig geliefde hondje…

Heb wind gevraagd te waaien over velden ruisend riet zon te schijnen over zinderende aarde met hier en daar spiegeling water om te stromen tussen oevers bekleed met weelderig struikgewas.…

Er roffelt regen op het water een reiger in de golving van het riet heft zijn kop alsof hij iets voorziet wisten wij dat liefde weg zou drijven toen een zomerstorm in onze lijven zeilde en langzaam zwol tot windkracht tien er roffelt regen op het water en ik zie die reiger in de kromming van het riet waar ik de diepte van woorden peilde…

Gouden stralen strelen me zacht Zoals het water flirt met het stilstaande riet Maar ook al geeft de zon me haar mooiste pracht Me verwarmen kan ze niet…

een verlaten weg in de sloot ligt haar ontzielde lichaam onder het riet levend óf dood géén sterveling die het deert en ziet...…

Onder geknakt riet wacht roerloos de oude snoek op snelle actie daarom doen we maar het spel wie het eerst beweegt verliest…

de wind wiegt het riet licht raakt ze het boomblad aan het water draagt me bespeeld door wind en water word ik opnieuw geboren…

de wind wiegt het riet licht raakt ze het boomblad aan het water draagt me bespeeld door wind en water word ik opnieuw bezield…

Buigen in de wind als riet, dat in aldoor ruisend zingen ons vertelt van vele dingen, wie niet luistert, hoort het niet. Tot op 't water buigt het neer als de stormwind komt met vlagen. maar opnieuw na stil verdragen, wuift het zachtjes heen en weer.…

Als je een vogel ziet En je weet het even niet Vraag dan een ornitholoog, Wat er zo juist vloog Daar tussen het riet. De meeste ornithologen Zijn zelf vaak zeer bevlogen.…

woorden ik tel ze een twee drie vijf zes zeven in de rivier wuift het riet naar rusteloos water zo gaan die dingen en ik denk dat ze altijd…

Kom broeder, snijd het riet In ongelijke pijpen, Dat fluks tot vrolijk lied Uw vruchtloos zuchten rijpe. Dit riet had oók zijn tijd Van wenen over waatren, Nu zij 't aaneengerijd, Dat wíjsjes daaruit klaatren. Vrees niet met juichgefluit Uw zwijgend leed te ontwijden; Het valt tóch eens ten buit Aan ’t alverwinnend blijde.…

We kunnen doen door niets te doen, zoals buigend riet dat doet. Riet dat buigen kan laat zien dat buigen wijzer is dan barsten. Dat storm ruimte maakt voor zon.…

, en vertel ons wat je hoort Van de vogels, van de bomen, Van het ruisende riet Veroorzaakt door de stille wind En de lach van het kind…

Lee Towers zou ons dak van riet voorzien…….. Een misverstand, gewoon verkeerd begrepen: Litouwers kennen de rietdekkersknepen, En klaarden die klus in een dag of tien. Lee Towers of Litouwers, elk hun vak, Je wilt ook niet Lee Towers op je dak.…

sliert het was NNN-gebied tussen de akkerlanden snuif natuur de stilte puur wuif met het riet geniet van wat je ziet…

je ontgaat mij niet ik zag je weer van heel nabij ik keek je aan en zo deed jij in je ogen zag ik vijvers vogels vlogen uit het riet alleen de reiger bewoog zich niet…

Twee witte meeuwen liggen op je schoot Rein zonder verdriet Je gezicht is een aangeschoten vogel Die verdwijnt in het riet Zwervende in de nacht Waar ik op je wacht Maar dat weet je niet…

over wondere wateren waait een vergezicht een oude kerk met breekbare zerken achter wuivend riet waar eenden tateren een lintlandschap onder heilspellend licht…

Een strook hoog riet langs ‘t meer waar zoveel vogels bezig, ervoor een leeg roeibootje In de verte landtong waarop een kerkje, waar weer gebergte achter. De zon flonk'rend op ‘t water.…

Onderwijl geniet hij bij het riet aan de waterkant.…

Ergens, om precies te zijn : helemaal onderaan de grote lichtblauwe rieten mand in de hoek van mijn kamer ligt een wollig dier te huilen. Maar ik kan het niet helpen dat ik me wel heel voel.…

Het geluid dat je hoort op een zonnige dag in een park Een trilend geluid door een riet als een reiger van jazz. Die luistert en wacht op het moment van koper met de klank van zonlicht in de vijver van een park.…

wiekende reiger fluisteringen van het riet de trage deining van het water als de borstkas van een slaper gelukkige reus we peddelen voort op bootjes van berkenbast een verre grutto…

ik vlieg af en aan om jou schrokop te voeden ik baarde je niet je bent er gewoon barstend van verlangen jouw nest is mijn nest zo is het altijd al geweest de kleine karekiet die in het riet het koekoekskuiken voedt…

toe de vliet, het riet, de draad omringen mijn drassige gedachte wilgen dragen aan de horizon mijn nog niet geknotte takken alle artefacten geven aan dat ik op eigen kracht uit dit moeras kan gaan…

Als stilte, klaar al om gewekt te worden, ontwakend tot een zuiver ritueel van vreemde vogels in het riet verborgen... Zo kom je, ben je plotseling mijn deel....…

Riet kan soepel als het nat buigzaam zonder breken en toch pittig Bevochtigen met liefde maakt speeksel overbodig…

het riet suist nog niet mijn eeuwige liefdesverdriet luister naar de regen wat valt op mij en ik op haar het huis staat in vuur en vlam ja ik kan er wat van maar nooit nee nooit is het hetzelfde als met haar die aanraaking is als bliksem dus hier lief is de donder…