Alle inzendingen over brandend

Een schijnbaar vlammend vuur van passie, Koud van diepbedroefde trots, Tranen biggelend door brandend verlangen, IJskoud vallend op de dorre aarde, Tot as verworden onder een warme deken...…

mijn kind zo mooi zo puur onvoorwaardelijke liefde als een immer brandend vuur voor dat jij er was alles incompleet hoe het daarvoor was weet ik zelfs niet meer samen zoveel intenser zoveel rijker voor altijd mijn kind…

zo uitgesleten zijn de traptreden die je moet beklimmen onder het licht van de brandende zon kijk je omhoog naar een kasteel en daarna omlaag naar een rivier kanootjes en kinderen eeuwenoud landschap waar wij net zijn of niet eens…

In de trein achter glas brandende zon als zomergast van stilte naar hitte coupé een droogboeket verschoten rood 'n hart als blanco kaartje waarschijnlijk voor een vergeten moeder…

een brandend vuur de zee, vooral de zee draagt wensenbootjes mee een strand verlaten de einder wacht het licht zo puur een fonkelmaan in stille gloed waakt over de nacht.…

Woede, brandend, krassen op m'n ziel. Sneden, gevoelloos, krassen op m'n arm. Angst, veel te groot, littekens, veel te diep...…

Vandaag hier morgen daar met wilde rozen in het rieten haar rood wit blauw leven stroomt door aderen zeën voeten dansen barrevoets glimlach door brandend zand van verre continenten…

Als het zoete avondlicht valt en overgaat in de harde avondschaduw dan valt bij mij een traan uit iedere brandende ooghoek omdat geen lachende zon mij meer verwarmen kan. Wie weet hoe lang ik dan moet wachten voordat ik weer lachen kan.…

glanzende ogen vertellen brandende verhalen vurig verlangen laat je stralen schijn jouw licht in je leven mijn lief, schijn leef, geniet van de wereld zo kort zo klein…

Toen je klein was stond men al voor je in de rij Dringen,duwen,douwen eerst ik, dan jij pas-op de plaats voorbij Al dat wachten op onschuld en onwetendheid Brandend van verlangen tot jou keuze hen bevrijdt.…

Meedogenloos Met pijnlijke precisie Fileert hij haar Huid brandend Van verlangen Naar einde Loze last Veegt met stalen Blik zijn weten zuiver aan smetteloos Laken onttrekt Het levenloos Aan leven…

Teveel een brandend hart, Teveel wisselingen van emoties, Weinig onderuitgezakt voor de t.v. Ik stel mezelf altijd de brandende vraag: Heeft dit zin, heeft dit nut?…

Het is prachtig, stil en levend Zonder zorgen, los en zwevend Het achtervolgt je brandend en klevend Je geeft je over, je handen bevend Het hoort erbij, je kan het niet verzachten Het zal er altijd zijn, je hoeft niet te wachten Tot de dood naar je lachte En ik dacht, dat hij wachtte…

er is vrees voor Franse rellen brandende auto’s en geweld op straat in de steden woekert het vuur van de haat dat het uit de hand loopt kan een kind vertellen en de media orakelen het vuur nog aan dat het zo naar de rest van Europa kan overslaan…

IJs rond m'n hart Brandende pijn in mijn ziel Schimmen in m'n gedachten Fluisterende verwijten in mijn hoofd Handen in 't haar Zilte tranen langs m'n wangen IK MIS JE ZO ...…

Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren - mijn stem is schor, mijn ogen dor.…

Ze lijkt op een zigeunerin vandaag hier morgen daar met wilde rozen in het rieten haar rood wit blauw leven stroomt door aderen zeën voeten dansen barrevoets door brandend zand van verre continenten…

huilende gitaar op een koele zomeravond warm kampvuur brandend naast mij witte halve maan achter donkere wolken magie verhuld in lichtjes sfeerportret van een prachtconcert uit mijn geheugen maar vanaf nu voor altijd in mij…

Een voledige set Als er een vermist raakt Moet hij wel worden terug gezet Dus toen jij wegliep Zat ik huilend in mijn stapelbed Maar toen zag ik haar Brandend in vuur en vlam Dat ene wat ik nodig had Daar stond ze mijn super mam…

sommige liefdes, verloren, sterven niet blijven tot de dood je zoekt, eindeloos, rusteloos, smachtend in je aderen, je hart en elke ademzucht voedt zuurstof, vuurstof brandend tot het laatste uur tot zelfs ná…

Vuur overviel ons als een dief in de nacht In brandende woorden want verleiding was haar macht Maar nu het licht me heeft bevrijd niet langer verdwaalt in dit boomloos woud Plant ik in verschroeide aarde mijn levensboom sterker en pril maar door het vuur ijskoud.…

Liefde is... iets ongrijpbaars, als de warmte van een brandende kaars. Warmte en licht zijn twee van zijn eigenschappen, die een groot deel van het fenomeen liefde omvatten. Ik ben me bewust van mijn liefde voor jou, Dit gedicht, omdat ik van je hou. Iets wat liefde is voor mij, geluk met jou aan mijn zij.…

ik weet zeker dat er eens iets was vergeten, maar zo aanwezig ik proef nog steeds de stilte, het zilte gestrand, op drijfzand ik heb de duinen achter mij gelaten loop zinderend brandend zand de golven verdrinkend, verdringend het spoelt aan mijn voeten…

in haar beschermende schoot koestert de winter het zaad van de zon en bevalt in al haar glorie van de prille lente belofte van de zomer die lang zal zijn en zoet de grote Moeder glimlacht en wentelt zich tevreden om haar eeuwig brandend licht…

Vergeet me een beetje want weet je ergens tussen brandende wonden van on-onthouden is er niets meer teruggevonden.…

langzaam sijpelt wie ik ben ’t kind in mij & wat 'r van 'm over is: angst en woede brandend verlangen, gevoed door liefde en hoop op meer wreed geveld door verdriet & pijn de bodem in, voedsel voor scheuten van nieuw geluk…

Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren mijn stem is schor, mijn ogen dor. ----------------------------- uit: Verzen (1890)…

Zachte kraters zijn mijn woorden door langzaam vallende gedachten geslagen het stof dat er door opwaaide zo van je jas geklopt Maar de kraters zijn zo zichtbaar voor jankend brandende geslachten gegraven de pijn die wij er inwerpen valt bodemloos kapot…

Paul de Leeuw heeft dus zijn gat verbrand aan Grönlohs lang vergeten brandend zand.…

Het brandende celluloid. 44 jaar in 5 minuten en hier sta ik - stil - over nog eens pakweg 4 minuten is het allemaal voorbij: ik gooi mijn ticket in de lucht als een bruidsboeket.…