Alle inzendingen over dichteres

er zit een beer vast in mijn keel die knijpt de boel dicht hij bromt en hij snauwt er zit een jongedame op mijn netvlies donker uit suriname zij zegt ik dicht ook ik zit op mijn zitvlees zienderogen meer van de kook mijn ogen spuwen vuur ik krimp van het zuur…

(voor Sylvia Andler) Ze is zonder liefde in de diepte gedoken, als een nestvlieder, die vleugelloos ten dode is opgeschreven. Ouderlijke liefde had haar vleugels moeten geven, maar ze is geadopteerd en door haar stiefouders fysiek mishandeld! Dat jeugdige ongeluk zat haar constant op de hielen, totdat ze de genadeslag niet meer kon weerstaan…

Hij, van de bezie en de zoete zonde Hij, goed bekend met psalm, kansel en preek Hij, lang en blond en wild, ziekelijk bleek Ging al na tweeëntwintig jaar ten gronde Zij, met hem spelend rond de pastorie Niet wetend van de dichters in hun wezen Werd veel te weinig om haar werk geprezen In haar van vaders kant melancholie Augusta, domineeskind…

Vanaf mijn eerste ademtocht Tot en met de laatste heb ik Nog niet de helft meegekregen Van wat er om me heen gebeurt - Wat gebeurt er op dit moment Achter mijn rug? is een vraag Die klaar ligt in het donker Van mijn hoofd, het antwoord Is al in de vraag verborgen: Laat ik me niet ontijdig omdraaien, Want ik leef in de zekerheid…

Wonderlijk dat 't kan: ollekebollekes uitventen, ware het out of the blue. Meesterlijk, zotterig, luchtfietserijerig noem ik 't, gotsperig, snapt elke koe!…

Ik was, zij, de dichteres die aan de zijde stond van haar gelijken. Ik ben zij. Onverwoestbaar in woordkeuze. Totdat al het leed is geleden. Ook uw leed...…

Nadien werd Komrij nog tien jaar gegeven Van Wissen moest het doen met slechts een jaar Vanuit die reeks bezien is zonneklaar Dat Nasr nog slechts weken heeft te leven Trendmatig is zijn opvolgster gedoemd Om dood te zijn voordat zij wordt benoemd…

Altijd is er verschil. In jaren. In geloof. In temperament. Altijd is er afstand. Twee mensen ontmoeten elkaar. Twee levenslijnen kruisen. In het brandpunt van het deelbare. Verdwijnt afstand. Verdampt verschil.…

(voor Hella Haasse) Het was midden in de nacht dat ik na het indrukken van de televisie je overlijden vernam, naast je dikke romans schreef je toen je een knappe jongedame was allereerst gedichten en daar zal ik je van blijven herinneren niet van Oeroeg of de Heren van de Thee maar van de aanvankelijke dichteres in jou, die helaas is overgesprongen…

Strelende klanken stuk voor stuk meesterwerken taal van een dichter.…

Ook ditmaal bracht het originele snelsonnet van Bart Adjudant van 19 november mij op deze gedachten... Zouden die mannen echt 'wit' zijn, Bart - of toch gewoon blank? Of met roetvegen wellicht... _______________________________ Geef dat schilderij van Dool met de rokende heren in het heilige der heiligen van de oudste alma mater aan…

Hemelloos ligt hij nu op de bodem van het meer der vergetelheid zonder gevreesde stem van 't water grondeloos en diep Wij de zeevaart scheepswrak kundige papyrologen piramide maritieme oudheidkundologen zien deze relikwie uit tijden lang vervlogen na jaren ploeteren en graven met heel andere ogen…

Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Die is voorgoed voorbij nu en vergeeld De trap des ouderdoms is opgedoemd Koningin af, geen dar die om haar zoemt Geen imker en geen korf, geen honingteelt Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Te lang heeft ze haar innerlijk…

Zie ik Diana's ozonlaag haar zwarte nighty negligé ontwaar ik haar als luciféra donkere maan in casa luna Dan komt plots Phaëton met paarden spant de teugels, geeft de sporen gevolgd door maangodin lucina opgejaagd in overmoed bevrijd van duister nachtgewaad…