Alle inzendingen over liken

Nu alfamannen vlot garen spinnen bij de immanente haat van bang kiesvee Gaan echte leiders met mededogen mee Plat populistisch is geen rust te innen Medemensen likken verweesd hun wonden Weg van het land waar ze ooit geluk vonden…

Ik zie je lachen met vrienden. Ik zie je glimlachen, glimlach je naar mij? Of verbeeld ik het me maar? Ik probeer heel voorzichtig je aandacht te trekken. Je lijkt te kijken, kijk je? Voorzichtig glimlach ik naar je. Dan, een moment. Ik kijk in je ogen, jij kijkt in mijn ogen. Nauwelijks één seconde lang. Je hebt mooie ogen, met een zachte…

Ik lik het zout van mijn lippen en houd bijna op te bestaan.…

dorstig lik ik de woorden van jouw lippen eet vol zinnen uit je hand het vraagt me niets maar geeft een uitgesproken kans om licht uit donker te zeven heel even, geborstelde woorden te bewegen in vervoerende klank de luister van het ritme proeven kloppend aan mij flank…

Ik hap, lik en slik de grote brokken in stukjes en beetjes tot hapjes gemaakt. Met passie eet ik mijn hopjesvla naakt.…

In een papiertje met vier vouwen zit er eentje met maar twee op het randje zit wat plaksel likken verzenden maar woorden worden nu gedragen naar jou toe open scheuren en dan lezen de inhoud doet er heel veel toe een levensteken van je minnaar slechts vier woordjes lang…

als een vlam terugtrekt in zijn blauw voel ik me klein en warm mijn hand voorzichtig aan de randen tot het vloeit en tongen likken laat hoog opgelaaid, naar boven waar een luchtzak –heet zijn uiting volgt: een sfeerballon drijft over in mijn wel- gevormde blik de tranen die me overmanden…

Een kloddertje slagroom hier een kloddertje slagroom dáár romig zoet het is feest vandaag die ik met jou en slagroom vier het kersje ligt onder de room verborgen langzaam lik jij je een weg naar de vrucht liefkozend noemen wij elkaar een gebakje en vrijen de nacht door tot-in de morgen.…

Ik tel tot vier en prijs me gelukkig de wereld is niet ontploft mijn zelf, onaangedaan dus genoegzaam lik ik mijn lippen af.…

De aarde drinkt met kletterende kaken, in het duistere woud likken onrustige herten zilveren druppels op.…

Ik dacht dat ik mee mocht De poesjes likken hun nageltjes schoon. Ik vind dat maar zo gewoon De muizen vieren feest Maar ik ben geen muizenbeest Spelend met een tol Wordt van al dat rond draaien hondsdol Spelen met een touwtje Is hetzelfde als bijten op een houtje Klierende kittens in de ban Ja, daar ben ik een van…

schip nu met vijfkoppige bemanning vraagt wel eens om: een lik verf.…

Zal je missen meer dan wie ook voelde je mijn pijn aan zal je missen jij die me nooit alleen liet staan zal je missen altijd een kroel of een lik over m'n gezicht zal je missen vaak zo donker gaf jij me wat licht zal je missen en je nooit vergeten zal je missen onvervangbaar voor altijd niemand kan zich met jou meten…

Luie lome zomerdagen zonnehitte vult het huis jij slaakt naakt een diepe zucht ik lik zacht jouw kruis. Later liggen we hand in hand zij aan zij een ijsje te eten oververhit maar zeer voldaan voor we zo weer verder zweten.…

Of zegt u: lik me reet! Zullen de binairen het overnemen? Trap ik nu op gendertenen? Tismewat, tismewat, Een piemel in een pokkengat…

de nacht schraapt haar keel de klok struikelt over de uurwijzer de slapelozen likken bleek hun inwendige bloeding doch: vogelzangen ritselen reeds het ingetogen behang de trappen kraken feilloos in de morgenstond die zich pronkerig tooit met verkoolde sieraden ook mijn krachten schieten kuit Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…

Het liefst heb ik je puur Je ruikt heerlijk, erotiserend Dat kleine vleugje kaneel Verlies mijn zinnen lik hard en teder pracht proef walnootlikeur Ik bijt je middendoor bitterkoek, amaretto Je smelt hemelzacht Verrukt de papillen op mijn tong Ik wil meer, meer Je doosje leeg mijn klaargemaakte romige bonbon…

wij gaan in zandkastelen wonen een burcht uit lucht is mij te ijl samen likken wij onze wonden opdat het zoute water ons niet bijt zullen we korreltjes zand gaan ruilen doen dubbele zacht opzij we weten dan van aarde en van liefde voor ons allebei…

Mijn schat een heerlijk nieuw recept surfend gevonden op huwelijk.net de hond het kind en jij zo transparant zal smullend likken uit mijn hand vrienden met wijn in ons design bewonderden om onze kunstfestijn hangend liggend hijgend behagend dineren wij het culinaire hoogtepunt een struisvogelbiefstukje gemarineerd…

achter een glas reuzegeuze lambic krijgt-ie een steeds knappere kop zijn vrouw zet hem er trots zo op voor de gulle lach in kroeg en lik het guiness book of records ziet verhip zijn neus vastgroeien aan zijn onderlip Toelichting: Bekijk het vooral zelf op www.catsandmusic.be/Hugo/gedicht.htm…

Ik ben de gifkikker, de groene koning van planeet Lexania Geen queen kan mij swipen maar jij kunt mij liken mij, met mijn felgroene doornenkroon op mijn voor een halflang bruinharige seniorpensionado volgens de mediane mondaine date vretende geruisvrouw toch meer dan gemiddeld juvenaal ogende spetterende tetter totte mij of…

als jij mij kust worden dagdromen bevrijd uit de nacht dan volg ik het witte meeuwenspoor en trek de zee naar me toe wij zien de vogels vorm krijgen jij zegt zachtjes ik vlieg en terwijl het laken blauw golft likken wij het licht uit verdwaalde druppels zout…

In de vijver warm ik mij aan de zon als een prins om te kussen een meisje danst waterlelies om mij heen, haar spiegeljurk raakt mij even aan Bogen haar lippen maar naar mij om het zout van mijn huid te likken en de huid van mijn ziel dan vloog ik tovervlinders tot in haar tenen, zalfde en kroonde ik haar, wentelde ik me in haar –…

Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht, met koelte aan mijn gezicht.…

Je bent nog jong en net de lik ontwend, Hebt vast te weinig slimme eigenschappen Om buitenlandse politiek te snappen, Dus voor het leger ben je competent.…

Stoicijnen bereiden hun eten met zout Honden likken hun wonden. Wil je het werkelijk weten?…

mijn zinnen zijn te grof ik wil ze niet stileren ik zuig ze uit en hits ze op ze zijn mijn kleine dood jij onthoudt je van de jouwe levenslang geconstipeerd ik lik de woorden uit je reet en laat hen schreeuwen van genot dit nerveus vlees bevalt je niet je vrome gruwen raakt me niet ik vind genoegen in het wild rij zonder gordel door het…

Wind in vol element zweept wilde golven die met hun witte haar woest in de war zich storten op het weerloos strand dat wegvlucht met veel stuivend zand maar steeds meer wordt verzwolgen ik loop langzaam sluit mijn ogen luister naar het grof gebulder lik het zilt van mijn lippen en voel me slechts heel nietig…

Kom bij me, zeg je in de dwaalnacht maar ik ben mezelf niet in toekomst of verleden ben ik vergeten wie ik ben je laten gaan kan ik niet naar dat niemandsland zonder taal of gevoel zal ik niet bij je blijven wanneer bliksemschichten onze passie verlichten geef ik je lik op stuk met aangebrande tongen en in de retoriek van het…

Gelouterd door de tand des tijds likken lippen wonden, geslagen in gesproken zinnen zwijgen monden een streep door de dagen, branden zout in juist die donkere uren, waar zicht verdwijnt uit het zicht, geteld naar de ochtend, vinden zij een paar stralen geluk gevangen in een nieuwe morgen…