Alle inzendingen over mijn lieve pa

stoere sterke pa Ik blijf je missen Bij heel veel dingen Mijn leven lang En zelfs daarna…

al is mijn pa begraven, wij zwijgen hem niet dood. we praten, nu nog, alle dagen met hem. zo sterft hij voor ons nooit!…

éindelijk snap ik je Pa... Gegroet…

Lieve Sint Ik ben vandaag blij gezind, want ik mag mijn speelgoed bestellen, zonder het aantal te moeten tellen. Ik heb zoveel nodig, mama vindt het overbodig. Ik wil een hobbelpaardje, met een lang staartje. Een trein die fluit, een brandweerauto die spuit. Een vogel die zingt en een kikker die springt.…

hier sta ik naakt voor jou mijn armen hoog in de lucht ontvang ik de gift van verlichting door jou dankbaar voel ik me bevrijd van mijn zondes blij ontvang ik deze reiniging waardoor ik klaar ben voor de wereld…

nu de zeilen zijn gehesen jij aan jouw laatste reis begint je lichaam bleek niet te genezen vaar jij met de morgenwind op naar nieuwe avonturen varend naar het zomerland dankbaar voor alle mooie uren staan wij aan de waterkant zeil je langzaam uit het zicht overmand zijn wij door smart maar je warmte blijft en licht voor altijd in ons…

en dan opeens is de cirkel rond wederom terug bij jouw vroegere liefde, Vrij Theater bezield nam je het stokje over van voorzitter net met pensioen dus nu had je alle tijd strijdvaardig als je was zette je de koers in z’n vooruit grote plannen om Vrij Theater te behouden in barre tijden van je werkte hard, heel hard wellicht te hard…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

in het ritme van onregelmatigheid pompte jouw hart al enige tijd met moeite het hoofd wilde wel had nog zoveel plannen maar het lijf nu jouw ogen zijn gesloten ben je over naar daar waar wij geen weet van hebben nooit meer die guitige lach de Belgische ondertoon pretogen wanneer je genoot van het leven nu verhuis jij naar onze herinnering…

er is een ster geboren heel stilletjes en onverwacht ben jij van ons weggegleden in het donkerte van de nacht een vader uit duizenden niets was ooit te veel verslagen door een ziekte blijft het ondanks onze mooie herinneringen voor altijd stil…

ze zeggen dat het mooi is daar omringd door een immense zee van liefde daar weerzien met hen die op jou hebben gewacht al daar terugkijkend op jullie mooie leven vanaf daar het voor altijd waken over jouw geliefde Pia vanaf daar stuur af en toe een seintje, dat je voor altijd dichtbij bent, voor haar…

nooit meer jouw lieve stem te horen nooit meer jouw lieve lach nooit meer de kans om jou te bekoren nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’ nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten is dat een groot gemis met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan, de lief van jouw leven nu is het moment daar, om jou, aan Moeder aarde terug te geven…

zonnebril dragend daaronder een grote glimlach fleurig gekleed, ze was er altijd bij iedere dag opende zij optimistisch haar Facebook, ook de vele keren dat zij moest voor onderzoek het gevecht dat zij leveren moest was intensief, knokken deed ze en bleef altijd opgewekt tot haar laatste bericht over uitzaaiingen die haar hebben genekt lieve…

Woorden verwaaien, verdwaalde verhalen slingeren in de wind, dansend over regenbogen die vertellen over een heel bijzonder kind die in de nacht verdween zilvergrijze lokken, grote bruine kijkers een ontwapende lach zomaar is ze vertrokken, niemand weet waarheen van jongs af aan tekende zij haar eigen pad door een land vol fantasieën, nam daarin…

kijk ze daar nou zitten wat zijn ze klein geworden pa en moe toen wij uit huis gingen vertrokken zij naar 't platteland om de drukte te ontlopen te genieten van wat is de rust nu pa ziek is, is de toon veranderd, hij is stil en moe zenuwachtig kijk hem toch liggen in dat te grote witte bed dochters aan zijn zij komen voorzichtig…

Sla, jonge sla Kopland zou janken mocht hij -naast mij- kijken naar de lege bedjes in de moestuin van mijn pa sla, jonge sla uit de volkstuin van mijn pa werd een kropje kleiner gemaakt door de uitspraak van het Hof alleen Zaad met een Europees certificaat of een torenhoge boete wanneer u zelf aan ’t kweken slaat lust u nog peultjes…

Pa ging dood op vakantie in de bergen een heel gedoe met ski en lift Ma zei dan ook had je dat niet thuis kunnen doen…

Wat houdt ze van augurken, Haar duimen en wijsvingers tastend in het zure vocht Ik zucht maar laat betijen Als het oosten in ons opspeelt gaan we beiden somberen en herkauwen, al zijn we dan nauwelijks runderen, de grieven van de dag Mijn dochter, wat is het water diep wat goed is voor vis en de zeemeerminnen Van het Great Barrier…

zijn pa doe dan de groeten aan ma ik hoop dat zij haar dementie is ontstegen anders komt ze toch weer niemand tegen.…

dat wij onszelf begrijpen als ooit – dáár wij elkaar weer zien dáár - aan de overkant waarheen jij nu vaart vaarwel pa!…

Problemen of wat slecht in mijn vel Pa en Ma geven me wijze raad en ik red het wel! Door hun toedoen werd ik wat ik nu mag wezen Een zeer blije dame die gelukkig is om wat ze heeft bewezen. Mijn afkomst verloochenen; nooit.…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

verbonden middels de natuur deelden wij de schoonheid die op onze pad terecht kwam met alle liefde ook al is jouw lichtje nu gedoofd zullen wij elkaar blijven ontmoeten in een bloem, een vlinder, een bij met alle liefde…

Ik ween niet over wat verloren is, nu haar transparante adem op de golven van de winden rust, oprijst naast de leeuwerik in een eindeloze klim naar dat ene streepje licht, stipje op de horizon onttrokken aan de duisternis, waarop ik ben gefixeerd een tijdloze lampion een aubade op de toekomst zoals die zou moeten zijn, een…

Een meisje uit het mooie Stavoren Jubelde heel hoog van de toren " Hoera, ik ben Ma Maar het kind heeft geen Pa Hem ben ik tijdens de zwangerschap verloren."…

Pa van Amstel was een woordgrapgenie hield van brandnetelkaas en pretpoëzie dus toen zijn vrouwtje beviel van een dochter, niet iel noemde hij haar vrij dichterlijk Aubrey…

Een kleermakerszoon in Almere Wou 't vak van zijn vader niet leren En als pa eens zei: Kom werken bij mij Dan antwoordde hij: krijg de klere…

Zijn moeder dekte hem nog toe en streek nog een laatste maal de strepen in het overhemd van zijn pa.…

Ze zei: "Van m'n pa, maar ook van m'n ma; ik kreeg ze van dezen en genen."…

Kruip nog even op je schoot Kijk je wangen, je bloost Pa-ke neem me nog eens stevig vast Net zoals toen ik kind was. Voor mij kan geen enkele man het van je winnen Er was er maar eentje, die mij zo kon beminnen. Ik wou dat ik je nooit zou moeten missen.…