Alle inzendingen over nacht OR geheim OR geflonker

Wanneer mijn geweten er niet uitkomt bang om flauw te vallen van mezelf moet ik me behelpen met wetten de boeken noodverband voor bloed dat ik niet wil zien voor een wond die ze hadden moeten voorkomen Desnoods vechten we het uit in de rechtszaal of met God aan onze kant, ik heb hulp van advocaten en soldaten priesters staan me bij…

Soms weeet ik echt niet meer wat ik zou zeggen omdat het leven zo eenvoudig lijkt, omdat een glimlach zoveel uit kan leggen, veel meer dan ooit uit dure woorden blijkt, maar zonder woorden is het ook vlug donker, we zijn toch mensen met een taal, een lied, en sterren met hun hemelsbreed geflonker zij kennen toch de mensenwoorden niet.…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

avond is kalmte een fontein van rust zij kust haar kind dat vindt dat de dag goed is geweest zich gewillig in de armen begeeft van Morpheus en de zijnen onder het bed de schoenen van echt leder, iets anders verdragen zijn voeten niet en een lijfje zonder naam nu het van het kind werd ontdaan buiten is het al donker sterrenlicht zonder geflonker…

aan haar vinger waarvan de nagel nog nooit gebroken, een bonkige robijn dieprood geflonker voor het hart dat van hebben houdt ligt er op de plank geen brood geen vlees noch vis koel naast de verlopen jammerpotten en zo kil in huis nu de laatste kolen weggeteerd de kelder nog het leegst ze lacht naar de mensen droog, fortuin heeft ze…

Hoe vaak heb ik de nachten beschreven hoeveel van mijn angsten verteld, het donker dat mij omsloot met geheimen als ik door angstdromen werd geveld. Hoe vaak ben ik het donker ontvlucht en heb ik alles wat licht is gezocht, hoe vaak hield ik mijzelf wakker omdat ik door angsten niet slapen mocht.…

Veluwse nachten Waar de schoonheid zal zingen Natuur zal omringen Eindeloos in tijd Het mooiste ongezien De sferen van sterren De waarheid is naakt Het licht verzaakt Zingende padden Nachtzwaluwparadijs Uilen roepen Veldkrekels tsjirpen De nacht geeft haar geheimen prijs Je hoeft niets meer te zeggen Natuur zal het uitleggen De…

De nacht met z'n geheimen die niet prijs worden gegeven donker, koud en kil verpest wordt iemands leven. Overdag komen de geheimen weldra aan het licht lichaam vol met blauwe plekken en een opgezwollen gezicht. Ze durft niet te gaan en blijft bij die tiran het is de vader van haar kinderen, en eens haar liefhebbende man.…

Alle nieuwerwetse namen Van genieën, nieuwe en oude, Kwamen in die schedel samen. Iedre grote geest vertrouwde - Schijnt het - hem zijn diepste gronden En hij ijlt die te verkonden Met een mond als duizend monden. Hoe hij heet? Ik zeg u node Hoe hij heet. Zijn naam is Mode.…

Kom dan, mijn gedachten, Dromen zonder doel, Die, van de oorsprong van de tijden, Oprijst om weer te verglijden Daar uw donkerten omzwachten In gedaantenloos gewoel, - Kom dan: mijn beminnen Moge opnieuw de nacht ontginnen Van uw veelgeplaagde poel.…

Liefde is nu ze meet niet met het verleden Liefde is tijdloos ze kent winst noch verlies Liefde is kostbaar ze doet niemand tekort Liefde is geweldloos ze tast niemand aan Liefde is vrij ze hoopt niet op later Liefde is nu…

Van honderdduizend jaren her Kwam tot mijn oog de straal van een ster, Hij kuste mij met zijn milde licht, Ik voelde mij leven als in een gedicht, Want wat is tijd? Meer mijlen ver dan mens verstaat Bewoog mijn oog dat stergelaat, Ik was nabij haar met mijn blik En ondervond een zoete schrik: Geen ruimte telt! Tezaam geschapen…

In zware pantsers van verstand, schaamte en schuld – zijn genen op jacht.…

Liefde houdt ons jong, ze dwarrelt steeds om ons heen – bloesems in de lucht.…

Als herfstbladeren waaien onze verlangens – steeds op in de wind.…

Jij twijfelt, maar toch vraag je me: zullen we? Ik stel me voor dat het al zo is op de manier waarop ik denk dat het zal zijn, met die en die voor- en nadelen en vraagtekens ik sluit mijn ogen om het te voelen en te weten wat ik zou antwoorden als jij me dán zou vragen: zullen we nu weer net als toen?…

De keuken en het brede bed zijn van mama, Pippi en ik wonen in heel het huis waar alles op zijn plaats moet staan ik ben er elke dag mee bezig net als mama, en lief muis Kees hangt aan zijn staart hij kijkt mee en snuffelt dan aai ik hem, dat vindt hij fijn Ik was twee, nu ben ik zeventien mijn kamer is van mij, en Trini is van mij,…

In de vijver warm ik mij aan de zon als een prins om te kussen een meisje danst waterlelies om mij heen, haar spiegeljurk raakt mij even aan Bogen haar lippen maar naar mij om het zout van mijn huid te likken en de huid van mijn ziel dan vloog ik tovervlinders tot in haar tenen, zalfde en kroonde ik haar, wentelde ik me in haar –…

Ik wacht op mijn lief, gelukkig weet niemand dat -- hij de liefste is.…

Jij mag mij met tedere handen aandachtig uitkleden en liefkozen, dikke kussen geven, hitte en kou deren mij niet, ik geur vruchtbaar in jouw armen open je met mijn huid ontdoe je van eelt en stijfheid, ja ik wil zonder verleiding van jou zwanger zijn elke dag begeerd worden door jou, ik wil alles van jou, kinderen en kleinkinderen…

Op mijn lange reis woon ik in mijn gedachten – aan onze liefde.…

Toen het kind buiten speelde zonder mama en papa zonder wie dan ook, zelf met een bij en de pluis van een paardenbloem ja paarden waren er ook verderop in de wei zei het hardop tegen de liefde: Wat zijn we toch veel! Verrukt om zich heen kijkend met een diepe zucht zonder verlangen naar iets dat er niet was, riep het kind met…

Laat ontbeten, half de tafel afgeruimd omarming in de keuken Meer hoeft er niet te zijn: buik tegen buik, handen om ons heen Jij kleedt je langzaam uit en mij, vanzelf, we reiken naar liefde die er al is het gloeien en het uitstel de vervulling die er al is het grote geheim…

Mijn eerste liefdes, een spel: de leuke jongens in de pauzes waar school goed voor was en in de weekenden met leugens bevestigd door mijn lieve broer avonden plezier in disco en soos – het ware, mijn echte, leven Haal een bessen, we gaan niet weg niet naar bed. De fiets wacht wel we blijven kletsen en lachen, vrij zijn we, want mama…

Liever hang ik in het landschap met een hoofd dat scheef hangt van verbeelding de vijvers ontwaren met bootje iris de blote ogen van ‘t oeroude baarvoets badend in arcanum Liever dan de naakte essentie vangen stokstijf op het doek gedwongen veel weerglans gebroken met barre ongenaakbaarheid de bevangenis van blootte…

Alles is een voortzetting van vervlogen tijden die we kunnen dromen als houvast in ons leven Rotsblokken en stuwwallen eeuwige sneeuw, machtige rivieren, trekvogels en woudreuzen de aarde uit sterren geboren .....Het is zoveel groter .....dan de nietige droomwerelden .....die onze aandacht verstrooien .....als gehoopt houvast in ons leven…

vandaan kwam Dat ben ik niet vergeten Mijn keuzes overpeinzend Streelt een regentraan het glas Ik kan mezelf niet vergeven Onbeschreven blad dat ik eens was Maar terugkeren kan niet meer Slechts vooruit op dit eenrichtingspoor In het besef dat ik toen voor altijd Mijn onschuld verloor Kilometer voor kilometer Moet ik met dit geheim…

Je lichaam zegt geheimen toe ik spreek geen gebaren noch taal twee handen fluisteren iets is het erger dan of speel je maar alsof…

slapend wakker worden in je droom vannacht die je vertelt zonder woorden over alles en toch niets opeens beseffend wat er is gebeurd sterren als kristallen in je hart het is toch uitgekomen...…