Alle inzendingen over ogen OR lach OR taal

gedachten ontvouwen wegen naar de kern van mijn bestaan rangschikken letterschrift tot evenbeeld van mijn gevoel en jij leest onuitgesproken taal kruipt met jouw ogen in mijn ogen ordent mij tot woorden, begrippen begrippen tot begrepen taal…

Mededeelbaar met woorden, in de taal van ons verstand. Ervoelen is voelen, door onze binnenwereld. Mededeelbaar met onze ogen, in de taal van ons hart. Onze ogen zien en spreken. Onze spieren doen. Ons hart weet !…

Lach een lachje voor mij, hou een hartje voor me vrij, gun me een glimp al is het van opzij, je lichaam voelt die taal niet maar mij maak je blij, en kijk dan dat alles zegt in mij, het is niet ik maar...wij...…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…

is jeugd en onschuld hiervan uitgesloten wat te zien is in ogen en de lach het heerlijk onbevangene dat mag voor later zijn zorgen en verantwoording uit familiedwang en de groepsverplichting die ogen donkeren en huid gevoelig maakt…

Mijn handen raken niet de jouwe, mijn lippen zwijgen liefde tot aan het voorjaar mijn ogen zwijgen niet, zij fluisteren taal van alle dagen na nu, zij spreken de taal van hoop…

Nu is zij dood ze was van mij, ze leefde jaren aan mijn zij en kende nauwelijks mijn taal; haar leven was een vreemd verhaal. Zij kwam een avond met een lach en bleef ook na de eerste dag; zij is mij met een lach verschenen, na vele tranen ging zij henen; ik gaf haar meer dan kleed en brood... Nu is zij dood!…

jij tikte het ritme bewoog handen om de melodie in je hart te doen landen danste met een lach op woorden die jij in zinnen hebt uitverkoren tot dit gedicht ogen knikten een feilloze choreografie in de ruimte waarover jij kon beschikken felle lampen belichtten de curieuze accenten die jij gaf aan de sprekende taal van…

Haar korte bonkige benen stampen in de wind volwassen zijn haar passen de lach is nog een kind haar handen draaien sierlijk zij wijzen naar de lucht ballonnen zweven door elkaar zij kijkt en straalt en zucht haar ogen staan wat scheef het neusje wil naar binnen haar tongetje gaat nooit op slot beweegt haar eigen zinnen elke dag is…

een gedecideerde pas de zonnebril die jij op had trok alle aandacht donker onder zon doorschoten haar dat goudblond krulde je zwaai was ingetogen maar vol verborgen kracht zag verlangen in je lach woorden bloeiden zomers zacht in tal van warme kleuren tot jij die bril afnam en ik verdronk in jouw intense blauwe ogen heb het…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Wanneer ogen de taal van de mond spreken zal het vloeken verdwijnen!…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

een liefkozend gebaar zal het ervan komen appte ik nog net haar ogen lachen dromen het mobieltje had zij al uitgezet…

samen in gedachten zag het wachten in bewegen ogen spraken met een lach stilte bleef zo achterwege eventjes de handen vast in aandacht overwegen een enkel woord of een gebaar gaf richting aan hun leven samengaan was sprakeloos in weten wist geluid een snel vergeten want passie deelde dan de lakens uit gevoelens paarden zich tot…

weer zoeft het landschap langs je heen, de zon, een jaar geleden, scheen uitbundiger en liefde smeedde ons aaneen nu zijn we weer alleen, heeft ieder zo zijn eigen leven het geven aan elkaar is tot herinnering verheven je bent alleen op stap naar woorden en gedichten licht gebruind en knap ogen die je lach verlichten je straalt als…

zingt iedereen swingt op een totaal eigen wijze met muziek uit tal van hemelse paradijzen…

ik heb je gezien nooit was er schaduw van anderen je straalde een eigen fel licht een sterk gezicht met fonkelende ogen waarin blauw en groen net dat tikkeltje bruin moesten gedogen je lach is innemend en parelt je tanden handen gebaren de taal van je lijf je donkert je stem als je vraagt of ik blijf mijn handen zijn open…

We praten amper en als er geluid uitkomt, is het barbaarse onhoorbare taal, bijkans vloeken. We communiceren niet meer, de taal van de handen ogen, lichaam en wapens spreekt boekdelen. En toch was ooit taal, het hoofdvak op school, maar we spreken elkaars taal niet meer, luguber toch?…

de hulpstukjes waren klein een licht accent de wat gebogen lijn het mooi donker wimperkrullen je had een tasje vol met tal van eigen heel aparte spullen waarin ook lipstick en mascara school jij spiegelde een lach voordat je jouw gezicht aan eigen vaardige vingers overgaf de knipoog in de wacht ik mocht jou zonder taal of teken…

Boom, vuur, vis ogen, lief, gemis. Heb lange tijd op de uitkijk gestaan, stond er niet alleen. Allerlei dwazen die staren in zichzelf en in de verte naar woorden zoeken, taal, om maar te begrijpen waar gedachten vandaan komen en waar ze heen gaan. Huis, kind, weemoed. Boom, vuur, vis ogen, lief, gemis.…

en dan de stilte na de storm los licht scharrelt door je haar je lach danst voor mijn ogen ik lach terug en zwicht loop verder voor altijd weg van jou en doe mijn ogen dicht…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

met taal zeg je iets bijen zoemen rond water kijk in de keel van wie het zegt naar de gebaren de armen en de handen bedenk wat taal is je weet het eigenlijk niet maar als ze maar even naar jou kijkt zie je haar ogen en bijna haar lippen die iets zeggen wie weet alles…

decennia geleden ontmoetten ogen ogen toen die lach voorzichtig aftastend draaiden ze om elkander heen zochten ogen altijd weer die ogen en dan die lach er ontkiemde een band dieper dan diep doch altijd op gepaste afstand met respect voor bleven ogen ogen zoeken om te laven aan de verboden vrucht tot de dag dat ze…

in stappen meten ze passen spreken wat woorden maar die gaan verloren tegen de wind zij lachen met handen in liefdesbestanden vingers typen nog letters maar eigenlijk zonder belang de icoontjes die sluiten beelden hun taal houden de wereld zo buiten…

Een vrijdenker denkt aan vragen, de antwoorden -- wil hij niet horen.…