Alle inzendingen over rust vanbinnen

In mij -Een lege hoek Een lange boog Een rode lijn Een groot wit vlak Beschenen licht Als zonneschijn Een ronde vorm Dat warmte zoekt Langzaam verglijdt Een open raam Levend groen Verdeelt evenwichtig Trillingen in rust Gedachteloos De geademde lucht- Sust alles stil…

Hier sta ik dan, met angst en beven Een nieuwe confrontatie tegemoet Rust wil ik, niet voor heel even Leven!… niet omdat het moet Laf? Neen zeg, ben je mal! Heb genoeg het hoofd geboden Confrontaties, velen in getal Maar, ook ik heb zo mijn noden Ik vraag niet veel, slecht één verlangen Rust!…

Had ik maar rust Mijn leven geleefd in een roes Nu verlang ik naar eerlijkheid Het liefst de rust van het bos Uren gedanst op de harde beats Terug naar huis op de fiets Met een of andere meid achterop De wereld was te klein voor mij Met de auto m'n brood verdienen De boord gesteven en gestreken Producten aansmeren voor erkenning De zakenwereld…

Iedereen heeft het wel nodig Af en toe een beetje rust Gewoon met een boek op de bank Of wandelen langs de kust Het dagelijks leven is zo druk Er wordt veel van ons verwacht Dat is niet erg, het lukt je wel Want uit die rust put je je kracht Gewoon tijd voor jezelf Niemand die aan je trekt Je hoofd leeg kunnen maken Geen wekker die je…

Stilte en rust, gedachten, herinneringen, die op je wachten. Zien en horen, gebeurtenissen, bovendrijvend, niet te wissen. Voelend, aanwezig zijn, overheerst, alleen nog pijn. Vragend, onbewust, vind ik ergens, ooit nog rust....…

niet en voel verloren Kan de krachten vloeien horen Het is zoeken naar uitlaatkleppen Liefst hard tegen een boksbal meppen Schreeuwen totdat m'n keel verschord Zo kwaad dat m'n geest verdord Alles lijkt een blokkade te zijn En verschaft m'n woede meer venijn Iedereen staart me gebarend aan Bombarderend vlucht ik er vandaan Zoek de rust…

ik ontlaad het leven even uit mijn lijf ontspannen als een lappenpop adem lucht weg als ik opgetild verblijf met kop en kont in de palmen van jouw handen straks na een ontzielde pauze verneem ik zachtjes uit jouw mond dat mijn voortbestaan bij elke prille dag in stof of geest opnieuw begint…

Zie de traag reizende wolken Voel het koele, lange gras Hoor het ruisen van de bomen En het klotsen van de plas Ruik de bloemen die verleiden Voel de zon op je gezicht Hoor de kleine vogel zingen Als een sprankelend gedicht Hoor de geluiden van de stilte Voel de rust van dit moment Laat alles zijn zoals het is En voel dat je hier deel…

Lachen als voor ’t eerst De ogen zijn het zelfde, al zien ze alles anders Het leven vloeit voort, echter voor het eerst beheerst Het heden heerst, de toekomst lonkt, verleden tijd verdwijnt in alles branders Met achterom kijken kan ik niets bereiken Het beheersen van de nieuwe inzichten moet nog blijken Ik verbreed mijn dijken Het afleren…

luister naar de rustige regen het gesuis van de horizontrein en de boten die Gijsbertha heten ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1958…

rust maar uit mijn zachte moeder op het blanke laken van troost ik strek mijn armen zover ik kan zelfs de vingers willen gewillig tasten ben even de kwetsbare man die haar laatste gang tracht af te gelasten…

Dwarrelend als een verdord blad in de wind Is dit het moment dat ik mij zelf terug vind Lig ik kleurloos droog op mijn oude matras Reeds afgestorven alsof ik er nimmer was Laat mij de rust het enige wat ik u vraag Laat mij verteerd liggen door insecten belaagd Zo ik rottend verdroogd tot as ben wedergekeerd Heb ik niets maar dan ook niets…

“We zien elkaar morgen, oké?” maar waarom niet vandaag? Je weet dat ik ongedurig ben, de kalme golven van de zee namen ooit mijn ongeduld met zich mee. “We zien elkaar morgen, oké?” Ik leg me er bij neer, ook al doet ieder woord zeer. Er is geen windkracht die mijn onrust kan beschrijven. Dat zal dan altijd wel zo blijven.…

Achter deze groot openstaande hekken geflankeerd door hoge coniferen loopt een schelpenpad staan zerken liggen grafstenen doden beenderen van mensen voor doden zijn geen geboden hun zielen vieren vrij hier staan namen van doden lopen de levenden lezen namen zien de duur van leven te jong dankbaar oud nutteloos ziek maar hun zielen…

rust vinden rust krijgen ik ben op zoek loop er zelfs van te hijgen kan het niet vinden waar ik ook zoek het is niet zo eenvoudig als in een boek ik blijf haasten waar is toch de rust ik heb hem zo nodig ben al bijna uitgeblust wie het weet mag het zeggen ik weet het niet nog steeds niet gevonden misschien in 't verschiet…

Gelukt het mij niet om te pitten, dan ga ik lekker even zitten. Als ik een keer niet slapen kan, dan lig ik daar niet wakker van.…

Ik leg je heel even neer als handen toch weer vastpakken schud ik lijntjes tot een lach wijsheid, soms glanzend, soms mat, geeft gulle handen nog geen vingers om te wijzen wanneer ik je omdraai schicht het eerste daglicht en scherpt het zicht narcissen blijven gedijen ongegrond…

Nu, met natte brokken op het laminaat, Heb ik dan de rust gevonden.…

de druk van het bestaan een helder moment weet het afglijden de druk van de ketel een helder moment weet van gaan de druk te en dan verlang je naar rust heel bewust…

de wereld heeft geen rust, en geen spijt, geen tijd van komen, en geen tijd van gaan. we gaan naar voren toe, maar met een stap terug, geen vooruitgang boeken, geen vogelvlucht. ik zie je staan, met handen in elkaar, wachten tot het juiste woord, maar die komt er niet.…

Het klotsend water tegen de kade geluid van oneindigheid…

Maar lees de woorden van mijn liedren niet. Lees het onleesbare achter woorden. Dan zult gij weten, wat mij wreed bekoorde, Wat mij verlokte en toen verliet.…

De eerste handen lijken langzaamaan geschud Er wordt voorzichtig met elkaar gesproken Nadat een ochtendblad dat onrust wilde stoken De boel met felle oorlogstaal had opgejut 'T was in die jaren al 'n hele foute krant Die zich nu 'spreekbuis' noemt van Wakker Nederland.…

stil, lief en zacht een geweldige dag zacht omdat niemand schreeuwde stil omdat het zachtjes sneeuwde lief omdat jij bij me was stil, lief en zacht in mijn gedachten vannacht…

tinten van kleuren zweven rustig rond in de tuin de zorgeloze zon geeuwt boven mij en jij jij slaapt…

Vakantie een moment van rust, de klok staat stil aan de kust is niets meer te zien, dan water en rotsen, geen stilte, want de branding vult de gaten in de vakantierust op en toch: is het vakantie, een periode van rust.…

In een oude boom een roodborstje op de tak rust uit van de dag.…

ik zwem tegen de stroom in met achter mij het geluid van de waterval bang om op de rotsen te pletter te slaan maar stel dat ik mij mee laat voeren? en in het kolkende water naar lucht happend hangend tussen hoop en vrees naar beneden stort en daar geen rotsen vind maar waterlelies en in serene stilte blijf drijven…

Ongerijmde melancholie door vage nachtgeluiden. De roep van een nachtegaal het zacht ruisen van de wind. Geritsel tussen de struiken als een rustig zacht gefluister. Stilte, tot de nacht zijn taak overdraagt aan de nieuwe dag.…

Het heerlijke van de dood is De rust het onverstoorbare Het eeuwig nachtelijk duister Ervaren het ongekende in overvloed En zoal mocht er zijn een nieuw iets In die onvoorstelbare massa van het heelal Weet dan dat een ieder u benijdt op uw verscheiden Doch in een niet te meten tijd fragment zullen zij volgen Ga en effen het pad der vergetelheid…