Alle inzendingen over stella maris

Eenmaal uit haar kraag gekropen heeft zij hem leren lopen praten denken doen. En leren na te laten. Der dagen zat hoefde zij maar te mokken of hij was blij zo dicht was zij hem nabij haar lieve held op sokken. Nu op pensioneren kán hij het maar niet leren dat voortaan vliegen zonder veren op blote voeten moeten existeren. Kil is alles…

Jij lieve stakker was het niet die koos voor dit leven in de goot in een doos op de akker van de dood. Het was je zogenaamde pa die na wat stom gestoot zijn zaad in ma verschoot en zo wist te verwekken om even achteloos als laf weer te vertrekken opdat hij jullie beiden niet zou zien verrekken. Eens wend je je af van al die doden…

Ze wenkt en wekt mijn lust ik loer met grote ogen. Het liefdesgal eenmaal gespogen de natte dromen droog gesust het brandend bos mijn beest geblust vind ik een ogenblik gelogen rust wat druppels troost na digitale tantalust.…

Met mijn flierend fluitje op jouw kleumend kluitje samen in het riet kwaakt een snode snaak zijn blagenlied. Ze zegt ik hoor je wel maar wil je niet je bent een guit, geen echte vent met dat voorvochtig duitje van een rooie cent. In het ruisen van het riet heeft hij om haar verdriet want wat helpt fluiten als het paard niet pissen wil en…

Een grauw gerucht. Zij zucht gekluisterd aan het malen fluistert zonder zin of doel. En dan: haar droom, een boude mag de Dood haar eind'lijk komen halen? Loom zweeft de oude van haar stoel gaat op de wieken nooit meer dalen louter pieken geen wolkje verder aan haar vogelvlucht enkel vrijheid. Hemelsblauw de lucht.…

We kunnen met ons allen zot en bang om faam en geld te zien verliezen niet meer zonder ander kijken, keuren, kiezen. De nieuwe God heet Namensnot.…

Hij fluistert in het duister rillend op zijn rug: ik wil je terug in al je struise luister. Het antwoord komt van haar die hij niet ziet maar dreinen hoort een mug die hij van puur verdriet niet eens vermoordt.…

Waarom ik met open ogen en bij vol verstand als een gup zo stom van de regen in de drup ben beland en de verkeerde kant opzwom? Omdat ik krom denk door mijn vissekom. Ik wou gewoon niet dood toen men mij de plee in goot weg uit dat goor riool waarin ik somber school. Richting zee zat het me die nacht zonder maan al niet mee. Maar dat ik zwemmend…

Ik, gevallen doek hang droevig en beticht verloren in een schemerende hoek naar licht en zicht. Mijn faam is zoek de rest is het gesjochten van kunstgeschiedenis en domme duitenmis die veel te innig zijn vervlochten. Beroemd stond ik als duur te boek tot kenners die zich zelf benoemden mij redeloos ontroemden. Hun loon mijn hoon, werd…

Hij ontving met open arm en warm en ging me voor de stille stadstuin door. Toen hoorde ik nog voor we ’t huis naar binnen gingen haar pril maar o zo zuiver zingen en mijn gedachten gingen naar de zoete zin der dingen tussen twee bevallingen van hun eigen borelingen.…

Was wat ik zag op klare lichte dag nu echt of was het zicht zo slecht omdat het mistte en ik me mitsdien wellicht vergiste? Midden op een anders drukke straat neemt een oude hond zijn kont de maat krabt zich aan een korstig rechteroor sjokt dan welgemoed en zonder op of om te kijken door. Hoeft die ooit nog uit te wijken?…

In taal verwoord en opgeschreven kan zelfs de Dood - te groot voor woorden - geweven letterkoorden niet meer vermoorden. Zij hebben eeuwig leven.…

Verbeten, onverdroten in de steen nieuw leven steken zodat ze zich mijn levenslust verschoten aan mijn steken en mijn teken zullen blijven stoten de strijd, het zwoegend zweten is vergeten nu ik voor altijd iets beteken.…

In de ruimte van elite vormt zich vriendschap, tomeloos vertier de wangen zwellen, zwaar van eeuwig volle vaten bier. Daar vallen hem de schellen. De schil geslecht die lang hem schutte als een dronken deken is geweken. Het recht geknecht tot kromme houdt hij zich voortaan weg en van de domme. De jaren paren, baren nu een halve eeuw het…

Dat het enge gigabeest haar met zijn schaduw al omvat: zij ziet het niet zij leest in haar hoge stoel van riet. Dan slaat ze toe haar boek de bruine ogen op en vreest het Calderesk sculptuur dat haar nu oogloos guur vanuit zijn dode hoek beloert: een hong'rige strandwandelvloek. Nu is het maar te hopen dat ze harder dan het…

Hij waagt en tilt voor even maar hun rosse wonder dat een jaar geleden nog niet eens bestond hup zo maar van de grond en draagt het op zijn handen. Maar zoals zíjn Vader hém zou willen blijven tillen heel zijn lange leven lang en op een steeds maar hoger plan weet hij dat dit duwend dragen zo lang niet kan. Want zelfs nu…

Het was als wijn en Trijn een must mijn lezenslust kompas boeken opgetast in hoek en boekenkast houvast. Maar mettertijd en jaren gingen ze bezwaren zouden boeken baren? mij tot last. Tot taal getemd getob van intellectuelen in letterkoord en zin verwoord ik kon het niet meer velen. Nu sta ik intellectueel gestremd - mijn lezenslust…

Een geile rijder schaatst in mei van leven op water waar de zon mee kaatst een scheve. Haar is het om het even in de tijd haar hier gegeven moet zij nieuw leven geven. Veile dozen gaan niet over rozen. Een hongerende roofvis zag het schouwspel graag 'Paar maar, heus het mag, op of in een lege maag.' En dan een klots. De hap was plots…

Meer door het ruisen van de hoge bomen dan door het lome van het warme weer is hij in heuse hazenslaap gesust. Maar of hij daadwerk’lijk rust? Dwaalt hij dromend door verhalen of is zijn snurken zinloos malen? ‘t is waar, de goed geschoren onderkin verbleekt onder het roze blozen van één oor en het streepje mond is - even - uitgepreekt.…

Bij een schilderij van Willink Sinds zij zich afsloot voor de roes van 't dansen tart Stella Holland met versteende blik, rechtop in 't strak fluweel, waaruit als kransen de mouwen storten, ruisend snik op snik. Het mausoleum wekt macabre trancen. ‘Juich niet voor muren, waar 'k mijn hart verstik!’…

Uit de nevel over het weiland met half-uitgewiste koeien komt vandaag het werk van Mauve bleek, allerzachtzinnigst boven, daarna de gebroeders Maris, weiden, bruiden, tederheid in sluiers - die nog altijd waar is maar uit een zó andre tijd.…

Vandaag is zij de jubilaris En haar collega, Matthijs Maris, Die struisvogel, die secretaris Is voorbestemd voor actuaris... Die schopt het nooit tot jubilaris Zegt nimmer iets wat klip en klaar is 't Is "formuliris formularis" Maar nooit iets zinvols, iets dat waar is... Zie u hem staan, als pensionaris?…

Na het journaal en de sport en het weer na bloedige bommen, de beurs en ’t verkeer vlij ik mij neer met een Stella of zeven. Dan druk ik op ON, start up en log in op zoek naar mijn zoveelste boezemvriendin die even haar leven wil delen of geven. Na urenlang scrollen heb ik eindelijk beet een prachtexemplaar en meteen al een date.…

Als dat wil zeggen indien in Keulen en Aken opeens naamloze generaties in de anonimiteit verdwenen gelederen binnen hun muren zouden rijzen uit hun moeras Als en indien evenzeer onverhoopt de weg tussen Keulen en Parijs dat wil zeggen het zanderige pad naar Kom post Stella plots in het niets oplost Als dat wil zeggen als ware de pelgrims…

Doe geen suiker Bij de honing, Ze is zo Al zoet genoeg - Wat nijvere bijen In alle eenvoud maakten Moet door de mens niet Nog eens dunnetjes worden overgedaan, Wat de bijen maakten Is immers zoet genoeg Is immers goed genoeg…

Ik kijk naar buiten alles is somber de wereld lijkt te huilen mensen lopen over straat iedereen lijkt eenzaam eenzaam zoals ik ik voel de tranen komen het lijkt net of ik stik ik voel een brok in mijn keel nee, ik wil niet meer ik wil niet meer leven het lijkt of de druppels me begrijpen ze blijven maar vechten en strijden alsof ze strijden…

Met heel mijn hart Maak ik een nieuwe start Ik heel mijn hart Ben niet meer verward Bevrijd me van verdriet en pijn Mag nu voor altijd mezelf zijn Koester mijn lieve kleine ik Ook al ben ik nog wat dik Ik vergeef Ben blij dat ik leef Een ontvankelijk hart altijd Bevrijd me van gevoelens van spijt Laat schuldgevoelens en schaamte los Geef…

Bevrijd je van boosheid Vind een manier om je woede kwijt te raken Schreeuw het desnoods van alle daken Sla tegen een kussen, schop tegen een bal Geef je zorgen aan het universum, het heelal Woede en boosheid maakt ziek Wat ook helpt is muziek Je kunt ook gaan sporten of rennen Wat dacht je van jezelf verwennen? Of een heerlijk kruidenbad…

Zet stil de tijd en vul het zwarte gat ***** Bij "WORMVORM" van Guus Maris Als aanhangsel raakt elke worm Tenzij genderneutraal Als heer op leeftijd soms uit vorm Wie is van hout en staal?…

Vertrouw het woord van Kepler, herlees 'De Stella Nova', verwarm je aan de krachten der natuur, gedenk de liefde en de passie tot in het laatste uur.…