Alle inzendingen over uitgekomen

Het leven is soms een ontnuchtering van niet uitgekomen dromen. Het ontwaken zegt dat wij bestaan. Een droom kan nog altijd uitkomen. Maak een stukje voor mij vrij. Geef een stukje van je hart. Open een stukje voor mij apart; en deel het leven door een deel van mij.…

jicht, truitjes voor kinderen in Wit-Rusland mama jouw hart was groot tot in december bleek dat je hartfalen had in januari werd er een einddatum bekend mama lieve mama je hebt jouw tijd genomen om afscheid te kunnen nemen van het leven, en ben blij dat jouw laatste wens “dat jouw drie kinderen de kist de aula zouden binnen rijden” is uitgekomen…

Na verloop van tijd word je beloond, je eigen maaksel dat je samengesteld hebt met al je energie en kracht, is iets concreet Het staat niet meer in de steigers, vreugde en verdriet op een lijn, leidt een leven waar je alleen maar trots op kan zijn: droom is eindelijk uitgekomen.…

De binnenplaats weer leeg vrienden en helpers uit de straat waar het zo-even nog hangt, het zo-even van toen een rokend monster zijn tanden zette in een uitgekomen droom toen tekenen van bloed en zweet het plaveisel kleurden toen de zigeunerkinderen met het blauwe wierook gewijden werden (snoep gekregen) toen de jassen voor het…

de straten van de stad die ome Toon er zo genoot en ze gingen er pas weg toen ze vervuld van dromen waren en de Moulin Rouge haar poorten met haar hoge benen sloot Het was al nacht toen ome Toon weer bij zijn dorp aan zou komen en met duimen opgestoken er zijn vriend de hemel prees want het was echt een dag geweest waarin een droom was uitgekomen…

Haar sterfbed wilde hij nog wel bezoeken omdat Irene hem dat had gevraagd De prins die graag behaagt en vaak belaagt Zo losjes in de omgang en in broeken Die Bernhard was een velevrouwenvrijer In kringen van het Hof een kledinglijer…

Nu is het uitgekomen, iedereen spreekt erover. Ze zeggen “niet doen, hij is te oud”. Afstand genomen maar toch, de gevoelens blijven en worden alsmaar erger. Sport wat niet goed gaat. Hersenschudding, gekneusde ribben. En een ingescheurde enkelband. En dat alles in één seizoen. Ruzie met een vriendin, niet wetend wat ik fout doe.…

zorgvuldig als groteske dwerg op groene heuvels naar beneden naast de spiegelgalerij schilderde mij terug in dure, fatsoenlijke kleren tussen rijke meneren in hele chique wijk liet mij voorbij flaneren voor vergeten schilderijen tijdens vorige levens, voorgaande relaties stuk gelopen huwelijken verkeerd begrepen vriendschappen nooit uitgekomen…

schietend opengebroken bij enkele dingen, die voortaan voorkwamen, als zagen zij haar aan met oogopslag, die zij verstond, haar meningen, hoe zij alles vond, en al dit innerlijke, toch het liefste en het meest beminde, omdat zij er iets in mag vinden zo zeker en zonder elk bedrog, zo wel begrijpelijk, zo volkomen naar eigen bedoeling uitgekomen…