Alle inzendingen over wicht

Zij zit omhoog, en mikt met hare schicht Op het onnozel wicht, En lacht, wanneer in ’t scheien De droeve moeders schreien. Zij zag er een, dat, wuft* en onbestuurd, De vreugd was van de buurt, En, vlug te voet, in ’t slingertouwtje sprong Of zoet Fiane zong, En huppelde in het rijtje Om ’t lieve loddereitje*.…

De vader doet de schuurdeur dicht en kijkt bezorgd naar ‘t kleine wicht. Wij knielen nederig naast de krib waarin de Koning ligt. Een os en ezel staan daar ook, hun adem stroomt heel zacht. Het Kindje voelt de warme lucht en ’t lijkt alsof het lacht. Wij neuriën een herderslied en hopen dat het Kind geniet.…

Daar in een bange, heilge nacht Uw eerste levenskreet, O eerste wicht, zo blij verwacht, Mijn ziele siddren deed; Het oude, dat het leven, nog zo nieuw voor mijn gemoed. Vol frisse glans en schoon bedrog, Mij toeblonk rijk en zoet!…

ik spreek over de mens Andro de Geworpene hij ontwaarde licht onbekend met een gekozen of bewuste wens, gevallen als een wicht o, Andro, jij wordt een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld bevrucht door genot en drijvende in een vrouw totdat de natuur besloot over een verkrampende…

Haar argloos wicht Is thans apteker te Maastricht. De torenspits, met mos omkleed, Die 't nesteke van 't vooglenpaar (Zacht bruilofstbed, zoet echtaltaar) Een stille wijkplaats vinden deed, Helaas! die spits is naar de maan En 't vooglenpaar heeft broekjes aan.…

Er leefde een kind in 't heideland, Een zwak en zieklijk wicht; Dat had zijn vreugd aan elke plant, Die bloeit bij warmte en licht; Steeds wilde 't op de heide zijn En huppelen in de zonneschijn, Zijn liefste speelgenoot; Men noemde 't om zijn stervenspijn Het Kindeke van de Dood.…

Bevallig wicht! gij liev'ling van ons allen, Zo vlug en dartel als het vinkje in de lucht! (De gangdeur toe, hij mocht nog van de trappen vallen.) Aanminnig voorwerp van elks tederheid! - (Wel geducht! Let op toch, Jans, hij zal zijn doek aan 't vuur verzengen.)…

Gij komt tot ons als mens, als wicht; O kind, aanhoor eens vaders beê; O mens, geef aan de mensen vreê. engelen. O Mannen! hef het hoofd nu vrij, En schudt het juk der slavernij, De Vrijheid dauwt van boven. Der mensen verlossing is na; Een mens brengt de mensen genâ, Halleluja! slotkoor. Halleluja!…

Ook gij, lief Wicht! dat moeders schoot verliet, Om in de schoot des grafs met haar te slapen, Gij eist geween, geen vrolijk welkomlied! Hoe ras, o God! wordt vreugd in wee herschapen!…

Gij laagt op mijne armen, mooi warm wicht, In 't blonde haar 't rood welriekend gezicht. Gij maakte uw lippen als een kersje rond, Ik at zoovele kussen van uw mond. Gij vluchttet uit mijn arm maar 'k greep uw hand, En nam u mede door mijn eigen land.…