18460 resultaten.
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Ahav (*)
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.639 daarom wil ik dat je bestaat
niet als ik steeds maar wacht
je aandacht afweeg
en de weegschaal scheef laat hangen
van onvervuld verlangen
daarom wil ik dat je bestaat
dat is
op het kruispunt van vervulling
en gemis
op het raakvlak van gemeenzaamheid
en eenzaamheid
-------------------------------------------------------
*Ahav is het Hebreeuwse…
Ik vind mezelf niet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 217 Niet in mijn herinnering
mijn verlangen, de liefde
die er voor mij is
Voel de leegte
de angst
de vertwijfeling
Voel het gemis
Ik weet dat leegte
werkelijk is…
zij weten niet
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 175 als ik een vlinder was
vloog ik naar je toe
fladderend vrij
in het prille zonlicht
vreugdevol
heel gewoon dichtbij
de vlinders weten niet
de vogels evenmin
waarom
zij genieten
ongestoord
van de mooie lentezon…
Dat ik je mis...
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 175 Stromen van tranen,
van vreugde van blijheid.
Soms ontroerend soms droef.
Opgedroogd en weggegleden
in de stroom van de tijd.
Wat is gebleven?
Een enkele traan,
vergoten in het donker van de nacht.
Een vleugje hoop
op een weerzien, misschien.
Dat is, wat er is.
Dat ik je mis...…
Tussen de lijst van lust en leden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Ik volg haar
als een schilder het licht
stap haar verlangen af
ben een landmeter van gemis
ik ijk haar ogen tot de mijne
en leg beslag op haar vlees
terwijl ik haar contouren verzegel
als een deurwaarder bezit
dan leg ik me neer
een heloot aan haar voeten
maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…
het gemis
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.299 Een koude wind waait door mijn hart
Een zee van tranen door mijn ogen
Waarom is de waarheid zo hard
Al mijn hoop in een klap vervlogen
Het gemis steekt in mij
Door scherven van verdriet, ze doen zeer
Ik wou dat ze die woorden nooit zei
Maar ze waren er: Hij is er niet meer....…
Nomade van papier
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.338 Herinneren ligt soms later
in het kwetsbare verlangen
gevoelens te baren
uit schoot van stille ziel.
Afwezigheid die me raakt
vertelt mij het verhaal
van de zoekende nomade
de zucht naar thuiskomen.
Het gemis zoekt dan woorden
als voelbare letters
die veilig het nest
van papier induiken.…
Brevet van onvermogen
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 715 Ik wil verdrinken in jouw blik en verdwalen in jouw ogen
Een missie zonder einde door een brevet van onvermogen
Het kruinen van het ijs dat smelt door mijn verlangen
Het breken van het hart dat zich niet door mij laat vangen
Als gebroken ziel zal ik wandelen in een optocht van gemis
Hopende op het moment dat jouw liefde er weer is…
Gedachten
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 160 Als bladeren die vallen,
dwarrelend in de wind.
Nog met de warmte...
van de zomertijd.
Hun voedsel gevend,
aan de grond waaruit...
ze zijn ontsproten.
Hopend
op een nieuwe lentetijd.
Antje.…
Verlangen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 199 ik schilder en strijk strepen
met een gezicht in mijn gedachten
laat ik mij volledig meeslepen
reikhalzend verlangen, eerder... smachten.
ik schilder en droom strepen
het gezicht krijgt stilaan een gelaat
maar ik kan enkel in mijn dromen dwepen
als ik lachen wil, terwijl ik even... met je praat!…
Gemis van liefde
snelsonnet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 307 Gemis van een maatje
Gemis van iemand die je kunt vertrouwen
Gemis van iemand waar je al je verhalen kwijt kunt
Gemis van iemand waar je al je problemen mee kunt bespreken
Dat gemis is onbeschrijfbaar
Dat gemis heet liefde
Liefde zonder grenzen voor elkaar
Liefde onbegrijpelijk maar onmisbaar…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.655 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.654 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.732 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.475 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.738 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.078 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.395 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.102 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
ontmoetingen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 363 sinds jouw vertrek
eeuwen terug of gisteren
ben je onontkoombaar
genesteld in mijn ziel
luis in de pels
ik ontmoet je
wanneer de nacht meest
donker, zonder genade is
in het duister op de tast
treft nog dieper het gemis
verlangen laait steeds op,
ondermijnt stilaan
de grond van mijn bestaan…
wachtkamers
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 wachten is het eerste begin
een uitloper van iets dat groeit
reikend naar een ander leven
desideratum miniatuur
plant van rijpend verlangen
het andere te ontmoeten
een reuzenplant die huid
en ogen verwond en tastend
afwacht wat komen gaat
wachten is de kiem van
diepe wanhoop omsingeld
door gevoeld gemis…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Ze kuste m'n hoofd, neus en wangen
blies wat door m'n haar
kreeg een stil verlangen
m'n hoofd niet te bewegen.
De tranen die zich een weg baanden
langs m'n kin en verder neer
droogden onderweg zodat ik
telkens weer
dankbaar omhoog keek.
Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
Spitsbergen (haiku)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.365 Gakkende ganzen
verlangen naar Spitsbergen
met wind in de rug…
Mijmering…
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 455 Hij voedt voortdurend het gemis.
Je schakelt je gedachten uit,
toch blijven ze steeds komen.
Door een geluid of geur gevoed
tot in je diepste dromen.
Je kunt niet vechten
tegen een herinnering,
hij laat zich niet vervangen
In elke stille mijmering...
ligt ook een diep verlangen.…
ingesloten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 van ruimte berooid
onder een donkere stolp
het loden landschap
hoe beschrijf je licht
tinten van de dageraad
wolken wind water
ondoordringbaar dof
de tonen van de regen
het gemis van lucht
en toch was het hier
dat we konden ademhalen
toen jij een lied zong…