Alle inzendingen over woonoord

Lopen hele einden lopen lopen naar het water lopen naar de bron de bron vol helder water waar het dromen ooit begon dromen over het leven dat het leven beter kon. hopen dat het beter kan al is de toestand hopeloos is het uitzicht troosteloos kinderen hongerig brodeloos ouders ziek en moedeloos. denken dat het beter kan in de hete zon…

Op een ogenblik besloot ik Een betere thermostaat te kopen […Te vervangen met een simpele klik Waarna warm water spoedig circulair begint te lopen…] Helaas de simpele klik blijft achterwege Onderwijl komen de elfsteden bijeen gehaast Buiten immer nog min negen De eerste tochten zijn uren geleden al geschaatst […Draai alvorens te beginnen…

het land van vreemde klanken is nabij ik hoef nog slechts een dijk te overbruggen verborgen achter wolken woeste muggen ligt daar het thuis van kruidkoek en stabij wat brengt mij in die kille negorij hoe is een stadsmens zo diep kunnen zinken in Moddergat een beerenburg te drinken de fierljep van huis naar woestenij hier trouwt mijn liefste…

Aen d'Áemstel en aan 't Y, daer doet sich heerlijck open Sy die, als Keyserin, de kroon draeght van Europe, Amstelredam, die 't hooft verheft aan 's hemels as, En schiet, op Plutoos borst, haar wortels door 't moerasch. Wat watren worden niet beschaduwt van haar zeilen? Op welcke marckten gaat zy niet haar waren veilen? Wat volcken zietse…

In een eenzaam huis behangen met schijncoryfeeën Waart rondt een jager Hij graait naar elke schaduw Als een rusteloze tijger op zoek naar duidelijke sporen Op de trap en in de gang glijdt hij als een moordenaar langs de koude muren Zelfs onder het bed op zoek Naar dromen die zijn jachtterrein Al jaren hebben verlaten…

Het Venijn De Andrieskruisen wapperen in karmijn over de stad de oude haven huilt, rilt nog van haar verloren water een waterpoort toont geschiedenis, bewaart voor later haar kloeke mannen, als vent uit Breda, dan had je wat stad van koepel en kerk, huis van geel en zwart de Heren van Breda huizen nog altijd in hun burcht van geadeld bloed…

Gescheiden door de Westerschelde 't Zeeuws-Vlaamse land, de overkant Het land van rust, van kabbelend water Haaientanden op het Cadzandse strand Een open land, omzoomd door dijken Daarbinnen is de aarde verdeeld Vanaf het voorjaar tot de late zomer Worden hier ontbijt, lunch en diner geteeld Het Volkslied zegt "Een land apart" Het loopt…

-Het zonlicht dwarrelt schuw door de kamer De schaduw die schuchter volgt- Zijn huis is leeg zijn wereld is zijn huis Zijn gedachten zijn rommelig als de kamers (Vazen in de keuken kuchen neerslachtig stof) (Kinderlaarzen dromen water en weten niet meer of ze lekken) (Een deuntje tracht met dof geluid voorbije sferen te behouden…

Soms zit ik stilletjes op de dijk en kijk naar het land beneden dan zweven mijn gedachten weg naar hoe het was in het verleden Ik zie wel plaatjes in de boeken maar dat is eigenlijk niet zo echt en ik luister naar de verhalen over wat men van vroeger zegt Het heeft wel wat die nostalgie al proeven we alleen de buitenkant wij weten niet…

Koude december middag een stille tocht naar Schattenberg vooraf wordt duidelijk gemaakt waarom ik daar sta. Gelaten gaan wij die richting op onderweg waait de herinnering mij tegemoet. De hoge bomen voor de huizen de wasplaats, kerk en school de bus vanuit de steden de warmte van het mannenkoor. De smaak van ritja ritja de liefde…

Daar, het bord van einde snelweg. Daar, waar rustig zijn weer mag. Bijna thuis en in de spiegel, slechts de woorden, 'guret ag'. Daar, de lichten van die kruising. Lokkend groen, niet stil te staan. Onverhard naar links en rechts. Moeilijk, om hier af te slaan. Daar, de poort in dompel maanlicht. Spitsen glans, gerenoveerd. Stenen hoop…