Alle inzendingen over Van Kooten

Bijl valt Hoofd ziet komen Te traag dit om te weten wat er om in gaat Het schijnt dat je doorgilt en doordenkt Even als je al los bent Omdat het denken een vertraging heeft -------------------------------------------- Uit: de Poeziekrant nr 3, 2004.…

Onder de hazelaar Vond ik vandaag zomaar Tussen verdorde blaren En takjes die eens twijgen waren Een schedeltje. Misschien als prooi hierheen gebracht Misschien hier op zijn dood gewacht Te groot om muis of rat te zijn Te klein om van een kat te zijn. Een wezeltje? Of anderzijds, het was al dagen Dat wij het diertje niet meer zagen Dat…

Het mooiste meisje van de klas verschikt onwennig bij haar schouder een bandje van haar bustehouder; ze draagt dat rare ding maar pas. De meester, achter brilleglas, ziet toe, ontroerd, en denkt: 'Wat zou d'r gebeuren als zij tien jaar ouder en ik eens tien jaar jonger was?' Ach, hij vergeet hoe hij verdorde en hoe haar leven net…

Wanneer ik alleen wakker word, Mijn tafel dek met een tweede bord of ineens overvallen word door kou. Als ik in mijn eentje Oprah kijk, op mijn eigen kookkunst zeik. De leegte van mijn bank aanschouw. En zelfs bij het teleshoppen of gaten in mijn deuren stoppen, denk ik steeds aan jou.…

Mijn gouden dagen Zijn naar grauw verschoven Grijze muizen knaagden De kleuren van mijn roze bril Waardoor ik Altijd zomer zag Oplichtend Witte muren vol Blauwe regen en Schaterend geel de Straten in zag stromen. Toeters en bellen Goudgerande hoeden en Bontgekleurde slingers overal. Door krassen op mijn glazen nog Groen versierde…

laat haar niet verschuilen achter glas waar de scherpte van herinnering in haar ogen te lezen was laat haar vrij de rug weer keren naar dat stukje lach dat je ooit in haar ogen las…

Nog meer schittert het tekenblad nu hand en spel verbeelding schrijft en vleugelt als mythisch geheim naar bron van ontdekkingstocht. Zo stroomt het kleur en streelt figuren naar een sprekend gezicht. Doordrongen van ontrafelde schoonheid droomt de toeschouwer zijn eigen fantasie.…

Het is, zo zegt men, de gewone man Die van de economisch barre tijden Als altijd weer het meeste heeft te lijden; Die wordt weer eens gepakt zoveel men kan. En men neemt als de allerergste straf Hem nu ook nog eens André Hazes af.…

Al moet u in de stoptrein straks hoog nodig Toch zitten wij daar als NS niet mee: Wij vinden het gemak van een wc In dit soort treinen immers overbodig. Want houdt u echt uw plas niet langer op Dan maken wij een sanitaire stop.…

Een kaart uit Londen schreef ze mij. Ze schreef hem een jaar geleden. Daarin zwoor ze, frank en vrij, dat ze mij niet zou vergeten. Inmiddels vergat ik haar te vaak, de wonden bleven met de tijd. Ik zaaide tanden van een draak en oogstte mijn eigen eenzaamheid.…

Soms komt een traan uit de diepte duikt ze op zoals de zon tevoorschijn springt Dan raakt ze het gevoel van warmte op de huid streelt de schoonheid van hart in een eindeloze vloed…

Mijn gedachten reizen naar je toe, de wens is de vader van de gedachten. Ik ben het leven nog lang niet moe, want jij kunt het zo verzachten. De telefoon die gaat ineens over en ik weet het zeker, dat ben jij! want het is chemie en geen getover, de leegte is weg, ik voel me blij! Na een paar dagen al, ik mis je... het voelt zo leeg van…

Had ik mij nu eerder bedacht, Dat ik op geen manier ooit zonder jou kan leven, Dan was ik nooit bij haar gebleven. Kon ik in de toekomst kijken, Dan zag ik toen wat ik nu zie En wist ik dat liefde zoet als suiker, Boven al het andere staat. Dan had ik je nooit verloren, Maar ik bedacht het me te laat.…

Herfstblad Dwarrelend in mijn zicht. Vol leven; toch stervend of dood. Niemand zou geloven dat Jij een regenboog bent in dit licht. Eerst bruin met geel, nu bruin en rood. Langzaam legt de wind je neer Naast mijn voeten op de stoep.…

verregend landschap door beslagen ogen het tranendal van zilte zee waar dromen aan de haal gaan met het drijfvermogen daar stijgt de waterstand tot boven n.a.p.…

Zuiver, Als een Madelief in het gras, Met ernaast een klaver, Pure liefde, Samen spreken ze schoonheid en geluk, Geplukt in de hoop, En gekoesterd, Samen, Een madelief en een klaver, Voelend aan de wolken, Zacht en wit, En de zon, Warm en fel, Ver boven de aarde, Die dag in, dag uit, In zijn eigen richting draait, Zoals wij, Samen,…

Oren die zich draaien naar de wind, Kunnen horen welke zinnen hij waait, Welke woorden er verloren gaan, In zijn zuchten onderbroken, Door het gefluit van vogels, Die nooit hebben bestaan...…

Betaalt u uw belasting niet op tijd Dan krijgt u straks een extra hoge boete Omdat wij toch de kosten dekken moeten Van een gecorrigeerd regeerbeleid. Dus wilt u alstublieft te laat betalen Opdat wij onze doelstellingen halen.…

Al heb je alles al zo vaak gehoord Van beide presidentschapskandidaten Toch laat je ze weer voor zichzelf staan praten En geeft ze netjes om de beurt het woord. En wanneer elk zijn spreektijd heeft gehad Dan zeg je daarna: dat was een debat.…

Ik heb mijn bundels zomergroen gebonden daar schoonheid niet verjaard de bloei tijds hand trotseert in binnentuin van hart en geloof tot nieuw geluk de lente luidt en gratie gracieus het leven weer verspreidt.…

Liever dan een mens te zijn, werd ik een wolk, Te drijven tussen woeste vlammenzeeën; Zij groeien aan het ochtendfirmament. Liever dan wolk te zijn, werd ik een boom, Hij staat hoog op in het heet licht te kijken, Iedere gedachte is een blad. Liever dan boom te zijn, werd ik een zee, De zee wordt door oud gouden licht begoten, Duizende gestalten…

Als "Jingle, bells" één ogenblik verstomt Dan hoor ik vaag en in de verte De echo van een eeuwenoud gezang Al is dat ook al even lang gesmoord. Dan zie ik in gedachten Hoe in de donkerste der dagen Op heuvels en in dorpen Een vreugdevuur wordt aangestoken Om daar het licht mee te begroeten. Want onder klatergoud en kitsch Glanzen nog…

Ik snapte niet waarom het lot mij trof Dat ik steeds zo actief blijf en nooit moe ben, Maar nu weet ik goddank waar ik aan toe ben: Mijn hersenpan zit vol met grijze stof. Dus boor ik gauw een gaatje in mijn kop En zet de grijze-stofzuiger er op.…

Al zei mijn moeder niets van u te willen Behalve driekwart jaar het vruchtgebruik Van een klein kwakje sperma in haar buik Dat u waarschijnlijk toch maar zou verspillen, Ik ben en blijf uw kind in elk geval, pa En dank daarnaast mijn leven ook aan Talpa.…

Ik ben een maker van punten en Komma's. Mijn woorden staan daartussen. Ik stamel poëzie naar het einde van Mijn zinnen, wanneer ik smachtend zing Aan de waanzin van dit bestaan. Ik rijg prachtig dit alles vol zin aan Mekaar, nagelaten als een slangevel Voor de gelukkige vinders van zeldzaam Wrakhout. Of een handgranaat. Ik denk ook wel…

ook ik had in mijn jeugd nog mooie dromen want zeg nu zelf die heb je toch als kind toch zijn ze merendeels niet uitgekomen ik heb gehuild, gelachen en bemind en kijk ik terug in mijn herinneringen dan was de poëzie een goede vrind die in mijn hoofd een lied kon laten zingen als ik door leed of pijn werd overmand wist dat me op het goede…

Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandende as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud van vergissingen. Onbeholpen woorden als zo-even op zak en zoveel…

Ik hoor de zee zoals ze tussen mijn handen reikt, stroomt met haar uitgestrekte adem door vingers van verlangen. Er is een droge bedding gevuld met overvloedige gedachten gedragen door een golf van zingende stormmeeuwen. Een lied van zuiver spinsel doorbreekt het glas met licht, wiegend in het blauwe schijnsel van water op ruis.…

we zijn op zoek naar de ultieme grens hoevaak al is de droom uiteen gespat maar onvermoeibaar leggen we de lat steeds hoger, want zo is eenmaal de mens we stellen scherp, maar stof op onze lens beperkt het zicht, niets kruist ons pad zo blijft het antwoord uit waar men om bad een spiegelbeeld is onze diepste wens zeg me wie er geen rib voor…

mijn zweet is verzuurd mijn longen zijn zwart de pijnen verdrongen de jeugd uit mijn hart de angsten doorstaan al het vuil dat ik vrat hervormde tot licht en tot hoop die ik had want eens zou ik gaan uit de gangen van zweet naar een beter bestaan dat mij dromen deed en toen ik gegaan ben een tijdlang vergat aan het donker alleen…