Alle inzendingen over ziekte

soms vlamt de ziel in een fles vol muizenissen weer even op zij straalt haar valse warmte in kortdurend welbehagen onder de dop wenkt om glazen vol gezelligheid later de kater en veel spijt toch blijft zij gesloten het zegel wordt echt niet verbroken van die namaakwereld in vergetelheid…

Ik heb vandaag te horen gekregen dat ik na lang vechten toch de strijd tegen mijn ziekte moet opgeven. ik had die ziekte niet gewild maar ze is toch gekomen dokters hebben alles gedaan om mij te genezen maar tevergeefs ze geven me nog een week om te leven dus dit is het laatste wat ik zou hebben geschreven dank u voor alles…

In de tijd Van ooit Kwamen ze Als vanzelf Telkens uit Mijn eigen Woordfabriek Moeiteloos Geproduceerd Altijd passend In welke Context dan Ook Engels, Duits Of Nederlands Even goed in streektaal En ook in het Frans Pasten ze allemaal - Zelfs in de Machinefabriek Broedplaats van het Noord Nederlands Toneel Werden ze…

Meegevoerd Door de maalstroom Van gedachten En door De waan van Elke nieuwe dag - Hartstocht verloor Van noeste ijver, Dode stress oogt Levensbepalend elke dag - Houdt doodgemoedereerd Mijn promillage de achterwacht…

Die sukkel van een Skinny Hein, heeft echt jouw power onderschat. ’t is duidelijk geen slimpie als hij, zonder eerst te bellen, mijn sterkste vriend dacht te vertellen over het einde van zijn pad. Het is jouw pad en jij bepaalt waar en waarheen de richting gaat in overleg met wie jij liefhebt en vertrouwt en naast je staat. Als Hein soms dacht…

Je hebt een total hip van edelstaal, Maar op den duur vertoont dat ding gebreken, De boel gaat na verloop van tijd ontsteken, Dat komt door al dat slijpsel van metaal. Mijns inziens is het verreweg het beste Zo’n kunstheup van tevoren flink te testen.…

Laat mij het zonlicht zijn dat verwarmt, mag ik naast je staan verdriet helpen dragen. Laat mij de weg verlichten nu jij hopeloos strijdt wanhoop in je ogen lees. Laat mij de stille kracht zijn die met je mee vecht pijn verzachten als ik mijn arm om je heen leg. Laat me bij je zijn als het te veel wordt, zoveel jaren vriendschap schept…

Vroeger bij mijn tandarts was het niet feest. De ouderwetse boren en slangen kwamen er bij hem uit het plafond. Grote griezels wat was het bij hem eng. De man van de jaren zeventig met zijn dichte ramen. En zonder een snoeprol op zijn behang Met een Germaans kind op de poster al etend een rode appel. Het was gruwel en martel. Groene zeep en…

Vervreemd van mij zelf kijk ik om me heen. Veel van wat was, is niet meer. Teloorgang is regel, het herstel een zwanenzang zonder heilzaam licht dat mij ooit toescheen. Bang houdt het waarom mij in het gevang, mijn kloppend hart is immers niet van steen. Hetgeen door verrot merg en been verdween, jaagt mijn gedachten rusteloos op stang.…

Je was in de bloei van je leven, je had heel veel te geven, aan je zoon van zeven jaar, je had toch alles voor elkaar? Toen ineens een donderslag! Je was verlamd, in één oogopslag, verstomd en niet bij de tijd, je was je verstand zelfs kwijt. Al krabbelend ben je weer hersteld, ook al was je nog uitgeteld. Toen kwam al gauw de tweede klap…

Er was geen man bij Ik lag zij aan zij met haar onder donzen dekens We rookten sigaretjes en deden aan schietgebedjes Het was zoals jij bent of zoals jij haar kent Allebei bij de tijd Strak in het lijf Gek op gekkigheid Haar benen waren wielen Haar willen was haar kracht Ik lag in de nacht Voelde mij een kind zo klein om zo dicht bij…

Een medische vierspan rukt in kwadraat uiteen, hetgeen in een verleden tijd voor één geheel stond. Nu staat in het krijt wat is en chirurgisch verdwijnen gaat. Koelbloedig kijkt men wat niet meer gedijt, snijdt weg wat op het lijf geschreven staat. De klok luidt voor wat zonder regelmaat de harmonie tot op mijn bot kastijdt. Tot in de kleinste…

ALS ze me 's morgens luidruchtig begroeten, terwijl ik een eenzame nacht heb doorwaakt ALS hun mobieltje dan onverhoeds rinkelt en ze gaan praten en laten me naakt ALS zonder enige ondersteuning van hoofd en nek ik rechtop word gezet ALS ze mijn rolstoel onhandig bedienen, of ze vermorsen mijn voeding op bed ALS ze te vroeg het toilet…

Ze roept me, haar ogen vechten tegen de lang verwachte slaap. Ik ben er, je hoeft niet op te staan. Kom, dan schud ik de kussens even op en breng je straks koffie en brood. Oké, ook de verwarming wat hoger. Tot zo. Ze roept me weer, zegt dat ze even niet weet wat ze vergeet en staart naar het oude behang alsof in het diepe blauw…

ze weten zich ontheemd iemand vergat de weg terug te markeren... regen maakt het bos grijs en achter elke boom een andere boom vanwaar ze kwamen dat willen ze niet weten en het doel doet er niet toe want wat is toekomst nog wanneer je geen hand voor ogen meer kunt zien…

De blik vooruit, niet al te ver, maar wel met passie, doelgericht wat wensen plannen, en wat mensen, kleine beetjes, vederlicht en toch door een oneindig groot verlangen, vol gewicht. Is het reëel of erg onnozel om nog wat vooruit te denken? ongepast of heel erg pijnlijk om daar aandacht aan te schenken? Ik denk het niet, want toekomst…

Pijn, pijn, alsmaar pijn Nooit even zonder zijn Sterk blijven, gewoon blijven doen Maar het is nu niet als toen Feesten, lachen, plezier maken Ik wil wel, maar mijn lijf begint te staken Het gaat niet, al wil ik nog zo graag En wat ik doe gaat even traag Ik ben nu even niet als toen Ik kan eigenlijk niks doen Niet dansen want dan doet…

nooit zal dit wennen zeggen doktersogen achter het bureau het beeldscherm toont wat de muis niet wissen kan op de gang trekt een stoet cliniclowns de stijf gesloten deur voorbij de kalender aan de muur die een toekomst op papier plaveit buiten roept een kind buut vrij…

Het leven was voor hem vaak lijden. Een pijntje hier, een steekje daar. En ieder pijntje nam hij zwaar. Hij was beslist niet te benijden. Hij stierf, een lijk heeft niets te vrezen. Zij dacht: het is voorgoed voorbij, de lijdensweg. Die man van mij is dood, maar ook totaal genezen. Ze bleef er veel te vaak aan denken, aan het gemekker…

Doornroosje zoals ze reeds een poosje is. Laat de dageraad passeren laat uit de veren en steeds mooi moe haar steengroengrijze oogjes toe. Gemis van wat haar leven vertransporteert door al dat slapen en gegeneerd CVS-en. Zingen enkel het refrein zonder dat anderen beseffen hoe ze bidt en hoe ze smeekt om haar prins te kussen en…

confronteert mij met mijn vergankelijkheid indringend kijk ik naar mezelf niet wetend hoe fragiel ik werkelijk ben tot dat het lichaam schreeuwt wijzen onderzoeken uit dat kleurverschil fataal kan zijn…

Mag ik vriend tegen je zeggen? Hij zei het vaak bij het weggaan terwijl ik mijn jas al had aangetrokken Hij legde dan zijn hand op mijn schouder. Tuurlijk meneer B! zei ik, tuurlijk! En ik meende het. Ik heb altijd in hem geloofd, hij, die ik al een paar jaar wekelijks als vrijwilliger bezocht om zijn eenzaamheid tóch nog een beetje…

Christus sluit niemand uit; Christenen en Christinnen des te meer, keer op keer weten zij niets te leren van de liefde van Christus want deze overstijgt elke vorm van sexualiteitsbeleving! Deze troostende hartenkreet draag ik op aan allen die afwijken van de religieuze seksnorm, vandaag aangewakkerd door de Opperrabijn Ralbag maar dagelijks…

Het is stil in huis de man op de radio lult 5 kwartier in een uur zonder jou Het is stil in huis de wasmachine centrifugeert, straks weer wat te doen zonder jou Het is stil in huis onze hondjes blaffen de deurbel gaat zonder jou Het is stil in huis de muziek staat hard Adèle schreeuwt tranentrekkers zonder jou Het is stil…

Zijn billen branden. Zijn billen branden. En hij zocht daarom wanhopig in de berm naar wegebree. Om zijn billenpijn te verzachten. Tevergeefs, geen enkel geneeskrachtig kruid meer voor zijn brandende en steeds zwellende rood aangelopen billen. Zonder de pijn daarin nog te verstillen. Zijn kleding paste niet meer dus ging hij verder door het…

een nare ziekte is bij je binnengeslopen een ziekte die je met de dood moet bekopen steeds ben je in m'n gedachten wat moeten we van het verloop verwachten een aantal weken is het nu bekend de impact is nog steeds ongekend telkens weer die tranen in mijn ogen soms kost het moeite om ze te drogen 'k ben bang voor wat er komen gaat dat…

Pijn is een bezit dat je pad kruiste je hebt het snel weggestopt en nu is het onzichtbaar onopgemerkt ondragelijk pijn heb je stiekem bij je het is niet van jou misschien behoort het aan de krantenjongen de caissière van de supermarkt de bakker maar het is niet van jou.…

Jouw leven een stramien van Bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in Bergen van hopeloos met Dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en Begrip voor laten Hoop ik oprecht dat jij voor Later, nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven Nú, in later te plaatsen Trek grenzen vandaag. Verleg Ze…

Wat als de wereld van binnen gaat beven, hevig de korsten doet scheuren en alles buiten de banen wordt geleid. Wanneer het zilt vervangen wordt voor lava en een moeder haar handen rond haar hart legt om het ritme van de angst in te tomen. Slechts om haar kinderen de kalmte te laten bewaren. Opdat de opvliegende schreeuw lichtjes dooft…

Mijn lieve vriend, Het nieuwe jaar nog net van start dan hoor je, koppen moeten er rollen Het jaar net een dag oud en je hoort: noten moeten worden gekraakt. Het jaar nog zo vers dat we allemaal goede wensen horen Het jaar 2012 zo aan het begin we krijgen alleen maar slechte tijding. Wat doe je dan met goede wensen Wat doe je…