inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.244):

met het koppig bloed

ik vouw schaduwen
tot zwarte vogels
die ik oplaat
zonder hoop

ze zweven mijn cel
hun snavels pikken
gaten in mijn aderen
transformeren me tot hel

de horse gaat steigeren
en de sneeuw verbrandt
ik huiver van genot
zo maakt de hemel me kapot

ik schilder muren
met het koppig bloed
dat schimmen plet
tegen de stenen

ze ogen uit de hoek
ik ril en transpireer
schaduwvouwen lukt me
nooit een tweede keer

Schrijver: wil melker, 3 augustus 2004


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 935

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)