Alle inzendingen over emoties

Jij kleurt dagen licht schenk jou mijn hart en zinnen laat lente binnen…

Als jij dood gaat sterf ik dan een beetje mee loop ik dan jouw stukje in mijn eentje langs de zee ? Als jij dood gaat heb ik dan tranen genoeg of zou ik ze inslikken als jij het me vroeg ? Als jij dood bent waar moet ik dan heen staan er mensen voor me klaar of ben ik dan voorgoed alleen ? Ik hoef geen antwoord op al deze vragen,…

Fijn is de nacht die de dag doet verdwijnen waar ik zonder dat men het ziet mij even ongezien voel…

waar de wind vrij spel heeft mijn sporen ruisend verwaaien dichten mijn woorden de gaten van het broze bestaan dansend op het breekbare koord van het leven laveer ik met vallen en opstaan naar de overkant…

Mijn gedachten zitten in een centrifuge, onsamenhangende flarden schieten er voorbij. Ik kan ze echter niet te pakken krijgen en hij wil maar niet stoppen voor mij. Woorden, zinnen, gedachten schieten voorbij. De trommel is er helemaal mee gevuld. Ik zal toch op het einde moeten wachten, dat vraagt van mij best wel veel geduld. Als de rust…

De lucht al weer klaar om verder te regenen weerspiegelt donker haar overvolle wolken in een bodemloze plas De zon al weer gestopt met haar verwarming heeft slechts kortstondig de wolkenlucht doorbroken grauwsluiers opgelicht De wind al weer geluwd doorblies vergeefs de geest frisse voorjaarsbries voorlopig weerstaan maar de lente…

Als ketens draag ik de dagen door de hardnekkige nevel van het heden waar ik de weg nu mis en het spoor een smalle plank is. Naar beneden, door het moeras, worden mijn gedachten week en vloeibaar zoekend naar het laagste punt waar de versluierende pijn en een glimlach ondraagbaar geen ruimte word gegund Mijn gelaat, slechts penseelstreken…

Het is zo moeilijk om te houden Van de dingen die je maakt - Je kijkt vertederd naar een hand Vol kaf en koren En je bakt je brood verkeerd; Je last met sleutelende ogen, Met een hart vol werkzame ontroering Twee linkerkanten aan mekaar. Ja het is moeilijk, maar moeilijk En mooi om jezelf aan te raken, vandaag En ook definitief, het is…

Zout verzilt mijn zijn lucht breekt donderend denken zelfs die ene golf kan mij niet meer terughalen, ik ga ...…

Je hoort wel in mijn porseleinkast, maar ik breek altijd zo veel. Je hebt een hart van één nacht ijs, de splinters steken erdoorheen. Je houdt van mij maar kent me niet, je zwaait met waaiers van verdriet - we zijn wel voor elkaar gemaakt, maar jij van glas en ik van steen. -------------------------------- uit: 'Aan de bruid…

Praten met hem geeft me een gevoel van het verleden: Klein en Onzeker Want ik was vijftien, toen Toen hij mij heeft gekust Ik zie hem nu nauwelijks Maar in mijn hoofd heb ik een beeld Een ideaal misschien In de loop der jaren ontstaan Een persoon die belichaamt wat volkomen is Mijn verliefdheid slechts een droombeeld…

Deze nacht draagt een mantel zij bedekt duistere uren haar kraag sluit kou buiten knoopt dageraad dichter verscholen sluipen zachte zinnen nader tot het gloren doch donker denken wordt niet lichter draai me om kruip diep in de jas die nog wel past…

langs donkere gordels en kale top kijk je tegen de berg op verlangend de hoogte te krijgen aan de voeten het moeras van de stilte uiteindelijk zit er maar een ding op genoeglijk rondsoppen en niet denken aan toppen…

Je voelde je bedrogen Omdat ik om een beetje tijd vroeg Je dacht dat ik een ander zag Maar aan jou heb ik meer dan genoeg Het doet pijn om te voelen Dat mijn vertrouwen wordt gewantrouwd Ik wil tijd om uit te vinden Waarom je zo’n wantrouwen heb opgebouwd Heb ik me verkeerd opgesteld Of zeg ik soms de verkeerde dingen Ik heb altijd de…

In tegenovergestelde richting volg ik de sporen in de sneeuw en krijg zo inzicht in jouw bezigheden, in al je doen en ook je laten. Ik zie de beelden van het hier en nu en waar in het heel recent verleden, iemands levensloop de jouwe heeft gekruist, daar waar twee aparte maten vlak naast elkaar hebben gestaan. Twee individuen die gezamenlijk…

Ik laat mijn ziel op een glimlach drijven, zacht bewogen door de avondwind. Niemand begrijpt dit dromerig verdwalen, breekbare herinneringen verdwijnen erin. Ik laat de nacht mijn adem zingen, licht geboren door de schemering, zoals iemand draalt bij ’t laatste licht en alle jonge stemmen samenbindt. Ik laat de sterren mijn ogen schilderen…

wauw... vlinders in de achtertuin, vlinders in de wei, op mijn fietstocht naar Kijkduin en op de Drentse Hei vlindertjes hier en vlindertjes daar het wemelt en het wemelt maar vlinders in het Haagse Bos vlinders in de berm loop of zit ik op zand of mos danst er een bonte zwerm vlindertjes hier en vlindertjes daar het fladdert…

Langzaam merk ik het De kracht raakt op De weerstand wordt al minder Dagen gaan er aan mij voorbij Dan voel ik het gelijk een krop dat in mij zelf gebeuren als een wegvliegende vlinder Een met vale kleuren Warmte tonen mis ik Tederheid Gedachten komen en verdwijnen verloren tijd en spijt Wat rest is steun te zijn Voor hen die nog beginnen…

Het krachtigste woord van het leven, de eerste klanken van een baby, door natuurinstinct ingegeven. Mama… Vertederend Doordringend Confronterend Twee simpele lettergrepen, doch met dezelfde kracht dan de vier woorden bekend als “Ik hou van jou”… Mama… Zorgend Vragend Helpend Door de liefde tussen een man en een vrouw wordt…

Ik ben zo bang zo bang als ik me omdraai verander je misschien als ik me omdraai bedenk je je misschien neem je alles terug wat je zei Ik ben zo bang zo bang als ik verander zie je me dan niet meer als ik verander ben je er dan niet meer trek je alles terug wie je was Ik ben zo bang zo bang als ik je woorden niet goed interpreteer…

Verloren kijkt bevroren water naar buiten waar zachte wolken luchtig ogenblikken stilte raken dwarrelende vlokken dansen langs tralies van ijzige pijn, zij vinden verscholen verdriet, achter een stalen deur waar gesmolten water stroomt, zoekt zij kabbelend haar weg langs ontdooide dagen, roept wanhopig om de sleutel welke…

Zee van golvend zilt gebruis Neem me mee in je gewoel Wild klotsend langs de rotsen Voer mij ver het diepe in Door kou en warme stromen Mijn mond en lippen zout van smaak En met immense kracht laat jij Het blauwe donker van jouw macht Mijn wezen binnenkomen…

Niets is van de dag in de nacht. De tijd is vreemd, de kleuren uit, geluidenritsel en gerucht. Vertrouwd is dan het lieve lijf dat naast je schuilt en heeft bemind. De tijd is goed, de kleuren aan. Geluiden en geruchten? Ach...…

Ik lust ze rauw. De slome parelduiker ruift als water, proeft zo rins als gesponnen chagrijn. De liefde kropt, zeg ik. En hij: zing maar een toontje hoger, moeder, als een bevangen Lorelei. Wat bindt ons dan en komt ons nader als we vervuurd en breekbaar zijn en het verlangen naar de einder een lichtgestalte verder weent? Haar kleed…

In mijn hoofd zweven ontelbare wazige flarden onzekerheid en ook angst die mijn hart verharden In mijn hoofd zweven prachtig heldere beelden die mijn hart laten smelten en wonden weer heelden In mijn hoofd zweven soms bange gedachten ze krijgen de overhand in stille donkere nachten In mijn hoofd zweven vrolijke vlinders voor jou…

Ach soms een pilletje tegen de pijn Of een poedertje voor de nachtrust Er is niemand die het aan mij zal zien Als ben ik nog zo moe en uitgeblust Een wijntje tegen de overtollige stress Wat dagdromen voor mijn schijngeluk Het zijn de hulpmiddelen van buitenaf Maar van binnen ben ik helemaal stuk En dan is hij er plotseling uit het niets…

Waar hoeven net niet vochtige zandkorrels raken, schrijven schelpen namen in opgewaaid zand de wind heeft vrij spel, raakt zacht elke letter aan tilt deze op, neemt haar mee in een golvend verhaal als een waaier vliegen zij richting horizon ontmoeten elkaar net niet, alvorens zij, licht dwarrelend, verdwijnen in het duister…

Ik schrijf de woorden Die mijn hart fluisteren Zinnen vol betekenis Gestuurd vanuit mijn ziel Over de liefde de pijn Voelbaar in elke vezel Van mijn lijf mijn hart Zoekend naar een weg Ik ben het zelf de woorden De innerlijke gedachten Dagdromer in de nacht Emoties als drijfveer Ik lees mijn eigen leven Wil woorden wissen Letters…

Een flard emoties door het huis Ik zie je zitten, witte haren Lang wuivend in de ruimte De vleugel in een hoek Je vingers vliegensvlug Je kleine lichaam vol Vervoering, zoveel kracht Vol liefde voor het spel Toverspelen kon je goed Mijn omalief…

Stil, met verbazing in haar ogen, hoort zij plots een merel zingen, schone tonen smelten dooi in de dagen, waar het voorjaar groeit ze zoekt naar de schoonheid van dit ontroerende geluid, veegt het duister uit haar ogen en ziet de vogel op een tak, vlakbij het raam verwonderd blijft zij staan en kijkt de klanken naar binnen, waar haar…