Alle inzendingen over emoties

Het gevoel is gevangen weggestopt in de ziel benauwd, in alle hevigheid een aaneengestrengelde gedachte Klanken stromen uit mijn mond vormen woorden, zinnen Maar het verwoorden van de pijn blijft een echo Schreeuwende woorden krijgen geen vat op het hart Fluisterend snikken sterft weg…

Het was die ene zin die mij een glimlach bracht, ik pakte haar in, en gaf het door aan jou, ja, ik geloof aan jou, maar jij zag het niet of wilde het niet zien, verscheurde het papier, gooide het met een achteloos gebaar naast je neer en terwijl jij wegliep, stapte je over haar heen, raakte de strik, die er vlakbij lag, oh ja de…

Volle maan boven strand en zee, het wateroppervlak is een spiegel met twee-miljard lichtdiamanten ingezet. Dit prachtige schouwspel trekt me mee als een magneet. Ik ben betoverd door de diamanten; ze creëren hun eigen dans op serene golvenmuziek zingend in cadans met schoonheid… daar zijn geen woorden voor. Zodra de zon weer aan de horizon…

Ik zou van zoveel dingen willen dat ze nooit waren gebeurd dan hadden we nu met z'n allen niet om zoveel droevigs getreurd. Ik heb zelf geen oorlog meegemaakt maar het werd door mijn ouders verteld ik zie het nu in andere landen en schrik steeds weer van al dat geweld. We zien natuurrampen gebeuren van een zee die geeft en neemt kinderen…

In het boek van je gezicht heb ik je stemming gelezen de uitdrukking van je ogen hebben mij daarop gewezen Is er iets met je gebeurd kun je vertellen wat er is moet ik zoeken bij mezelf of zit ik dan compleet mis Je gezicht heeft gesproken maar ik kon het niet verstaan wel ben ik nu aan het twijfelen of ik soms iets fout heb gedaan…

In een bubbelbad van rode wijn fluister ik meer woorden dan dat bubbels kunnen blubben. Vragend om iets anders dan stille donkere wateren meer licht, meer badeendjes. Muziek maakt ook mij meer dan licht van binnen ik dein zo met het ritme mee. De alcohol bijtend op mijn wonden echter zoetig op mijn tong ben ik ineengekropen, wel gebonden…

Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten die, van hun eigen blik verlicht, de mensen gaan, De zee die klotst om haar zelf- en, zonder baak of bate, weet in haar slappe kom haar eindloosheid te slaan. Ik heb geen doel, mijn God, dan van uw wil geboden. De zee slaat aan de maan de maat van alle tijd. Ik ga geen wegen dan, misschien, de weg…

Ja en dan is daar die weg, het loopt over in oud, jong en lach, net op het moment dat ik lijntjes in jouw gezicht tel, zucht de wind door wilde grijze haren, fluistert zacht dag tegen de nacht en rijdt met de wind mee naar het noorden…

In een woelige zee Dansen golven rollend Naar de kust Oesters schuifelend Op de bodem van die Enorme watermassa Schijnbaar oneindig veel Ondenkbaar intens Verweven met de groei Van de schoonheid van de Oceaan die rein de illusie van Het leven tilt boven de Waarheid van de liefde tussen Jou en mij. Jouw passie is mijn Tuin…

Het wereldnieuws vertelt: Colombia en Mexico zijn weggespoeld. In India liggen de lijken met hun gezicht in het slijk. In Vietnam gutst de regen ons machteloos. Afrika staat uitgemergeld te vergaan en bedelt zelfs niet meer om een stuk brood. De kleinste ramp: een vliegtuig valt, alle tweehonderd en zeventien dood. Soms - bij mirakel!…

Wanneer de storm het verdriet uit mijn tranen jaagt tegen de wind in en tegen het beter weten, de snelheid van mijn gang vertraagt op weg naar het vergeten, een blauwe vlek tot aan de horizon het schreeuwen in mij stilt en in de wind die keren kon, mijn hoop wordt opgetild, raap ik een schelp uit het rulle zand en staar naar het vertrouwen…

Ach, m'n ziel is louter klanken In dit uur van louter kleuren; Klanken, die omhoge ranken In een dolle tuin van geuren.…

Als ik kon toveren, met zo'n grappig stokje dan deed ik zo mijn best ik bleef toch maar zwaaien met dat ding en mijn wensen deden de rest... Maar ik kan niet toveren en mijn wensen, tja die komen heel niet uit, dus blijf ik maar wat mijmeren, wat hópen bovendien, en wie weet komt er dan toch nog wat terecht van alles, ach we zullen het wel…

Ram de letters uit mijn vingers pers de woorden uit mijn strot ben op zoek naar enig houvast bid wanhopig tot een God wil niet wakker, wil niet slapen droom alleen maar terug in tijd wil niet weten, wil niet denken raak vertrouwen plotsklaps kwijt kijk de dagen naar het voorjaar pluk alleen maar stil verdriet slik gedachten naar het einde…

Een blik van jou, Een woord van jou, mijn hart begint te zingen, vlinders in mijn buik hoe doe je al die dingen? Een knuffel van jou, een zoen van jou, mijn hartje gaat tekeer, een brede glimlach om mijn mond, van yesss daar is hij weer! Als uit het niets, in het iets, als hokus pokus pas, was jij opeens daar, zo onverwacht en krachtig…

Ik dool door mijn hoofd op dit late uur en dwaal langs stille wensen, niet uitgesproken gedachten, halve gedichten, vage herinneringen, smeulend vuur. Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet, langs mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is…

Je schrijft over liefde, maar hebt het zelf nooit gekend er is in jouw leven niemand die je daarmee ooit heeft verwend. Je schrijft over liefde, alsof je het op dit moment beleeft terwijl je zeker denkt te weten dat er niemand om je geeft. Je schrijft over liefde, en hoe je dit alles ziet maar tussen deze mooie regels schuilt een mens…

Jouw prachtige naam wordt zacht gefluisterd zo blijf je altijd bij me als mijn hart goed luistert Af en toe kan ik je voelen door de stralen van de zon jouw nabijheid beurt me op als een klaterende bron De spiegeling in het water tovert soms jouw gezicht uren kan ik blijven kijken mijn blik op de golven gericht ´s Nachts sluit ik…

Mijn hart klopt als een razende, adrenaline in mijn bloed, een beetje angst, een tikkie twijfel, maar o wat voelt dit goed... Wat het ook is, wat het ook wordt, analyseren wil ik niet, laat het totaal op zijn beloop, Ik voel.. en ik geniet... Jouw ogen kijken in de mijne, mijn hand in die van jou, een tel staat daar de wereld stil, van…

Als je niet meer kunt communiceren omdat één van beiden dementerend is dan ga je langzaam zelf vereenzamen want er is voor jou nu een gemis. Het alleen zijn met je partner begint geen woorden meer die je raken tergend langzaam afscheid nemen nooit meer samen plannen maken. Die ander heeft z'n eigen leven nu teruggetrokken in een wereld…

Als ik niet onderweg mijn zware rugzak had gestald bij 't oud papier, verroest gereedschap en machines en niet mijn kaartje had verscheurd, als ik niet onderweg mijn loden jas had uitgedaan en aan een boom gehangen had met slechts twee kale takken en niet mijn sleutels had verbeurd, dan zou er eelt zijn op mijn ziel en kale plekken in…

Ik ken de diepgang van mezelf niet meer. De standvastigheid onder mijn voeten, heeft plaatsgemaakt voor een diepe kuil, waar ik niet meer uit kan. De zoete voorsmaak van het begin, is weg, de bittere nasmaak, blijft op mijn tong. De woorden van vroeger, zijn nog alleen stille klanken. Het lichaam en de ziel zijn nog één. Het hart…

Hoe vaak kwam de zon al op sinds ik jou ken hoe vaak ging ze weer onder sinds ik bij jou ben. Hoe vaak scheen de maan alleen voor ons samen en hoeveel sterren blonken er door onze ramen. Hoeveel regendruppels vielen er misschien rivieren vol hoeveel van dit alles op deze grote wereldbol. Die dingen zijn niet te tellen maar brengen…

Gebroken, net niet. Meer dan gebogen, geknakt. Geknakt door teleurstellingen, de vele pijn. Een zwaar gewicht dragend. Net niet gebroken en weer doorgaan, doorgaan tot het ooit breken zal.…

In de warmte van je schoot omarm je mij ontkleedt mijn verdriet zo bloot als ik schrei. In jou wonen echo’s van mijn ziel je draagt mijn kruis in gebed als ik kniel. Je laat me mijmeren hunkeren en dromen leunend op je gestel liefde tot je komen. In een grenzeloze vrijheid dat je biedt overzie ik het leven schrijf ik mijn…

Komen en gaan, om je heen, gezelligheid, dan weer alleen. Stilte en rust, gedachten, herinneringen, die op je wachten. Zien en horen, gebeurtenissen, bovendrijvend, niet te wissen. Voelend, aanwezig zijn, overheerst, alleen nog pijn. Vragend, onbewust, vind ik ergens, ooit nog rust....…

Getwijfeld heb ik mijn hele leven ik word er zo moe van en 't kost zoveel tijd dus heb ik vandaag eenvoudig besloten te kappen met deze besluiteloosheid. Wat ik nu zoek is het vertrouwen dat God me zou behoeden dan voor onheil dat ik niet verdien of alleen niet dragen kan.…

Wanneer de bloemen een kind als blad nemen en wiegen en maar blijven wiegen ruist er door de wolken en de lucht zo hemels blauw een zachte stem die stem zingt dat de sterren in de nacht de kracht geven aan al de genen die hun lief hebben als de nacht dan het daglicht verdrijft kan de maan samen met zijn vele nachtegalen beginnen met liefde…

Woorden maken blind Gordijnen dicht deuren gesloten Om zinnen en een enkel woord verkeerd verstaan Werd een houding ingenomen een standpunt bepaald Frustraties bleven hangen er werd gezwegen verdrongen en gegist Alles lijkt niet wat het is en niet meer hoe het was Vervlogen is de onbevangenheid van de kindergeest Die blijven…

Ik schilder de binnenkant van mijn kast alle deukjes netjes opgevuld Waar de herinneringen zijn opgekrast vanuit de tijd van mijn onschuld Ieder nerfje kent zijn verhalen De meeste te kort om te onthouden Met een lichte streek mag ik bepalen Welk nerfje wordt opengehouden Ik heb de drang om alles vol te kladden iedere slechte kras vol te…