Alle inzendingen over emoties

Houd me vast met beide handen want ik heb je nu zo nodig woorden hoef je niet te zeggen je liefde maakt dat overbodig. Ik heb je nodig in mijn leven nu het eventjes niet gaat help me dit te kunnen dragen laat me weten dat je naast me staat. Laat mij in je armen mogen rusten laat me gewoon een mens mogen zijn werk op mij als een medicijn…

Gehuilde tranen worden gevangen in de zakdoek van de nacht…

Gefluisterde woorden die alleen met gespitste oren en een open hart te horen zijn brengen ongevraagd een warme gloed naar mijn wangen waar stille tranen zich langzaam een weg naar beneden banen…

Mijn ziel Die is het kwetsbaarst Die ziet niet iedereen Want wat het snelste pijn doet Beschermt je het meest De laagjes eromheen Verschillen menigmaal Soms alle stoffen die er zijn En soms alleen maar voile Mijn ziel, Die is het mooiste Die krijgt niet iedereen Maar wie aandachtig kijkt Ziet ‘m door het stof heen Ongezien Zie…

Draakjes heb ik je toegezonden Mooi wou ik ze niet laten zijn Gaf ze spuwende tongen met vurige vlammen Koele ogen met pupillen van pijn Lelijk waren ze, afschrikwekkend Maar ik hoop dat je ze niet hebt ontweken Dat je de deur hebt laten openstaan Hen een kans hebt gegeven om te spreken Geluisterd hebt naar de puinhoop in mij Draakjesharten…

Het kerkhof dat in rust verzonken Te wachten lijkt op vers verdriet Ziet in de lucht het zilver vonken Dat strepen krast in het verschiet Waar zomerzon wordt uitgeschonken Op marmerwit en zwart graniet Dwarrelen bonte vlinders dronken Van nectar die het leven biedt Een jonge vrouw waant zich alleen En laat haar tranen vrijuit stromen…

tot mijzelf gekomen in kilte ontdek ik dat ik vandaag weer eens ben wie ik ben als sneeuwvlok die smelt op warme handen ondanks welzijn verbaas ik mij dat ik in zachte klei door zout en keihard water ben verdroogd door wrede adem via sluipweg van lucht en zon als zandkorrel weggeblazen rul vooruit vliegend op de wind die in mijn ogen…

lief, laten we... nee, luister... toen nou.. hou... ja ik wil... nee dat niet... Ik leg... verdomme zeg! ach kom... hoezo dat... zou ik...? ach stik!…

zonnestralen als mokerslagen zwoel zuigt zij onbehagen het zachte zeezand op mijn huid brandt mijn netvlies vol vragen die ik wegspoel met water dat jouw ogen weergeeft jouw 'waterwazigogen' waarin jij vloeibaar verder leeft ver weg van hier onder mijn huid waar jij telkens weer boven water komt. "Flinke Jongen" fluister jij fluweelzacht…

De zon te rechter,de zee te linker en tussen beide jij mijn schat. Ik vang het wonder van je lippen ik heb je altijd lief gehad. Ik hoor de golven niet meer breken niet langer zie ik het surfzeil. Dat aan het einde ging vervagen. Ik ben de avonden vergeten dat ik doelloos rondliep om de stad. Ik heb het altijd wel geweten ik heb je altijd…

Wervelend komt de wind klaar strijkt neer een musje doodstil gelaten neergedrukt met opgeblazen veren het kent waar anderen nog zoeken zijn plaats in het heelal komen en gaan leven om leven dood om dood waarschijnlijkheid met eigenwaarde een ritueel.…

Mensen zien slechts een buitenkant, En denken dat ik op en top gelukkig ben, Zij zien niet mijn zwarte binnenkant, Omdat ik constant heen en weer ren. Ik word geleefd door de mensen om me heen, Ze stellen allen eisen aan mij, Denken dat ik door mijn postuur sta stevig te been, Ze staan wachtend in de rij. De één wil nog meer mijn aandacht…

De schemering is de nacht aan het rijpen als ik ontwaak door een vleug gordijnen tocht waarna het afscheid nemen van een voldane mug zich uit in een verwoed krabben over de rug van mijn hand waarmee ik je adem heb verzocht het ritme van mijn strelingen aan te grijpen Een licht ontsnapt van de overloop nestelt zich in de kartelrand gevlochten…

Ik weet wel dat ik van je hou, en ik voel wel jij ook van mij, maar weet je mijn lieve vrouw, het blijft altijd ik en jij nooit wij, Ik kan niet want iets in mij zegt me dat, ik wil wel of ... ik weet het niet weet je ik ben mezelf zo zat dat het misschien beter is dat je me nooit meer ziet Altijd maar weer die twijfel in mijn kop dat…

III Het duister omhuifde de velden; Droef dwaalde het maantje omhoog, En droef zag het steeds op ons neder, Als met een brekend oog. Wij doolden te zaam door de velden; Wij hadden elkander zo lief! Ik zoend' haar, en 't zoeltje lispte: `O, jij diefje, o, zoentjesdief!' Plots klonk er een lach in de halmen; Zij schrikte,…

Schrijnend blijven de beelden van een vader op zoek naar zijn kind het is alleen een grote ravage waar hij zijn kind als lijkje vindt. Auto's liggen in het water boten spoelden aan op het land dode mensen liggen opeen gestapeld op het eens zo mooie strand. Sommige moeders schreeuwen het uit bij een ander is er een lege blik te zien want…

Het stak de kop op, toen een onverwachte zonneschijn over de meubels viel, die al vijfentwintig jaar in de kamer stonden. Nu aangeraakt door de gestrekte wijsvinger van het licht. Ternauwernood verdroegen zij deze zachte liefdesverklaring. Ze wilden alleen donker, waarin welwillendheid, mededogen voor hun brand- en mottengaatjes…

In het begin kon niets aan hem haar storen. Omdat zij van hem hield met heel haar hart Hulde zij zich in het vereiste zwart En werd haar sprankelende geest bevroren Hij trachtte haar te voegen in zijn voren Die zeer rechtzinnig waren en benard. Ze heeft, strijdlustig eerst zijn wil getart Maar kinderogen hebben haar bezworen Nu loopt zij…

Iedere keer weer een sprankje hoop een goed gevoel dat smaakt naar meer en dan de twist de dingen waar niemand invloed op heeft ze gebeuren beslist Juist als je even voelt ik zit op de rails van het goede spoor zelfs wordt je geluk onderkoeld door een woord, verkeerd een situatie, ongewenst een verdenking, onterecht het tij is…

ik wandel wat in woorden rond vertreed me zoek een bankje aai een jonge hond luchten vluchten als ik naar wolken kijk de zon schijnt toch zijn eigen hemel rijk en ik begrijp de kiezel knarst in het voorbijgaan van personen een gaan en komen gezichten lachen maar ik zie geen dromen mijn ogen willen groeten blikken willen niet…

Waar de golven de zee lieten verwoesten wat de tijd niet kon bedwingen ben ik ver weg en ik kijk bang en veilig toe. Ik ben waar de golven mensen zijn die gaan en komen als de tijd en de angst hen veranderen en verder laten gaan. Bang en veilig in het huis van hun wereld die niet verdrinkt en…

Ik leef, waarom?, zou ik niet weten Ik leef, zonder een doel Ik leef, zonder God Ik leef, vast en zeker verkeerd Maar, Ik leef, met jou! en DAAROM! leef ik, met dankbaarheid!…

Morgen… Morgen altijd maar morgen Elke dag wacht ik op jou Je eindelijk weer eens te zien Gewoon omdat ik van je hou Om je recht in je ogen te kijken Je een knuffel te kunnen geven Laten zien hoe ik me nu voel Bij jou te zijn voor heel even Morgen altijd maar morgen En de tijd die vliegt voorbij Uren worden dagen en weken En jij bent…

Zo moe, moe van mijn gevoelens. Het kost zoveel energie, uit te zoeken wat ik voel. Of ik mezelf niet voor de gek houdt, Ik niet doe alsof Geen idee hoe ik ermee om moet gaan Het masker op en verder leven En soms boos op alles en iedereen, vooral op mij. Uit onmacht dat ik het niet begrijp. Ik ben zo moe Moe van mijn gevoelens. Moe…

De gedachte doorboort de kern van mijn hart Slopend en tergend langzaam dringt het binnen Als een speer met een botte punt recht in de ziel Weerhouden gaat niet en ik maak een web van gevoelens Maar in het nauw gedreven sterft de hoop…

feilloos zijn nog niet mijn worp en zet, mijn dicht maalt met happen en schokken. hoog in me zijn engel en beest betrokken - het dichtersbloed is nog niet dik, mij droom heeft zijn doel niet onthuld. ik ben slag noch stoot, onvolmaakt vervuld - sinds die dag, in hoop te verrijzen, met een nieuw licht, vel of snoet. op muzische wolken was…

Vandaag zou je negenenzestig zijn geworden helaas mocht dat niet zo zijn op je achtenveertigste ben je gestorven na een leven met ziekte en heel veel pijn. Ik heb je veel te kort gekend jij was volwassen, ik een kind en als ik op het kerkhof loop is er alleen een steen die ik vind. Jouw naam staat daar in zwarte letters je geboorte en sterfdatum…

Ik heb voor het eerst jouw stem gehoord en ik zweefde even boven de grond ik genoot echt intens van elk woord zacht vloeiend uit jouw mooie mond Ik deed heel even mijn ogen dicht en ik waande mijzelf aan jouw zij een brede glimlach op mijn gezicht jij was even helemaal alleen bij mij Ik wil jou bedanken voor jouw mooie stem in mijn dromen…

Weet ik mij, standvastig van geweten, zeker van vergaan. Gedachten niet vergeten en blijven we altijd staan? Aan het einde niet meer zeker, van liefde, dodelijke kreten en is er leven op de maan? Zo houd ik mij verdrietig vast aan de laatste dag, gegeven hoop misschien of een volgende keer maar blijven staan is geen keuze meer.…

stekeblind zoek ik mijn weg door de koude geluiden van een nieuwe morgen in mijn keel houden vogels de kop diep in mijn krop verborgen - de winter duurt mij lang - mijn benenspel kan nog niet bekoren zwarte prins, met je hart als een bittere olijf, ik zie je trots en schrijf gespannen, wijdbeens. het beetje ziel dat ik was, aanslag…