3405 resultaten.
Eenzaam
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 885 Duizend doden sterven een langzame dood.
De overvolle leegte in mijn hoofd
Wordt gevuld met wensen die ik niet wil.
Onder het warme maanlicht
Voel mij koud en eenzaam
Omringd door duizend-en-een gedachten.
Mijn gebroken handen
Proberen te maken wat niet kapot is.
Met gebroken hart
Probeer ik te lijmen wat goed vastzit.
In de verte zie ik het…
in mij
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 532 donkerbruin
ogen
doordringend
in mij
in nachten
vol
zwarte veren
onvergeten
de tijd
zonder
gedachten
te keren
ingesleten
vergeten
wachtend op
dagen
eenzaam
op weg
naar geen weg
terug…
Ontmoeting
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 309 Ik dicht. Ik dicht de gaten in mijn leven
met gedichten, die niemand leest.
Mijn geest reist in verre streken
waar mijn lichaam nooit is geweest.
Mijn hand bestrijkt de bemoste heuvels.
Mijn ogen zien de geboorte van de zon.
Mijn mond proeft het zoute water van de zee,
daar, waar alle leven begon.…
Kauwtje II
gedicht
3.0 met 15 stemmen 9.584 Hij vindt het rot om in een kooi te slapen.
Wanneer de avond op komt zetten en gaat waaien
wil hij de wolken in, maar weet niet
dat hij niet kan vliegen, alleen
dat hij vliegen wil. Wil vliegen. Zijn wakker
kraaloog houdt de tralies in de gaten
zodra hij kans ziet gaat hij, maar
weet niet dat de katten onder lage
takken liggen, wachten. Zijn…
De Man
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 584 Het landschap luistert
Hoort komen de wind
Ziet vallen de vlokken
Voelt zich ontsmet
Vriendelijk is de sneeuw
Geduldig blijft ze liggen
Wachtend op het moment
Van betreden, de ontluistering
Daar komt de donkere man
Met de lichte treden
En de zware gedachten
De mond strak gestreken
Hij betast met voeten
Het ongerepte landschap
Een…
Mijn fantasie (sonnet)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 481 In mijn fantasie ben ik gewild,
Ik speel de hoofdrol en alles gaat zoals ik dat wil.
Soms draaf ik door en worden mijn gedachtes kil.
Ik word wakker uit mijn fantasie, weer heb ik mijn tijd verspild.
In mijn fantasie ben ik anders.
Ik kan dingen doen die ik altijd al heb willen doen of kunnen.
Ik voel me gelukkig met de mensen die mij wat gunnen…
Standbeeld
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 381 Hij was het standbeeld in het park
bewonderd of uitgescholden
zijn hart was thuis
De mensen liepen hem voorbij
of keken hem strak aan
zijn hart zat in een kluis.
hij was het standbeeld in het park.…
Rechtvaardig
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 437 Als er één ding overeind bleef
in mijn leven, dan was het, dan is het:
de dood.
Alleen deze is rechtvaardig, zo ik meen.
Alleen deze geeft liefde, zo het scheen.
Ik zag het leven.
Ik proefde verdriet en vreugde.
Ik lachte en begroef mijn tranen.
Ik weende tranen in grote, weelderige banen.
Van ver meende ik een Licht te zien.
Het bezag…
Aangestoken door eenzaamheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 439 Voor mijn oudste zus Hennie
Toen jij de liefde
Van je leven verloor
En voor het eerst
In je leven alleen
Kwam te staan gingen
De jaren niet meer als
Vanzelf voorbij, viel jij
In het ravijn van de
Eenzaamheid, voor jou een
Onbekend begrip - de jaren
Leken dubbel zo lang te
Duren en heel je menszijn
Deed pijn, aangestoken…
(Een)Samen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 337 Als alle mensen samen kwamen
Werden we dan allen één?
Bestonden er dan geen eenzamen
Of voelden we ons nog steeds alleen?…
Dat wat blijft...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 445 Stille avondlucht, lege woorden
Het leven heeft zo zijn eigen
Ritme met vaak valse akkoorden...
Men breekt de stilte door wat vertier.
Een kilte, een leemte omrand soms
Door champagne en veel bier.
Drank vloeit rijkelijk tussen zinnen
Die ongezegd zijn gebleven en een
Hunkering, een diep verlangen blijft
In het leven.…
Verstandsverbijstering
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 321 Al de momenten
waarop ik het hardst vroeg
aan mezelf
te vechten tot in het vuur van de dood:
het waren de mooiste secondes,
minuten en uren: de allerheetste vuren
voor water om van te leven.
De momenten van vlagen
in verstandsverbijstering:
ik had het meest lief.
Het waren de meest bijzondere tijden
in het leven...
van deze vrouw, -dan…
In godvergeten eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 373 zag zonnen trillen
manen dalen
en weer klimmen
de zee verstoof
tot waterzand
vloed schuwde het land
hield mij staande
in natuurgeweld
toch ben ik geveld
de hand ontbrak
die mij kon helpen
op een strand vol schelpen
ik stierf daar in
godvergeten eenzaamheid
maar ook die dood gaf geen respijt…
Eenzame gitaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 311 Zachte handen wrijven over mijn huid
Mijn wangen rood in een bed van goudgeel gras
Een trilling, een gedachte, een vreemd geluid
Ik was bijna vergeten hoe fijn dit was
Ogen kijken door me heen, diep en zwart
Mijn ziel wordt geroerd, mijn genen zwemmen
Je voeten zijn koud, de winter gestart
Ik geef je warmte en hoor je stemmen
Snaren van…
Als donkere wolken...
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 456 Als donkere wolken samenpakken
zal ik er zijn, mijn vrind
dan zal ik met je zoeken
waar de zon zich dan bevindt.
Als donkere wolken samenpakken
dan ben je niet alleen,
ik kom je troosten, steunen
maar een antwoord heb ik geen.
Dan zullen die donkere wolken
verdwijnen in de nacht
en weet ik zeker dat je saam met
mij weer naar het leven…
ten tekel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 302 niet het blauwe boven wit
of het grauwe onder groen
niet de vis die boven zit
of de steel onder een bloem
niet de flinter van een spicht
of de donder van de dag
niet het donkere van licht
of de glitter van uw lach
niet het kromme van de krakel
of het krikken van de krekel
niet de tenten van tentakel
of de hik verstappende hekel…
ik ga maar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 394 ik ga maar
moet jij gedacht hebben
en jij vond achter iedere kraam
ogen die zochten naar jou
de regen huilde met je mee
en de stille dood verliep in kou
verdwaald
vocht je jouw weg naar buiten
maar telkens die dove roep
terwijl de diepte verdween
en de aarde enkel
afmeren kende
het bracht je verder heen…
Voortreffelijke boeken
gedicht
4.0 met 3 stemmen 6.287 Voortreffelijke boeken kocht ik.
Zij willen graag mijn koop belonen.
Maar ongelezen wachten zij,
Want steeds verwijlt mijn geest het meest
Bij jullie - Schonen.
-----------------------------------
Uit: Verzamelde gedichten (1958)…
niemand weet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 287 de pasgeborenen
de bijna doden
niemand weet
waar het heen gaat
maar dat wij heen gaan
staat buiten kijf
uiteindelijk
verliezen wij
ons lijf…
Glimp
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 488 In het roze ochtendlicht,
een maagdelijke liefde
als een zilveren bliksemschicht
die dag en nacht doorkliefde
De grijze mist van de dag
herinneringen aan jouw blauwe ogen
aan jouw gulle lach
omcirkelt door regenbogen.
Het zwart van de nacht
de grauwe pijn van verlies
duisternis spreekt niet al te zacht
maar gluurt ijzig zodra het vriest…
Een staande plant
gedicht
3.0 met 1 stemmen 4.535 Zul je beloven dat je ouder wordt,
ouder dan ik, omdat ik zonder jou
het leven toch als tijdverlies beschouw?
Een staande plant waar van de bloem verdort?
Ik blijf wel leven, dat is geen probleem:
nieuwsgierigheid drijft mij al jaren voort.
Maar zonder jou word ik niet meer gehoord
en raak ik van mijn eigen ik vervreemd.
Het lijkt wat egoïstisch…
eerste kerstdag alleen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 376 ga ik naar de schaatsbaan
het zal regenen en het ijs
zal zacht zijn maar hard
genoeg als je valt dus je
wilt niet vallen en kijk je
om je heen zie je haast niemand
en in de verte de huizen
waar iedereen samen is behalve jij
maar recht je rug, weet wie je bent
en let op dat je niet valt en iets breekt
en er komt echt wel
weer iemand…
vlinder
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 412 je slaat je vleugels
uit en schilvert zilver
je slaat je vleugels
uit en schittert goud
omhoog, omhoog
hoger dan de zon
jij vliegt hoger
dan ik kon
vlinderkelief
neem mij
mee naar de zon…
Doodstil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 312 De tijd tikt achter vreemde muren,
een ekster pikt kruimels brood
van een bevroren vensterbank.
Het licht verzamelt moed om
zijn bestaan te vullen.
Lege gedachten zijn waardeloos geworden.
Onder het balkon is het doodstil.
Soms springt er iets wit op,
maakt afdrukken in zijn hoofd,
rent rond in gekwelde gedachten.
Er tikt iets achter…
Houtsnijder
gedicht
4.0 met 3 stemmen 5.439 Hij sneed zichzelf in hout
als egel, eenhoorn, beer.
Veel
als christus, jezus, maria,
wat was dat lelijk, gaper.
Hij speelde graag toneel.
Vermomd met bolhoed, knijpbril, papieren neus,
trok hij de polder in.
Zijn laatste komisch nummer was een kerstgroep.
Levensgroot.
Met os, met kind, met vrouw, met ezel,
bevolkte hij een stal.
Hij staat…
Koud als steen.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 885 Als het verstand het hart
tot gruis maakt,
liefde wordt gebroken door haat,
Dan zijn woorden geenszins
meer van belang.
Slechts nog stilte en kilte om
je heen, alles koud als steen.
Grijze wolken die voorbij drijven.
Hoe kan je zo vertrouwen krijgen?
Geen steun en toeverlaat, een warme hand
doet je dan alleen nog maar verstijven.…
Woorden verliezen hun waarde ( voor: J. )
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 470 Woorden hebben in feite geen enkele waarde:
het is gebrekkig uitdrukken
van al dat is gaan mislukken
in mijn leven.
Ik kon geven, maar het had
geen enkele waarde, voor ieder.
Dus: de gedichten, de woorden
hoorden geen échte waardering.
Slechts die mij dacht te kunnen
gebruiken en misbruiken,
hanteerden leugenachtige ladingen
in de woorden…
zwart kleedt af
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 305 onbewust droeg ik
mensen naar hun graf
ik hielp hen nog
te leven, maar dat
leven was een straf
met de dood op de hielen
draag ik zwart
en ik maak het af…
Het bankje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 254 Ik zie de mannen van tachtig
Stoer willen ze nog zijn
Zo verdringen zij hun pijn
Wanen zich toch machtig
Zij schuilen bij elkaar
Bij het bankje op de hoek
Eentje slaakt een vloek
De ander rookt sigaar
Daar loopt een jonge meid
De blikken buigen mee
Vol vergane viriliteit
Zo verglijdt hier de tijd
Tot in de eeuwige zee
Van de eenzaamheid…
Terwijl de tijd verstrijkt
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 516 Ze wil hier niet meer weg
niet terug naar het lege huis
waar alleen nog wat bloemen
langzaam staan te sterven
in een oude breekbare vaas
dus zit ze maar te wachten
terwijl de tijd verstrijkt
met gesloten ogen
verhult het donker
soms wat van de twijfel
de kunst van navigeren
in het wankele duister
is te varen op gevoel
tastend naar…