Alle inzendingen over Zomaar ineens

Tot ik iemand tegen kwam, en je zo ineens vergat. Een tijd lang niet aan je gedacht, zelfs niet voor heel even. Want op mijn roze wolk, ben ik aan jou voorbij gedreven. Maar nu de wolk verdwenen is, Denk ik steeds vaker terug aan toen. Ik zou de tijd terug willen draaien, en alles nog eens over doen!…

Weekblad Story Een gedicht geschreven over Anny Schilder haar bijzondere leven Nationaal gezien kende iedereen ineens de Dichter Danny van Strien Weekblad Story Vele jaren geleden Heeft het erin gestaan Maar in de literatuurwereld praat de Jeugd maar over die ene naam…

plots waren we mensen zoals mensen waren die door water waarden op weg naar een nieuw land zoals mensen zijn die eens hun huis moesten verlaten zoals mensen zijn die hun kind verloren en dan ineens werden we 'menschliche' mensen zoals een filosoof ooit eens zei…

Een ding is zeker Je bent er nog niet uit Ineens breekt de gelijkenis, De vernauwing in de tuit…

Ik denk aan toen M’n gemoed schiet vol Door een muur van tijd Dwars door de jaren heen Reik jij me jouw hand Vingers strengelen ineen Een vonk slaat over Net als toen We leven in een roes Dan valt ‘t beeld in duigen Net als toen…

Na vierentwintig jaar stond jij ineens weer daar En evenveel rode rozen had jij voor mij gekozen Ze bloeiden vanaf de start steeds roder in mijn hart Ik liet ze stuk voor stuk drogen de tranen in mijn ogen Nu spreken ze op een schaal nog steeds dezelfde taal…

Waan me soms even vrij als de wind om me heen wanneer je me laat vieren beperkt maar ook veilig want waar zou ik nu zijn als je me ineens losliet ergens verloren zwervend of doorgeprikt en leeg dus zweef ik aan je touwtje soms wat opgelaten maar meestal tevreden misschien zelfs blij…

mag ik de vreemde hand aanpakken woorden zeggen die ik goed bedoel maar anders voel de blik ontwijken van ogen die diep in mij kijken mag ik me zo laten gaan in mijn onzekerheid of even nog het voordeel van de twijfel geven ik draai me om heb ineens het land aan die ogen en de hand…

En als ik het ineens warm kreeg, tot bloedheet werd jij het vuur kunt blussen. Je moet iets van de positieve kant benaderen, nietwaar? Ik wist niet wat het was, totdat ik mijn genezing in jouw ogen las.…

Ineens besefte hij het het was dat afscheid nemen telkens weer opnieuw begroeten met iedere handdruk tot ziens welkom je gaat toch niet weg maar hij kan niet blijven en hij was gegaan iedere weg had asfalt en bracht hem weer geluk bracht jou de wijsheid op het ergste en het beste voorbereid.…

( D. zijgt ineen...) Ze waren broeders, eensgezind, aimabel Maar nu heft Kaïn zijn hand op tegen Abel.…

als er na dit leven nog iets komt laat er dan een draaimolen zijn met van die dromerige paarden dat ik dan op de mooiste zit die met de zachtste ogen mijn beide armen om zijn hals licht wiegend op een mooie wals en dat dan ineens mijn paard zich losmaakt van het draaiplateau omdat er op mij wordt gewacht dat we dan vliegen door de nacht…

zomaar heel even ... ------------------------------------------------------------ note: dit is een vervolg op mijn gedicht mag dat .....?…

Mijn mamma is zomaar stil geworden Ik snap niet goed hoe dat kan Eerst liep zij nog te dansen en kwam zij fluitend ‘an’ Maar langzaam gleed dat harde en dat drukke zomaar weg Ze was heel erg ziek geworden Ze had een beetje pech Het beetje pech werd steeds maar erger er kwam geen einde aan En met het erger worden is ook ‘mijn stem’ vergaan…

die stoppen met delen Ik hoor je stem warm en lief zie je schilderijen betoverend mooi Ogen groen tot in de diepte van je ziel rimpeltjes fijn in een zachte plooi Leven is leven tot de laatste dag onverwachts ben je zomaar gegaan Tranengefluister klinkt in mijn hart waar je voor altijd zal blijven bestaan…

Als ik een feetje uit een sprookje was Dan strooide ik wat magische sterrenstof Over het huis waar jij woont, zomaar door het glas Om alle verdriet weg te toveren met een zachte plof Alle boosheid zou zomaar verdwenen zijn Iedereen in het huis was gelukkig en blij Een huis zonder misverstanden en pijn Met alleen liefde, warmte en ook begrip…

die stoppen met delen Ik hoor je stem warm en lief zie je schilderijen betoverend mooi Ogen groen tot in de diepte van je ziel rimpeltjes fijn in een zachte plooi Leven is leven tot de laatste dag onverwachts ben je zomaar gegaan Tranen gefluister klinkt in mijn hart waar je voor altijd zal blijven bestaan…

Van Amsterdam naar Groningen dat is Langs Flevoland krap anderhalf uur rijden Maar als de buschauffeur zich laat verleiden En kilometers omrijdt, gaat het mis Toch weer een wijze les om in te prenten: Maak nooit zomaar een omweg via Drente...…

Soms denk je wel eens dat de kranten liegen Wanneer je leest wat mensen zoal doen; Bijvoorbeeld dat je zomaar met een schoen Een vliegtuig in de lucht kunt laten vliegen En dat je zo'n soort schoen kunt laten maken In een der Amsterdamse schoenenzaken.…

Tergend langzaam blijven straten onbegaanbaar verbleekt de zwaluw in de tijd zwemt in deeltjes regenbogen purper kortdurend haar toevalligheid kwinkslagen schieten flarden luchtkastelen zinnen melken herinneringen zomaar alsuit het niets kan schaduw ruisend zijn?…

Op een zonnige dag stapte je zomaar uit de trein rijdend nam hij je mee naar ver van hier klaterend was je lach stralend waren je ogen tot je langzaam aan wegzakte in het moeras ik pakte je hand maar raakte hem kwijt hij zoog je weg naar een land ver van hier ..ver van hier…

leeg of vol, er tussenin na schudden zal men weten lege maag, of zomaar zin om droog bisquit te eten of speculaas, een bastognekoek een lekkere muesliwafel pak dan het blik, stop 't in je mik daarvoor staat ie op tafel…

Vertrouwen Wat ik jou wil geven Met een heimelijk streven om zomaar van je te roven Zal heel wat beloven Steunend op de schouder Word je langzaam ouder En vertel ik je meer en meer Zonder dat ik me geneer En mijn woord in jouw handen Blijft immer tussen deze wanden Norbert van Eijden…

Het is triest dat jij zo doet Het is ook jammer Is nergens voor nodig Het is triest alles haal je door elkaar dat is jammer en triest Triest en jammer We hadden het zo goed maar je gooide het weg zomaar En da’s jammer want nu is het weg, voorgoed Dat is triest en jammer.…

Inkt zet zich in krullen op het wit strepen en puntjes volgen ik kijk op en ben trots want zomaar opeens staat daar jou naam.…

Een geboorte, een kind, nieuw leven zomaar op je weg gekomen zozeer bemind. Liefdevol aanwezig, een Godsgeschenk, een ontroering en openbaring. Als een licht dat straalt, opbeurend en bezielend. Teder, eindeloos teder kwetsbaar leven, leven dat bloeien wil.…

Flikker toch op Het leven zonder schijn Baar dan de vrolijkheid in gein Ik heb geen zin in leuke taal Ik flap het eruit, nu verbaal En stort het over je uit Ik verhaal Ik heb schoon genoeg van je neerslachtigheid Aan, uit Licht, flikkerend zomaar Allicht Ik wil geen commentaar Ik trek de stekker eruit…

Zachtjes doe ik de deur open want ik wil je niet wakker maken Stilletjes onder de lalens gekropen zodat ik je niet aan zal raken Wat is het heerlijk stil Mijn kussen voelt goed aan Dit is wat ik wil Lekker naar dromenland gaan Maar dan gebeurt er iets En gedaan is het met mijn dromen Want zomaar uit het niets Is het snurken aangekomen…

hij was er aan toe, de boekenkast na duimendik afstoffen zag ik mijn jeugd terug, science fiction, mijn tijd voorbij Jack Vance, Keith Laumer zomaar twee namen fantasie geprikkeld, het overdenken waard ik ga de kast weer in…

zomaar een klein stukje aanstekelijk geluk tegen de achtergevel van ons huis…