Alle inzendingen over verbonden

Kerstavond Samen Nog 7 dagen om achteruit te kijken Verdriet, isolement en virus - maar ook verbondenheid en plezier gevoeld in 2020 Samen beleefd 2021 dient zich aan Uitzicht naar fijner leven geeft kracht Samen gaan we het doen Ieder op zijn eigen tempo en karakter Top en dal en alledaags Maar vooral als gezin Dat telt Geef steun gevraagd…

Op ons verbond. Op de liefde. Rode wijn.…

de pijler was gedoopt met bloed dat stolde tegen grijs beton bruinde in de zon voordat hij drager werd bloemen aan zijn voet de knuffels en de beren heren met hun kroost en vrouw, stille auto's in het ademloos passeren hij droeg de weg pas later over andere wegen verbond gescheiden zijn ontbond het leven uit het lijf in ziel…

samen zijn wij even weggeweest naar een feest zonder wereld alles hebben wij losgelaten geen agenda of afspraken richtingloos hebben wij zonder kaartje de trein gepakt hij stond voor ons op wacht vertrok meteen na de fluit reed snel het anoniem stationnetje uit nog tikken de wielen hun maatschappelijk verbonden cadans…

op een onbewaakt ogenblik was ik tot mijn schrik de rode draad verloren onze levenslijn als houvast in bange dagen die hoe dun ook uitgerekt ontzettend veel liefde kan dragen het voelde alleen voor het eerst niet verbonden in de realiteit van alle dag waarin jouw lach mijn leidraad was hoe ik ook mijn oren spits ik zal het…

Het verdovend gevoel van vreugde, is een prachtig schilderij, dat warmte en liefde uitstraalde als symbool van onze verbondenheid. Weinig woorden, worstelen allemaal dagelijks met jaloezie, zoeken de verre regenboog als het regent en hopen dat afgunst geen diepe wortels heeft..…

Wie op deze speciale dag naar geluk wordt geleid zo verbonden af wil wijken van traditionele paden zijn " haar " met liefdesgedichten wil overladen wordt tuinman , juist nu en voor altijd zonder spijt . Sinds deze dag voel jij je dan nooit meer berooid heb jij later al vaker dan eens 't roer omgegooid.…

‘k heb je lief, jij, m'n onbegrensde vrijheid, laat ons vagebonden zijn tijdloos verbonden nooit gebonden.…

Als de ziel is gestript en je hart is bloedend verwond Hij jullie verbond schond, terwijl jij hem altijd hebt vertrouwd. Als al je dromen zijn vervlogen en geen toekomst meer zichtbaar is. Je leeft enkel nog nutteloos bij elkaar, omdat hij voor die ander is gezwicht.…

en warmte die je bij je geboorte meegekregen had de liefste ogenblikken waren een op een voor even helemaal alleen je zachte lieve blik veranderde mij maakte mij van binnen warm en blij je lach zette plezier in gang alleen al de handen vast gaf ieders emotie een boost waarmee de eenzaamheid verbroken werd losgaan uit verbondenheid…

Zijn prachtig zwart/wit jonkerpakje met zo'n mooie witte vlinderstrik zo lief, zo innig met hen verbonden en de trotse oma.....ja, dat ben ik.…

muur of uitgestald in moeders notenhouten kast Dragen zij voor altijd de herinnering Dragen zij nog vaak de loden last Want achter al die mooie kleuren en Achter al het uiterlijk vertoon Denkt zij nog aan andere dingen niet alles was zo mooi en schoon Er zitten barstjes in de uitgestalde pracht Symbool voor pijn die is er voor altijd mee verbonden…

met zacht en rond had jouw lach een levenslang verbond gesloten zonder duwen en stoten samen naar de deal die is afgesproken in alle openheid zo hebben ook jouw ogen in alle harmonie hun eigen keuze voor bepaalde kleuren zij dragen in weerkaatsen dezelfde gloedvolle woorden in alle emoties die zij in contact laten zien…

ik zag het pad voorbijgaan in passerende bomen en struiken het hoge buiten ving blauw met snelle wolken in een dunbevolkt firmament boven het ruisen van de wind hoorde ik de echo van jouw hakken in gelijkmatigheid de mantra van beweging had zijn eigen melodie in het kraken van takjes speelde genie in een magische verbondenheid…

Blote voeten op het gras jouw handen in de mijne vanuit het duister naar het licht dansen wij mijn droom uit langs het pad naar samen in het veld van tederheid vinden onze handen de vochtige bodem van verloren eenzaamheid op het pad naar samen lachend wandelt zij mee geplukte bloemen worden door ons gevlochten en als een krans verbonden…

hart is niet gebroken Omdat ik weet dat het gevoel er nog steeds is En dat ik eigenlijk alleen mezelf mis Want dat heeft ze wel gedaan Ze gaf mijn gevoel en gedachten een naam Ze zag mij zoals ik echt ben Zoals alleen ik mezelf ken Ik heb in de liefde mezelf gevonden Maar niet weer kwijtgeraakt Ik heb mezelf aan de gedachte verbonden…

zacht warm en opwindend speelde je huid mij de hartenklop toe reageerden de lief blonde haartjes van je arm oprichtend strak zo af en toe wat van die hinten dat emoties nog bij de pinken zijn in het lief senso motorisch geven en nemen van genegenheid wij cirkelen wederzijds in de kleinste radialen van verbondenheid…

Ik ken je onvolmaaktheden en jij kent ook de mijne We accepteren eigenaardigheden zowel de grote als de kleine Voelen ons verbonden met elkaar slechts te scheiden door de dood Nooit was mijn liefde voor iemand zo compleet en ook zo groot Ik hoop dat het zo mag blijven geniet intens van jou mijn lief Wil alles met je delen voortaan lief…

waar vuur ooit verbond in pulserende warmte kromp het contact tot een dunne rode draad waarin info en data inhoudsloos passeerden in een lege straat oud nieuws versnelde de totale staat van ontbinding totale verwaarlozing van update en reset hadden internet platgelegd alleen de buren konden met wachtwoorden nog even binnen…

Vanavond neemt het koor een nieuwe compositie van hun geliefde psalmen door; berijmd en onberijmd met een initium verbonden.…

In weerspiegelde reflectie Als door een bliksemstraal getroffen Het voltrokken, het prestigieuze 3e uur Een hand verbonden en verstrengeld Strakker en strakker aangetrokken Het koord rondom mijn hals 3 maal na de bekoorde slagen galmend vanuit de verte daar naar waar ik heen tracht te gaan en waar ze dan voor mij luiden In weerspiegelde…

ik heb nooit gedacht dat er ooit contact zou zijn met een hond niet het elkaar verstaan in de baas hond relatie en zo met elkaar gaan maar het begrijpen in weten wat de ander denkt en waarom hij of zij zich zo gedraagt wij zijn net als alle leven verbonden met elkaar in het dagelijks bestaan van de roedel die ongelijkwaardigheid…

zij waaide wat met blonde haren haar krullende lach kreeg vat op ogen in hun staren zij weet de blik te binden alsof zij bezit wat anderen in hun ziel ook zouden willen vinden in subtiel bewegen heeft zij zon in de rug mee gekregen blikken kaatsen handen die om raken vragen verbonden voelen zij emoties van het samen het lichtere…

Een bijl kliefde onze verbondenheid. Pijn schreeuwde uit al mijn poriën. Ik staarde uit het raam van het heden naar de weg van de toekomst. Jij dreef weg op een zee van stilte en verdampte als een waterdruppel. Zwart hart, donkere ziel. Mijn ogen huilden bloed.…

we dachten de mozaïek van het leven te hebben gelegd jij met magie en een stralende lach ik creatief in kracht wij moduleerden heerlijke kleuren repeterende liefde was hot op vloeren en muren onze kunst kende alleen adembenemende uren oefenden geen puzzels maar verbonden wat zichtbaar node werd gemist plakken en voegen deden…

Joplin zong het al vrijheid betekent slechts niets meer te verliezen hoezo ben ik vrij zolang ze jou martelen jij gevangen bent waarom vier ik feest terwijl jij stil verkracht wordt in je eigen bed hoe kan ik vrij zijn zolang mensen onvrij zijn zusters en broeders verbonden in bloed druppels in een oceaan we zijn…

voeten bogen het gras kleine takken kraakten het was mijn eerste pad ik ben terug gegaan na enkele dagen het spoor is blijven staan verbond na betreden twee plaatsen in mijn leven ieder met een eigen gezicht de horizon aan het einde van mijn blik verdween terwijl er een nieuwe verscheen mijn pad was het ontdekken van hoe ooit…

ach wat spontaneïteit broodnodig voor je gezond verdulleme fatsoen gaat domweg om doen leven kies eens in hippietijd spetters maatjes volle pond niet zwetsen lach om los te gaan vrij in liefde vrede komt er aan eenzaam op zolder gelaten ontwaken hoor treden op trappen die kraken wat oh wie komt daar aangeslopen nimf bloot in voor verbond…

ik zag bladeren dwarrelen maar voelde geen wind wist dat zon scheen en miste zijn koestering van voorheen geluiden genoeg helaas sprak niets me aan voelde als leven zonder bestaan jij voor even weg kende je verbondenheid met alles dat in jouw omgeving was de vonk ontbrak die altijd schitterde en een heel intense warmte gaf…

Kijken naar mijn schaduw met het zonlicht in de ogen, onafscheidelijk met elkaar verbonden en net zo bewogen, zie ik in de schaduw van elk persoon je onvergetelijke silhouet, zie ik in elke beweging van een lied het perfecte couplet, vriendelijkheid van woorden samengevat in een vraag van kansen, kan mijn schild van dapperheid me nog beschermen…