Alle inzendingen over algemeen

nog voor ik mijn oor te luister leg op het kussen van mijn dromen zeg ik je gedag, intussen weet ik dat morgen een fee bij mij zal komen dat wil ik nog even delen immers het geschiedt niet elke dag dat een freule uit het toverrijk mijn hart komt vullen met zoete spijs, bij helder daglicht wel te verstaan en dat de smaak heeft van chocolade…

het is vroeg of laat en onderscheid hiertussen kan even geen kwaad ik hang als het ware aan de klepel vast die beweegt wel, maar denkt zeker niet na welke koers we gaan varen het is heen en weer binnen de houten kast en de sleutel ligt al jaren te wachten in de onder la ik voel wel dat de veer ietwat licht is gespannen maar dat…

Wie is er niet wild van de nonchalante pyjama’s in zijde. De monochrome exemplaren In rijke kleuren, als diepblauw of smaragdgroen. Ideaal voor een zondagse brunch. De bloemenprints vind ik onweerstaanbaar. Draag ze casual met instappers of een flink paar hakken. Een oversized zonnebril op je neus voor dat kleine beetje Beyonce gevoel…

ik leg je weer neer in mijn droom zodat we niet ontluisteren of verzaken in een maaltijd gelijkend op honger, op geannuleerde genade als voorzetsel buiten zinnen laten we de volheid van hunkering doorgronden laten we afwijken van stoepranden, elk fossiel kun je ontkalken samen gaan we bestaan om werelden in kaart te brengen sta…

een ommetje maken we niet meer, we droomden planmatig in termen van rollen, empowerment, strategie en kregen gerichte feedback we trotseerden, vereerden en walgden we gingen ons vlees braden zodra de zon weer even scheen we vlochten het landschap in knopen, hoeken en lijnen we duwden een schaftkeet in het afwateringskanaal toen…

zo lijkt de lucht een ademveld, versteent het land tot rots die in regen oplost als een wijkagent in de verte wacht, met de sneeuw van populieren waait het daglicht uiteen dat leunt tegen de vallende schemer, nergens verder…

om het huis een trein vol loden zand het spoor verwaaid, de daken gedicht in de lucht een blauwe spiegel glanzend op het heetst van de dag het verstand steekt zijn koppen bij elkaar schaduwrijk, het is geen gezicht nu nog 'n hongerdorst, geurend naar het lijf dat ik niet omhelzen mag…

het maakt echt niet veel uit wat je doet of wie je bent sta op, durf nu te leven wees maar niet bang kijk en denk in kleuren doe alles met een glimlach beleef en snuif de geuren geniet zoveel mogelijk van het bruisend leven elk uur, iedere dag zo je hele leven... lang!…

Open elke dag Met een glimlach Alle ingrediënten voor het leven Zijn al gegeven De zon, het land en nog meer Alles te zien, elke dag weer Gewoon werken op eigen akker Als schilder, slager of bakker De glimlach met passie, Inzet en wandelen als makker Als gereedschap op de akker Bewerk het land Het zal vanzelf gaan Met een glimlach…

Zes uur s'avonds de natuur herademt ik zit op een bankje in een bladstil bos de lucht is zo zuiver dat ik geen sigaret durf op te steken in plaats daarvan snuif ik de boslucht diep op het is zo vredig, zo stil af en toe fluit een vogel een andere vogel fluit terug ik geniet van de serene rust dan plotsklaps duikt er een straaljager…

De dood De schim De dood staat overal tussenin De dood behelst het leven De dood doet leven geven Tussenin De weg De betreding Van je geest en je ziel Het komt Zoals een engel die naar beneden viel Zij leert je het leven Als kostbaar gebaar Waarheid weten Is onbereikbaar Is alleen daar Voor wie weten wil Voor wie gelooft Is het leven…

Een vrije dag een glimlach in de agenda diepere betekenis verloren vrije dagen geboren Als kind wist ik van varen op de wolken een geest die brandend in mensen hun passie zou vertolken Zonder passie als drijfveer Blijft een onvervuld verlangen Knagend, meer, steeds meer verstillen onze innerlijke zangen Het zonlicht zal over de dagen…

De schuur van mijn opa was oud en vol gewichtloos eeuwig zijn, dansend stof schreef in zonlicht trage berichten, beschuttend en uitdagend. Je kon zo ver gaan als je maar wist waar je zelf was. Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer. Soepel en lankmoedig liep de steel van de bankschroef in zijn vereelte hand, die de gang afkapte…

Een bos met sleutels. Een ring waaraan in iedere pasvorm wordt bewaard; gekarteld gevormd; kort of lang bemeten een mogelijkheid die deuren opent naar een toekomst die niet met rancune de ruimte in staart. Gestaalde toegang soms breekbaar, maar altijd eenheid zoekend met een slot. Is er altijd een vreugde te beleven dat er een deur…

Ik koester de amechtige epistels in mijn bezit. Schaamt u nooit voor de brief welke u anderen hebt geschonken. In een vlaag van helderheid hebben een vriendin en ik ooit brieven die we van elkaar hadden gekregen, gefotokopieerd en de kopieën aan de auteur geretourneerd. De vriendin is al vele jaren dood, onze soms aandoenlijke correspondentie…

Op mijn bureau daar staat een nietapparaat Door niemand wordt hij voor vol aangezien Het is een beetje triest, hij heeft het gewoon niet Soms krijgt hij een klap of zetten ze hem onder druk Dan komt er niets hij heeft het gewoon even niet Dan stoppen ze hem vol, toch geeft hij dan soms ook niet Alles wordt hem teveel en dan gebeurt het…

De zon die hem wakker sloeg volstaan zou te schrijven: de hamer neerkomend op de domme of achteloze vinger ontketent een wereldoorlog of beter: de eerste blinde schermutselingen in het omstreden grensland: in het jonge zonlicht gaat het oude weerlicht nog even volledig verloren de rest is pakpapier, houtwol journalistiek, psychologie…

Donkere wolken bij klare hemel zijn mijn gedachten in mijn hoofd. Wriemelende vingers die zich kruisen, net of zij aaneengespijkerd zijn. Ongerustheid maakt zich meester als een vermanend beeld. De lust is weg, net als water dat het strand verlaat zonder nog terug te keren. De ziel verschroeit, als verloren in de hel. Hoop is er niet meer,…

soms wordt de dichter hard geraakt door lelijkheid de nicotinevlekken op een long een botbreuk na een bokkensprong valse noten in een simpele song de hond van Wolkers met de blauwe tong soms stuit de dichter op hardnekkig vet terwijl het dichten daardoor nauwelijks wordt belet…

Dichters balanceren met gevleugelde woorden voor inzicht in de ziel schrijvers laten de geschiedenis herleven maar ook de werkelijkheid en de fantasie muzikanten spelen met akkoorden om de emotie te laten voelen en zo zijn zij onmisbaar voor het gevoel van euforie…

vooral op momenten die tussen wal en schip vallen en verdrinken in koud havenwater, meestal troebel zoals toegeschreven aan uren zonder vaste verblijfplaats maar ook aan alles wat tijdloos is en binnen kaders relevant koop nu een pond suiker nog gauw even voor de winkel sluit om dorst aan te lengen en later niet om zoete thee verlegen…

Als tongstrelend zoenen geen nasmaak meer geeft en op gehoorafstand een handkus liplezen wordt niets mondjesmaat rood op rood taal slaat uit ontleedt ontkleedt het smoelenboek de naakte waarheid kent vrij spel zwaai me gerust uit want een hand los van de arm herken ik niet…

Regen op mijn ramen tranen in mijn ziel mijn hart stelt vragen een antwoord krijg ik niet beneden veel doden boven nog een heel leven buiten jaagt een spook mijn hoofd hangt uit het lood ik kijk in de spiegel er zit een deuk in mijn neus mijn goudvis schiet in de lach ik begrijp er niets meer van iemand zou het me moeten uitleggen…

Hij staat er al de hele nacht Gisteravond naar buiten gebracht Hij staat daar tot de volgende dag Bewegingsloos en zonder gezag Hij heeft een behoorlijk vol gevoel Waarom sta ik hier wat is het doel Hij voelde zich een zak Opeens de vuilnisman die pakte hem met gemak Die gooide hem de auto in hij mocht achterin Hij zag er echt de…

Bij ons in de straat daar staat een leren bank Die wordt waarschijnlijk afgedankt De gemeente die komt hem straks halen En hij staat daar stilletjes te balen Hij voelt zich alleen en berooid Ze hebben hem de deur uitgegooid Op naar de pers, daar wordt hij in elkaar gedrukt Zijn diensten bewezen dat is wel gelukt Nooit wil iemand meer…

Alle mensen die hebben bestaan zijn vergeten op enkelen na. Ik vraag me af waarom ze hebben geleefd en of het van belang was voor henzelf dat ze hebben geleefd maar dan toch om het leven zelf voort te duwen tot meer bewustzijn. Er zijn plaatsen op de wereld waar de namen van de gestorvenen zijn gegraveerd, in steen gehakt om ze te kunnen…

Geschutswolken met paarse buik verdampen van de scheepshuid. Een saluutschot ontbrandt op de flank, zonder geluid, los kruit ontstoken door de zonnevlam. Er is wind voor opleving van oeverloos varende schepen, met lucht beladen sturen ze naar de open haven, ongeklaard worden goederen aan oostelijke poorten binnen gehaald. Van een brede…

de sterren vallen dit jaar uit een vroege hemel, daartussen voorjaar als nadag van wintertijd en ondergeschikte slaap, hoorbaar rondzingend op kristallijne toon; 'duizend zwaluwvluchten', zei je nog tijdens dit hoogteritueel zonder daarbij van persoon te wisselen -een woord ontstijgt papier en er is overal werkelijkheid maar dan gedroomd…

bergen zijn mooi zegt hij en bossen en dalen en vreemde landen met woestijnen van droogte maar niets kan het halen zegt hij, bij de zee zij is woest en wild vurig en ontvankelijk en vooral altijd anders hij is de man van de zee die woont onder zijn huid zelfs wanneer hij over het mulle zand tegen een schrale wind opklimt staat hij…

Verwonderd als ze keek naar de natuur, zo keek ze ook naar de wereld. Onherkenbaar was die, het begin vergeleken met het eind van haar leven. Alleen al op technologisch vlak volgde ze met haar scherpe intelligentie alles. Maar ze zocht altijd voornamelijk de goedheid in de mensen.…