Alle inzendingen over wereld

als de morgen huilt een traan laat om de wereld zijn ogen openslaat gadeslaat neerslaat op het verborgene in de dag wat zichzelf zo duidelijk laat zien als de morgen huilt om de wereld de dag vol zelf vertrouwen is om de avond die gaat vallen wetende dat de nacht zal volgen dat alles weer goed zal komen totdat…

Het gehemelte droog En nat de grond Om de dorst te lessen Nam ik het in mijn mond Het schuurde mijn tong En knoopte mijn maag Maar het leven gaat door Tenminste vandaag Een schietgebed naar god Voor een kelkje wijn En een droge korst Zou ook welkom zijn Dus les me de honger En stil me de dorst Anders zal me dit leven Niet meer waard…

Een ieder heeft zijn eigen land, Daar leeft hij weltevree" En 't mijne,dat is Nederland, Dat ligt aan Hollands grote zee. Ja dat blijft mij,al is het klein,, Ver boven alles waard: Laat andere landen groter zijn, Wat ik mag roemen vrij het mijn. Is't liefste mij op aard, Want wie ook voer de wereld rond En zocht naar oost of west, Geen…

basalt keert oceanen water schuimt zijn woede weg hangt zwart zijn tranen aan in springtij dat in manenvloed het water jaagt op land het strand ontdaan van zand toont zijn verdriet aan woeste golven die hun weg nog ongestort vervolgen van de branding tot de horizon witte kammen deinen en verdwijnen als zij omslaan…

Huilend zet ik dit op papier ik verlang naar hier of toch naar daar wist ik het maar Ik voel me zo rot de wereld is kapot op een plek als deze had het zo mooi kunnen wezen Kijk eens om je heen allemaal glas, hout en steen overal huizen, wegen en gebouwen en overwerkte mannen en vrouwen Soms waan ik me een kind altijd…

Ik zoek niet meer, naar het zin van het leven, maar naar waarden, die het draaglijk maken en mij kunnen verzoenen met mijn onmacht.…

Wereld wat ga je doen vandaag? Spelen met je elementen? Wanneer ga je slapen? En keren de getijden... Wereld hoor je mij? Voel je mijn tranen? Die vallen op je aarde? Tranen van machteloosheid... Wereld wanneer is het genoeg? Zal dat dan genoeg zijn? Hoor je de schreeuw van de oorlog? Die schreeuw sterft elke dag... Wereld, is dit…

Stil zijn in het wild gewel van een wereld zo ontzind. Stil zijn en dromen van een hemel, waar het zwakste overwint.…

Starende blikken, een koude wind. Ik blaas mijn handen warm en trek mijn handschoenen recht Iemand probeert zijn sigaret aan te steken, maar de wind is te ruig. Een geïrriteerde blik volgt. Gelukt, een geur van tabak maakt zich meester. Hij haalt opgelucht adem, ik niet.…

zie ze daar staren naar nergens staren naar hoop hoop op een morgen een morgen die beter zal zijn tranen voor afscheid tranen van verdriet vervallen huizen, zieke kinderen. brandende zon op hun rug vragende ogen ogen voor vrede dromen van vrolijke vogels, dansende kinderen. laat dit waarheid worden waarheid voor altijd…

De slaaf met uitgesneden tong, die niets te zeggen heeft. De leider van het verloren land, die niets om mensen geeft. De stroman met zijn grote bek, die geen antwoord mag geven. De gemartelde eerlijkheid, die geen besef heeft van leven.…

De wereld draait maar door Spint om mijn lichaam heen Geluiden suizen in mijn oor Wolken spatten uiteen De wereld draait maar door Laat het tollen in mijn hoofd De wereld gaat er voor Zelfs als levens worden weggeroofd De wereld draait maar door Ik doe niet mee aan die aanstellerij Heb er geen woorden voor Het leven gaat veel te snel…

Het was een drukte, mensen renden weg van een ruig gevecht. De wereld verging en bestaat niet meer. Een slechte daad. Hadden we anders geleefd, waren we niet ten onder gegaan. De mensheid zorgde voor milieuvervuiling en afvalstoffen in de lucht. De wereld bood ons nog een kans om niet te vergaan. Waarom zouden we ze niet benutten, om…

Gegeven de wetten die schromelijk nageleefd gooit karakterologisch socialisme de bijl er bij neer, de staat in een staat verlegt nieuwe kansen nagestreefd, het middel op meer plaatsen in gebruik en, de rode marxist in verweer.…

bleke bekken galmen hun onnozelheid in kaalslag door de dikke vachten groen staat verderop te wachten en de herder punt zijn staf met steen totdat het dwars geluid zich weer laat horen de kudde wordt dan een de geest gaat jagen op de prooi, het anderszijn wordt in het nauw gedreven honden leiden het venijn hoeven trappen alles…

aan het einde van de dag als ik naar haar kijken mag gaat de zon ten onder maar niet zonder zich weer te laten zien en misschien... wordt dit de laatste dag dat ik de mooiste stralen voor de laatste malen nog aanschouwen mag…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Zilveren slierten sieren het land, in de vroegte van een nieuwe ochtend. Zachte voetstappen in het mulle zand, vergezellen me op mijn vele tochten. Sluimerend ontwaken de eerste fluiters, en hun liederen klinken langs de heuvel. In de verte ontwaar ik enkele ruiters, en boerenvrouwen in minzaam gekeuvel. Hier klopt het hart van slapend Vlaanderen…

Ergens in het heelal Een vuurbal Koelt af tot planeet Echter nog steeds heet Miljoenen jaren verder Ontstaat een herder Die het leven doet beginnen Spiritueel van binnen Een schaap, een koe, een paardentram Wat wijn en bier, ik zuip me klem En onder invloed van dit alcoholische genot Schop ik mijn wereld weer kapot…

Ik was in een stad waar liefde woont, een plekje zonder haat en nijd. Een land zonder blauw op straat, geen ommuurde gebouwen met een binnenplaats. Geen kogels die de rust verstoren en dood en verderf zaaien. Een continent vol vrede en verdraagzaamheid gebaseerd op wederzijds respect. Een planeet zo puur, waar vrienden…

Chaos binnen stelsels de grond zonder voeten dezelfden gezweefd en opladend in rookpluimen ondersteunen zij de illusie en brengen ergens ver vandaan als in macabere dimensies overgeleverd brandt het steunpunt rijp de boodschappen zij van doden opslaan en zij het lang te hebbende gevoeld innemen: aan hun blanke zolen opgelopen natuur en de…

Laat ons toch allemaal, proberen saam te leven. dit lijkt een ideaal, Maar is er meer te geven. Men leerde mij: Wie geeft wat ie heeft , is waard dat ie leeft. en heb uw naaste lief... of is dit ideaal nu voorgoed voorbij.? Het kan en mag toch niet zo wezen, dit kan nu toch niet waar zijn? Hebben wij dan al gelezen, en doen toch elkander…

Er stonden drie kruisen op Golgotha, Maar de boer hij ploegde voort. Magdalena, Maria, Veronica, Maar de boer hij ploegde voort. En toen zijn akker ten einde was, Toen keerde de boer de ploeg En hij knielde naast zijn ploeg in het gras, En de boer, hij werd verhoord. Zo menigeen had een schone droom, Maar de boer hij ploegde voort. Thermopylae…

Zand is een bed, korrel na korrel, het zacht van haar neus wordt doof, gehoorzaam is het lijf, de ledematen. Schaduw zamelt plooien, ze is van kop tot teen bevriend. Er is niet veel. En alles moet nog, ze moet nog worden toegedekt, van schoonheid nog, de vrouw nog uitgevonden. Ze ligt te wachten dat het overgaat en dat een huis rond haar ontstaat…

Nee, het is niet altijd gemakkelijk een mens te zijn soms roept het angst op soms doet het pijn Nee, het is niet altijd gemakkelijk een ander te doorgronden er zijn al zoveel mensen geweest die zichzelf niet eens verstonden Nee, het is ook niet gemakkelijk heel de tijd gelukkig te zijn de wereld is nu eenmaal niet altijd een festijn…

Een stil, verlaten plein in morgenlicht gehuld. Een nieuwe zon verdrijft Langzaam een sluier die Door de kilte des nachts Als deken was gelegd Over oude stenen. Ergens in de verte Klinken zachte tonen. De stad, diep verzonken In een slaap, wordt wakker op golven van muziek. Een oude man, een fluit, een melodie die danst. De dag zal…

Bedank ik de dader die mij wil volgen. Vraag ik het onheil wat ik ik wil geloven. Sta ik op het kruispunt van de waarheid dan zie ik de toekomst die nergens op wil lijken en is mijn geluk elke dag waarin ik naar mijn eigen dagdromen mag kijken.…

Zorgeloos dut ik langzaam in In m'n linkerhand een fles zure wijn Dronken, met een straaltje spuug op m'n kin M'n walmende adem stinkt naar azijn Met m'n hoofd op een steen Onder een brug aan het Louvre Bloedend het hoofd, opengehaald het been Doch vrolijk klinkt mijn ouvre Het zwerversbestaan zit in m'n bloed Ik zweet m'n vuile…

Het water van de wensen is geduldig. Iedereen wacht geduldig. Want deze nacht is geduldig in de momenten die ons brengen waar we niets meer zien en alles geloven.…

Zestien beeldjes van hetzelfde formaat waarvan er twee mij hebben geraakt. Op één ervan een uitgehongerde Afrikaan direct ernaast een lustobject met een banaan. Twee werelden ver uit elkaar: De één gaat dood, de ander komt klaar. Om toch hier niet te lang bij stil te staan wil ik nog twee beeldjes verder gaan: Een dirigent zwaait met zijn stokje…