Alle inzendingen over algemeen

wie of wat ben jij we hebben het je toch verteld spreken is zilver zwijgen is goud maar je kunt het gewoon niet laten zoekt ruzie met alles en iedereen gelijk moet je hebben en je zult het krijgen jouw woord is het juiste en dan ook het laatste wat wil je nu… een glaasje babbelwater of een groot stuk appeltaart!…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd. Hij slaakt een diepe zucht…

Doe het rustig aan kijk naar de opkomende maan. Zij werpt haar licht op uw bezweet gezicht. Ondertussen geeft de zon haar avondrood, omdat zij overdag, overdadig warmte bood. Zij daalt af, tot wij de dag kunnen uitwuiven, om ’s anderendaags weer de dauw van een nieuwe dag te mogen opsnuiven.…

Ieder gedicht heeft iets van een veertje dat naar het licht zweeft hij is zo frêle dat hij niets van een schaduw heeft zijn woorden gaan door de ijle lucht naar de atmosfeer een kind dat bellen blaast begrijpt dit het beste of misschien onze lieve heer hij benadert immers het onsterfelijke van het woord ik heb alleen lang niet meer van hem…

Voorbij de lanen van licht en schaduw ligt het park. Rechte paden verbinden witte beelden met een onzekere betekenis beladen, verlies aan overgave, hun voltooide gebaren in groene kaders. Zonder een belang te leven, mooi, hevig. Dichtbij is de stenen huid om het vergeten bloed. Een zucht in marmer gedrukt en fijn zweet van…

aan de rand van het wuivende bos tegen het kleurloos van schuivende wolken een wegstervende trein, weet je nog dat ieder van ons, hoewel onwetend, samen het verschil der delen, ons beider geheel onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift als ontmoeting van verlate tijdgeesten grenzend aan de binnenkant van donkerte geduldig onafwendbaar…

vanmorgen was de deur op slot was zicht aan buitenmuren onttrokken   honderdjarige rust, handen en gelaat in geduldig vlees gegoten   lucht aan lippen, zoals zeespiegel op evenbeeld kan bogen   gruizige aarde, diepzee en bodemleven zoals einde aan geheugen   met meer honger dan een maag kan verdragen, meer droogte   dan deze dorst verborgen…

doodlopende wegen blijven onaangeroerd zonder ommekeer het geheugenlandschap vergeet een schip in de verte zodat je soms een sterrenbeeld ziet dat als vliegtuig ontvouwt, als tegenlicht zonder zon, ons plamuureiland misschien en een schitterend gebrek ter afsluiting onderwijl vang ik bot; dit bleek toch geen goed idee…

Jaren schreef hij teveel naar zijn zin men kent hem als geen ander totdat hij steeds minder open dichter werd…

nog voor ik mijn oor te luister leg op het kussen van mijn dromen zeg ik je gedag, intussen weet ik dat morgen een fee bij mij zal komen dat wil ik nog even delen immers het geschiedt niet elke dag dat een freule uit het toverrijk mijn hart komt vullen met zoete spijs, bij helder daglicht wel te verstaan en dat de smaak heeft van chocolade…

het is vroeg of laat en onderscheid hiertussen kan even geen kwaad ik hang als het ware aan de klepel vast die beweegt wel, maar denkt zeker niet na welke koers we gaan varen het is heen en weer binnen de houten kast en de sleutel ligt al jaren te wachten in de onder la ik voel wel dat de veer ietwat licht is gespannen maar dat…

Wie is er niet wild van de nonchalante pyjama’s in zijde. De monochrome exemplaren In rijke kleuren, als diepblauw of smaragdgroen. Ideaal voor een zondagse brunch. De bloemenprints vind ik onweerstaanbaar. Draag ze casual met instappers of een flink paar hakken. Een oversized zonnebril op je neus voor dat kleine beetje Beyonce gevoel…

ik leg je weer neer in mijn droom zodat we niet ontluisteren of verzaken in een maaltijd gelijkend op honger, op geannuleerde genade als voorzetsel buiten zinnen laten we de volheid van hunkering doorgronden laten we afwijken van stoepranden, elk fossiel kun je ontkalken samen gaan we bestaan om werelden in kaart te brengen sta…

een ommetje maken we niet meer, we droomden planmatig in termen van rollen, empowerment, strategie en kregen gerichte feedback we trotseerden, vereerden en walgden we gingen ons vlees braden zodra de zon weer even scheen we vlochten het landschap in knopen, hoeken en lijnen we duwden een schaftkeet in het afwateringskanaal toen…

zo lijkt de lucht een ademveld, versteent het land tot rots die in regen oplost als een wijkagent in de verte wacht, met de sneeuw van populieren waait het daglicht uiteen dat leunt tegen de vallende schemer, nergens verder…

om het huis een trein vol loden zand het spoor verwaaid, de daken gedicht in de lucht een blauwe spiegel glanzend op het heetst van de dag het verstand steekt zijn koppen bij elkaar schaduwrijk, het is geen gezicht nu nog 'n hongerdorst, geurend naar het lijf dat ik niet omhelzen mag…

het maakt echt niet veel uit wat je doet of wie je bent sta op, durf nu te leven wees maar niet bang kijk en denk in kleuren doe alles met een glimlach beleef en snuif de geuren geniet zoveel mogelijk van het bruisend leven elk uur, iedere dag zo je hele leven... lang!…

Open elke dag Met een glimlach Alle ingrediënten voor het leven Zijn al gegeven De zon, het land en nog meer Alles te zien, elke dag weer Gewoon werken op eigen akker Als schilder, slager of bakker De glimlach met passie, Inzet en wandelen als makker Als gereedschap op de akker Bewerk het land Het zal vanzelf gaan Met een glimlach…

Zes uur s'avonds de natuur herademt ik zit op een bankje in een bladstil bos de lucht is zo zuiver dat ik geen sigaret durf op te steken in plaats daarvan snuif ik de boslucht diep op het is zo vredig, zo stil af en toe fluit een vogel een andere vogel fluit terug ik geniet van de serene rust dan plotsklaps duikt er een straaljager…

De dood De schim De dood staat overal tussenin De dood behelst het leven De dood doet leven geven Tussenin De weg De betreding Van je geest en je ziel Het komt Zoals een engel die naar beneden viel Zij leert je het leven Als kostbaar gebaar Waarheid weten Is onbereikbaar Is alleen daar Voor wie weten wil Voor wie gelooft Is het leven…

Een vrije dag een glimlach in de agenda diepere betekenis verloren vrije dagen geboren Als kind wist ik van varen op de wolken een geest die brandend in mensen hun passie zou vertolken Zonder passie als drijfveer Blijft een onvervuld verlangen Knagend, meer, steeds meer verstillen onze innerlijke zangen Het zonlicht zal over de dagen…

De schuur van mijn opa was oud en vol gewichtloos eeuwig zijn, dansend stof schreef in zonlicht trage berichten, beschuttend en uitdagend. Je kon zo ver gaan als je maar wist waar je zelf was. Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer. Soepel en lankmoedig liep de steel van de bankschroef in zijn vereelte hand, die de gang afkapte…

Een bos met sleutels. Een ring waaraan in iedere pasvorm wordt bewaard; gekarteld gevormd; kort of lang bemeten een mogelijkheid die deuren opent naar een toekomst die niet met rancune de ruimte in staart. Gestaalde toegang soms breekbaar, maar altijd eenheid zoekend met een slot. Is er altijd een vreugde te beleven dat er een deur…

Ik koester de amechtige epistels in mijn bezit. Schaamt u nooit voor de brief welke u anderen hebt geschonken. In een vlaag van helderheid hebben een vriendin en ik ooit brieven die we van elkaar hadden gekregen, gefotokopieerd en de kopieën aan de auteur geretourneerd. De vriendin is al vele jaren dood, onze soms aandoenlijke correspondentie…

Op mijn bureau daar staat een nietapparaat Door niemand wordt hij voor vol aangezien Het is een beetje triest, hij heeft het gewoon niet Soms krijgt hij een klap of zetten ze hem onder druk Dan komt er niets hij heeft het gewoon even niet Dan stoppen ze hem vol, toch geeft hij dan soms ook niet Alles wordt hem teveel en dan gebeurt het…

De zon die hem wakker sloeg volstaan zou te schrijven: de hamer neerkomend op de domme of achteloze vinger ontketent een wereldoorlog of beter: de eerste blinde schermutselingen in het omstreden grensland: in het jonge zonlicht gaat het oude weerlicht nog even volledig verloren de rest is pakpapier, houtwol journalistiek, psychologie…

Donkere wolken bij klare hemel zijn mijn gedachten in mijn hoofd. Wriemelende vingers die zich kruisen, net of zij aaneengespijkerd zijn. Ongerustheid maakt zich meester als een vermanend beeld. De lust is weg, net als water dat het strand verlaat zonder nog terug te keren. De ziel verschroeit, als verloren in de hel. Hoop is er niet meer,…

soms wordt de dichter hard geraakt door lelijkheid de nicotinevlekken op een long een botbreuk na een bokkensprong valse noten in een simpele song de hond van Wolkers met de blauwe tong soms stuit de dichter op hardnekkig vet terwijl het dichten daardoor nauwelijks wordt belet…

Dichters balanceren met gevleugelde woorden voor inzicht in de ziel schrijvers laten de geschiedenis herleven maar ook de werkelijkheid en de fantasie muzikanten spelen met akkoorden om de emotie te laten voelen en zo zijn zij onmisbaar voor het gevoel van euforie…

vooral op momenten die tussen wal en schip vallen en verdrinken in koud havenwater, meestal troebel zoals toegeschreven aan uren zonder vaste verblijfplaats maar ook aan alles wat tijdloos is en binnen kaders relevant koop nu een pond suiker nog gauw even voor de winkel sluit om dorst aan te lengen en later niet om zoete thee verlegen…