Alle inzendingen over filosofie

Als er in een bos o zo verlaten een blad dwarrelt van de bomen Niemand heeft het in de gaten Er geen mens is langsgekomen Als er in een bos o zo verlaten een takje knispert of verbuigt maar er is geen sterveling die hiervan getuigt Als er in een bos o zo verlaten een geluid voortkomt uit de natuur niet eens heel bijzonder tijdens het…

Het glanzende morgenlicht is in voortdurende beweging slechts het begin van een stralende dag op weg naar het licht van de middagzon. Een doorlopend pad een beweging die wij allemaal maken en onze groei laat doorgaan. Het is niet bedoeld voor ons om op de dagen lang stil te blijven staan. Niet bedoeld om dagelijks alleen onze eventuele…

De wereld ligt scheef en bergaf benepen met nadering in de einder de liefde een zwaar vehikel geworden wat nog rest past in mijn geklemde hand het schrijven het tasten naar kostbaarheden die zich onvermoed in mijn zakken verhullen plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes met het definitief van een houthakker die een boom omlegt Met klompen…

vanmorgen zei mijn vrouw dat ik vannacht in mijn slaap luid 'vier euro potverdomme'heb geroepen helaas kon ik het me niet herinneren en weet dus niet waar het over ging en blijft het bij gissen filosoferend over het hoe en waarom kwam ik er maar niet achter doch slechts tot de conclusie dat ik toch met m'n tijd ben meegegaan en niet…

Je wilt alles voor haar betekenen Maar dan komt de vraag Kan de man zonder zijn eeuwige streken? Onze daden vaak zo laag Kunnen wij onszelf wel verbeteren? Ja, we kunnen en we moeten We zijn het verplicht En we zullen boeten Boetedoening die verlicht Een man die zijn losse instinct ontstijgt Het leven bemint en viert Een geestesgesteldheid…

de mensheid moet boven de aarde uitstijgen zo sprak Socrates voorbij de top van de atmosfeer en verder nog alleen dan kunnen we de wereld begrijpen ik weet dat ik niets weet zei hij het zijn de verre echo's van wijze oude doch nooit vervlogen woorden…

Soms denk ik neen heel vaak denk ik ze heeft voor niets geleefd Conny Stuart met haar credo: “Zeur niet” want wat zeuren mensen toch wat zeiken mensen toch Is er geen deur in de buurt om keihard dicht te slaan zo hard dat het servies bij de buren rinkelt Soms denk ik neen heel vaak denk ik Hij heeft voor niets geleefd Jezus Christus…

in het heden waarin ik leef herhaalt zich aldoor mijn verleden de smalle dreef van gedragen hoop slingert tussen mens en dier tussen het aardse en hemellicht, het is de levensloop het gaat zoals het gaat in hoeverre kies jij of ik ervoor wil je het zien aankomen; we leven toch aldoor in dromen of in het roepen dat ik alsmaar hoor ik…

Frustratie lost pas op in de rust van het eeuwige als je je prilste ontstaan zult ervaren en al je ervaringen van je geleefde leven en dat alles 'in a split level' en je gevoel je zegt 'ís that all what there was' om nietig op te gaan in de massa mensen die je voorgingen!…

Het is onhoudbaar de schijn te vertalen in een spiegelbeeld Op beide afstanden iets wijder dan schouderbreedte net boven schofthoogte trek ik een lijn Rechts van mij het bos een decoratief monoliet afstekend tegen het glazuur, mijn plafond daaronder was ik het groen in gedachten met hier en daar een weider van koeien voor de authenticiteit…

een getal, een daad, een liefde iets dat zichzelf kent zonder noodzaak tot notie iets dat een buitenwacht uitzondert en lichtjaren overbrugt zonder benul mijn steen ontbeert een stem gelijkend op tederheid, trilling eerder nog dan adem bevat stilte afwezigheid is afbraak ook niet meer wat het geweest is een breukvlak, een zeurende pijn…

Mensen die maar op een ander willen lijken laten iets unieks liggen zichzelf!…

Op de zinsnede van zinloosheid trekken we een ononderbroken lijn rond enig ontbreken van ‘t zijn de eindeloosheid geflessenhalsd met dat beetje eigen leven en dan die triviale kwak de dood op de bodem van de fles elkéén gesmoord in eigen nat het afvragen afgesloten met een kurk…

Zwemmend in ’t water zulks toekomst vergetend verpozend onder ’t lover de hitte van ’t heden verloochenend In elke bespieding Alleen te zijn bezwangerd en bezwaard van loden hitte vervreemd en onthecht te zijn verteerd door de vele gedaantes van verbeelding…

Waarom anderen anders zijn dan ik ben. Waarom ik twijfel waar zij zeker weten. Mijn doodgeboren antwoord is daarom. Ik snap niet waarom ik iets laat of doe. Ik ben opgehouden met vragen naar waarom, omdat een antwoord onbegonnen werk is. Wij mensen hebben al meer dan genoeg werk, met het beantwoorden van het hoe.…

je ogen wijken niet omdat ze kijken alsof zij weten dat schijn bedriegt in het kruisen van de blikken proef ik de altijd durende strijd in het spanningsveld der ikken daar zijn geen sluiers meer voorhanden worden banden strakgetrokken met ontblote tanden ik lach terwijl het altijd menens is een schijnaanval omdat jij naar meer…

Gedachten zijn als schimmen in de mist Als schaduw die bedekt lichte muren Maar hun vormen worden door schijn gewist Hun wezen kan het licht slecht verduren Hun inhoud in ’t brein verbonden met ‘t woord Zoekt plaatsen tussen zwart en wit in ’t grijs Daarom wordt waarheid zo zelden gehoord Wie ’t wel vertelt verklaart men voor niet wijs.…

ik zwaai naar het licht achter me volgt de schaduw nog zonder gezicht pas als ik kijk mijn handen laat zakken is er weer de oude egaliteit toch heb ik gezien waar zij is verdwenen door aarde en stenen finaal terug naar af om weer te verschijnen als licht wordt geblokkeerd en energie is geabsorbeerd…

de aanwezigheid van een aardappel of eigenlijk, het waarneembare onomstotelijke, proefbare, halfzacht gekookte van een verse aardappel het onherhaalbare van gisteren onhertreedbaar als afgesloten gangen het verdragen van regen en vuur het ontherfsten van naderend afscheid een geest in een fles stoppen, het hek van de dam in de grondverf…

Men kàn geen vlammen als een gouden vloed Uit éen vaas gieten in een andre vaas: Daarbinnen branden ze en een bevend waas Gloeit door het hulsel heen met halve gloed. Open het nooit – het is zo schoon, en ’t moet Zó schoon zijn, blijvend in die zelfde plaats: Die vlam zal niemand zien: zij zal, helaas! Zichzelf verteren, daar haar niemand…

in een vluchtige view langs het publiek zie je de trends van het laatste moment nog vaag kleuren hypes uit een andere tijd die weer reikt naar vintage retro en authenticiteit een cyclisch modebeeld dat het gebrek aan eigen inspiratie weer eens loepzuiver deelt waar nostalgie in poets en blink een lege ziel verbeeldt omdat vernieuwing…

bijna fluisterend hoorde ik zacht stilte spreken een vreemde stem die ik toch ergens uit verleden kende hij intoneerde met bekende klank dat schiep een band ik voelde hoe hij mijn herinneringen vluchtig passeerde probeerde de echte waarheden zonder franjes te etaleren ik wist het zwarte gat dat ik altijd verborgen had…

We zien alweer de bladeren dwarrelen en weten dat de herfst er dus weer is, maar treurnis om de zomer die er was en die in geur van sterven overal verschijnt, neen, die vecht wel om de overhand en gaat met kleuren ons bedriegen maar wint het niet van ’t vaag vermoeden dat dit niet het einde is, maar even rust en stilte vraagt. En ieder jaar…

Gedachten zijn als bloemen die zonder plant nooit kunnen groeien Zonder taal maken je gedachten geen enkel verhaal Ze hebben geen schijn van kans om te ontstaan zonder die code zijn ze van elk resultaat ontdaan…

Wat je toekomst brengen zal, kan ik niet voorspellen, Echt, ik vond geen glazen bol die het kan vertellen. Maar ik weet dat ik je wens dat je in je streven door en boven alles heen vreugde zult beleven. Vrijheid in verankering, vriendschap en verbondenheid, hoop die grenzen kan verleggen, liefdevolle tederheid. Veel te krijgen, veel…

Men wordt geboren en krijgt daardoor een naam. Men doet wat in het leven: spelen eerst met liefde en bespelen later tot men oud wordt, schuw en eenzaam. Dan met dikke longen vol stenen, men stikt op de peluw of ergens in een werelddeel ver van de moedertaal, Men verdwijnt achter de kiezen van de kannibalen. Vrienden, mag ik het vertellen?…

De humor, da’s een heel speciaal geval. Behulpzaam helpt ze spanning te bevrijden, ze vecht om de verzuring te bestrijden, ze brengt verlichting in dit tranendal. Al kan haar glans niet iedereen verblijden, vertoont ze zich maar best niet overal, ontsnapt ook zij niet steeds aan wat verval, ze blijft verheugd een warme gloed verspreiden.…

Als taal de waarheid sprak dan zou ik haar volledig leren Mijn weg omkeren Beminnen met achteloos gemak Haar wereld is daar ergens Mijn taal voldoet niet Mijn woorden doen slechts teniet Mijn woorden zijn een grens In de ervaring willen we samen zijn Maar haar taal weerspreekt de mijne Geen woord kan de afstand verkleinen Zij versluieren…

ik heb je opgegraven onder vele vreemde aardlagen en nog goed geconserveerd de tijd gaf mij de spade aan om veertig duizend jaren de geschiedenis na te gaan zocht en vond een tropisch regenbos nog gaaf onder een ontdooide permafrost een ijstijd van eonen gaf zo lucht aan dromen over de opstanding van het eeuwig regenwoud…

Ik heb te lang winkeltje gespeeld om de winkel per direct te sluiten zouden mijn klanten helemaal niet begrijpen Niet dat ze me begrepen toen ik open was maar mijn etalages waren zo aardig zo begrijpelijk en verrassend leuk niet dat ze er meer door kochten Maar als ondernemer houd je rekening met de wensen van je klanten ook al is het voor…