Alle inzendingen over fotografie

Een mooie foto is als een gedicht, maar dan geschreven in schaduw en licht.…

in tegenlicht heeft niemand een gezicht…

Aan allen die daalden naar hun ondergronds doel gaf gij een veilig gevoel gij, die ons naar boven haalde. O schone schacht, uw wielen draaiden alwaar de kolennacht nog eenmaal zwaaide. De kabel losgelaten in ontwapenend beton en afbraakapparaten zonder saluutkanon. Een gouden tijdperk en het zwarte zweet door het labeurwerk beiden…

Met een kunstige precisie achterhaalt hij elk bijzonder detail. Flitsend spiedt hij de horzon af tot hij zijn doel heeft bereikt. Een schoen waaraan een geschiedenis vastzit. Een zonnebril waarin levens spiegelend voorbijgaan. In een moment van stilte, een tel zonder fluistering wordt de essentie vastgelegd; het gevoel in een beeld.…

Vanaf Terheijde de Molenslag in de schemer licht beschonken zakte weg en raakte bezonken wat beetje zwaar op de lever lag Ploeterend door het zachte zand reikten aanloopjes net te kort springend over kreekjes voor de sport of doen oudere knullen dat niet meer het houdt tenslotte op ooit een keer Onder de spetters wel lekker nat stond…

voor een enkele herinnering het hele huis overhoop gehaald van zolder tot kelder doorzocht maar helaas niets gevonden een vergeefse zoektocht naar die ene foto in ouderwets zwart/wit van jonge mensen in tegenlicht daarom dit versje geschreven als substituut voor het kiekje dat verloren ging maar had kunnen getuigen van geluk van…

hij, onkwetsbaar achter de lens tast, tuurt en wacht om haar te vangen in een mozaïek van mythe en magie zij, staart stil in een boog om hem heen onaangedaan blijft ze staan een ogenblik denkt ze: zie maar, ik ben niet wat je ziet…

Via zijn lens werd de wereld Geïnformeerd Vietnam, Yom Kippoer en Cambodja Kwamen voorbij Philip Jones Griffiths Gaf met zijn hart aan de Fotojournalistiek een ziel Door middel van zíjn camera Zou de wereld moeten hebben Geleerd *Vietnamese burger, gelabeld (1967), n.a.v. een foto van Philip Jones Griffiths die deze week…

een landschap met fietser in vroeg tegenlicht bij een fraai vergezicht van een nog schrale zon soms treft een woord juist die gelijkenis zoals de lens in enkel ogenblik zich opent voor de eeuwigheid…

de foto’ s plakken hun landschappen op elkaar ik moet voorzichtig zijn om geen dijk stuk te trekken jouw dijbeen naast een populier is al wat gelig jammer van die bokkenorchissen…

achter een glas reuzegeuze lambic krijgt-ie een steeds knappere kop zijn vrouw zet hem er trots zo op voor de gulle lach in kroeg en lik het guiness book of records ziet verhip zijn neus vastgroeien aan zijn onderlip Toelichting: Bekijk het vooral zelf op www.catsandmusic.be/Hugo/gedicht.htm…

Staaltje vliegkunst vogels slaan gezicht in elkaar even zag ik jou…

doet een wezel in godsnaam op een strekdam op het wad bij Paesens waar ligt dat binnen een straal van 10 km ten noorden geen plaatsen Stiem 5,63 kilometer 117°O Morra 3,86 kilometer 153°Z Wie 3,70 kilometer 252°W dat ligt daar allemaal echt het arme beestje in vizier vlucht voor de fotograaf goeie foto jammer voor het dier verstopt…

toestel aan borst geklemd uit invalshoek van camera en haar ooghoogte legt zij talentvol de natuur bloot vanuit bewogen inspiratie etst zij het landschap in een totaalshot door fluitende wind pakt zij haar kansen in een onweerstaanbaar spel laat ze het licht glanzen als een engel in het struweel het bos bespeelt haar in juichende…

te vaak met foto's is het wild schrikken ben ik dat zoals die met die bolle kop uitpuilende ogen getuite lippen open mond trillende vleugels je weet nog wel van toen we mooi weer speelden bij de maadjes in de schimmelkaas ja daar word je wel even stil van dat te verwerken…

vandaag heb ik hem genomen, die flat stond immer in de weg als ik weer eens het plaatje van mijn leven wilde schieten maar nu heb ik 'm…

spoorwegemplacement Hengelo 28-08-'07 het warme morgenrood bij het ochtendgloren aan gindse horizon verrast mij totaal... ik vang dit vergezicht in een enkele 'click' als inspiratie voor een kille avond ergens achter in november om straks tóch nog even de warmte te ervaren in mijn dan zo tochtig hart…

door dit pad in het bos zag ik de bomen weer keek er naar en raakte zo ontroerd door dit pad niet één blad die naaktheid slechts de stam zo prachtig ik was er zag het pad daar lag het nam het mee slechts een blik met een klik stralend licht zonneklaar er weg van digitaal vastgelegd voor eeuwig deelname expositie…

alles wat fraai was merkwaardig buitennissig of opmerkelijk werd door hem vastgelegd en altijd met hartstocht zo knipte hij tot aan zijn dood zeker zo'n honderdduizend foto's op een vroeg exemplaar uit 1913 zien we iemand een duik nemen in het spiegelende water die duik werd vereeuwigd de beweging bevroren om stand te houden als een…

een spoor van voetstappen op het geplooide strand ligt kronkelig te wachten langs golven van de oceaan een briesje wuift het lange haar als de hand een schelpdier vindt die wonderlijk verscholen ligt haar schaduw zwicht synchroon zand bloost met de lucht en omarmt haar silhouet terwijl het water schuimend rolt wordt zonlicht zacht gewist…

stapelwolk groeit uit tot een hemelse gletscher met zachtrose teint…

Scherpte snijdt verbazing uit, het oog kleurt open wat het tegenlicht verhult, de dingen zijn zichzelf, ze staan voor niets dan taal, hun raadsel is verheldering die zich met dichtheid vult. ----------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

in hengelo weer de kip of het ei wie was er het eerst ik of hij je zou zeggen ik zet als eerste persoon gewoon voor scherpte-diepte de toon helaas hij stond op de automaat en dan gaat de fotograaf bij een ik in veel beweging door zijn sluiter de mist in de afstelling is de kunst in het fotograferen kijk mijn hoofd maar op foto's vol tekens…

languit midden op de weg met wat gras bij paaltjes hoe zalig maakt die steg ik kijk me in een deuk je bent écht wel geniaal ligt daar mooi voor lijk mooie oplossing meteen ook voor al die carvandalen scheuren voor niet te talen stoppen bij jou onbewééglijk in dialoog met puur natuur je gaat metterdaad alleen pars pro toto is echt…

wij stegen leegzaam op wij wisten alles…

woestijn een man een jonk in die woestijn een vrouw een meissie het jonk het meissie de man de vrouw die beiden oud de rimpels hoog op een balkon ze hebben iets het jonk het meissie het meissie met het jonk…

Of het waait hard of de boot heeft een ruwe vaart zelfs de glimlach houdt zich vast De boot stampt op de golven het haar verstrooit het gezicht maakt het onschuldig en jong In het spiegelglas van de zonnebril het beeld van de bekende fotograaf zij heeft geen tijd voor angst…

(l'important c'est la rose) ik dicht een schilderijtje 'een zomers taferel' met een handvol warme woorden doch geen zin teveel het zonnetje zal er op schijnen de hemel moet strakblauw en het weiland vol klaprozen schrijf ik speciaal voor jou…

het eerst met Nieuwjaar kwam van Vroege Vogels een foto bericht van twee minnende kikkers die het gewoon met elkaar deden zonder duidelijke reden zowat in mijn gezicht later in de week benauwde mij het gevoel dat iemand met zeker doel schaamteloos meekeek en ja hoor na veel turen op de rug van het mannetje zag ik me daar een mug…

Haarfijn en op de man af schieten ze het plaatwerk: 89 geworden in een bejaardentehuis op Bornholm. Een halve eeuw terug had ze triomfen gevierd als prima ballerina bij het Koninklijk Ballet van Kopenhagen, waar ze model stond voor het bronzen beeld van Edvard Eriksen. Alles kijkt gerimpeld de lens in, vooral de armen als geploegde akkerstroken…