Alle inzendingen over Dag

Morgen weer een dag als deze nog niet is afgesloten worsteling met alles in mijn gedachten zullen ze morgen vrij zijn of zal ik wederom zeggen morgen weer een dag…

Het is maar goed dat je niet weet wat de dag van morgen doet. Vandaag ben je uit je humeur want het leven stelt je even een beetje teleur. Maar de dag van morgen kan misschien ècht verdriet bezorgen. Geniet, leef bewust, elke dag omdat je niet weet wat de dag van morgen brengen mag.…

Naakte woorden soms zwart soms wit rakend gekleurd tot op het bot groei in lijnen van getekende tijd open jouw hart, ontvang en geef laat liefde elke nieuwe dag kleuren…

restje soep, wat brokjes kaas tien taai geworden broodjes een wirwar van fragmenten van verhalen afvalbakken overvol plakkerige keukenvloer loden benen, houten kop geur van rozen kookboek met uitdagende gerechten kroost vertrokken kliekjes van verjaardagsmaal vergeten bal en tandenborstel het nieuwe boek lijkt spannend.…

Elke dag weer, tot besluit. Jouw foto op het kastje, hij staat er al een jaar of elf. Dicht bij mijn bed. Zo heb ik hem neergezet. Elke dag opnieuw hetzelfde ritueel. Ik praat dan nog wat met je. Het wordt me nooit teveel. Soms ben ik wat verdrietig, dat zeg ik jou dan wel Jouw lach wil wel eens helpen.…

en reikhalzend licht streelt warme gevoelens intens vreugdevol als goudvlokken sneeuwen en een regenboogkrans de hemel vult Ik adem diepe geuren proef de dichte stilte die zich opent in een adembenemend panorama omgeven door herfstbladeren stroomt levenskrachtig bloed de nieuwe dag weer in…

zo vol, volledig als de cyclus zich rondt en haar glans werpt in neerschijn van de nacht zo duister, volkomen als schaduwen ijlings vluchten en vensters donker oplichten zo stil, volmaakt als het uur der waarheid zich geruisloos terugtrekt en helder zicht weer aanstonds verschijnt…

zware dagen van droefheid en gemis verdriet om degene die er niet meer is zware dagen waar geen einde aan lijkt te komen... en jij die terugdenkt al je nare dromen... ik neem je hand en zal er altijd voor je zijn wil je troosten je helpen met al die pijn...…

langzaam open ik mijn ogen en lach, ja, lach naar haar, mijn nieuwe dag. want valt ze tegen dan denk ik maar, er zitten er toch 365 in een jaar.…

Iedere dag…

Het is al zo lang voorbij hoe kan het nou Dat jij iedere dag minstens één seconde in mijn gedachten voorbij gaat? Zelf als we elkaar zouden tegenkomen zijn we zeker weten uitgepraat Inmiddels ben je me denk ik al lang vergeten Maar het antwoord op die vraag zal ik nooit zeker weten…

Die eendagsvlieg ben ik alleen duurt mijn dag zoveel langer...…

de aarde in zijn waarde het leven niet gegeven niet bedoeld om op te geven nooit te vroeg nooit te laat niet veilig in een hoekje maar open en bloot op straat wel bestaan en vergaan niet om het even om te leven om te zijn en te doen niet om de voordelen niet om de poen gaan en staan niet blijven over zere plekken…

Ik dwaal als een herder zonder gêne, zeef de stralen uit de dag. Ik laat me kosteloos verwennen, leef op ieder anders lach. Proef de weemoed, menig ander ging je voor. Het is de vlucht van zorgen. Lik de lafheid, ik moet er echt vandoor. Het is de vlucht van morgen.…

Een uur voelt als een dag een dag voelt als een week Het is zo lang geleden al dat ik in jouw oogjes keek Ik hoop je gauw te zien het liefste nog vandaag Als jij vraagt of ik kom dan zeg ik: ja heel graag Dan knuffelen wij samen en voelen ons weer één En vergeten dan weer even de wereld om ons heen…

het leven tekent nooit meer gisteren morgen geeft haar glimlach terug aan toen terwijl vandaag wanhopig schreeuwt om jou kus ik het duister vaarwel volg je heel zachtjes naar ooit dag lief…

Wanneer de klok om middernacht twaalf uren heeft geluid ontwaakt een dag in al zijn pracht. Als de maan nog aan de hemel staat begint in het Oosten de dageraad. De eerste vogel zweeft op de wind 't dauwt over het veld bloemen ontluiken een nieuwe dag begint.…

Licht, jouw maan lacht sterrewit, pure liefde vangt het zwartste zwart jouw laatste nacht Gekist, blank eiken leven in ringen sterk en krachtig jouw laatste reis Ooit, die foto ja, rode langstelige rozen bloeien langer dan jouw afscheid dag lieverd ...…

balanceren op het randje van vandaag waar een V van vuurvliegjes langzaam danst bestrijken schaduwbeelden morgen met hun zacht trillende glans weggestopt in papieren droomgezichten sluit god de deur en donker bedekt de ramen wat als de wereld valt…

waar duizend bloemen bloeien en in de lucht, ook op de grond vliegt alles vol van leven rond dat de natuur doet boeien gestaag glijdt langs het firmament zij die de aarde elk moment haar warme licht doet geven insecten, vissen, mens en dier bomen, struiken, gras en wier steeds kans biedt om te leven als elke schaduw korter wordt de dag…

ik treed uit je ogen en ga wat dichter naar de verte elke stap opent de einder waar schreeuwende vogels beuken tegen de branding van barstend zelfbedrog wanneer dagen korten en zich losrukken van wat ooit vleugels waren over een vlakke zee van meisjesjaren die ik meedroeg op mijn heupen voor jij in mijn tepels beet en het naïeve…

onbekende minnares van een sneeuwloze winter die ver ginder ver de diepe ouderdom van wij samen wij naar de verste horizonten fluistert waar ik huil om het licht leven lichter en de taal die zo zwier zwaai zwierend meer werd gevoeld dan begrepen jou heb ik bemind gevraagd vertraagd en zelfs toen was het afscheid kort in een dag-winter-droom…

De dag wordt door iedereen anders beleefd, vreugdevol binnengehaald en genietend volop, tot de dag het einde geeft en we een vol jaar moeten wachten op, De dag van het gedicht.…

Wanneer, zoals bij jou de laatste dagen van je leven hier op aarde geteld zijn, je laatste fase is ingegaan, je alleen nog in staat bent te knikken, de kwaliteit achteruit holt, wanneer je leven hier gedaan is, je afscheid nemen moet van al wat je dierbaar is, je alles achter moet laten, weet dan dat weliswaar je taak erop zit…

Je hebt geen grip op deze zaken, je kunt niets doen dan toekijken je had graag honderd willen worden samen maar dat is helaas niet gegund. Je kunt niets anders doen dan denken aan hoe het had kúnnen zijn je had elkaar nog zoveel jaren willen schenken het mocht niet zo zijn. Het is oneerlijk zoveel op je schouders te deponeren, het is…

ik wil, zoals zovelen, nalaten niet van nalatigheid beticht worden met verve woorden penselen beitelen in grafstenen letter na letter opdat ik zacht zal rusten een schilderij achterlatend groen en vuur rood en ijs glorend in ochtendstond gloeiend de zee bewolkt niet, neen, nooit weggaan alleen maar achterblijven aan het begin van de avond…

En de dag was oud. Vervlogen roem is verdwenen. In alle eenvoud geniet hij van deze momenten. Ervaren door de ouderdom. Bekijkt hij 't leven andersom. Hij plukt nu wat moed uit z'n jonge leven Toen alles nog ging zonder beven. Rust is nu zijn uitgangspunt. Gedaan met nog een stunt. Het leven waardig beleven Is nu zijn streven.…

Het fluitekruid is uit langs wallekant en sloten is uit het groen ontsproten wit, duidelijk en luid april tooit zich in zomer voor waker en voor dromer geen die zij buitensluit het fluitekruid is uit de zon schijnt op het water de avond valt pas later de dag mag uitgebuit '…

lijnen weerkaatsen oude gebeden wanneer geluid, wit als wierook, zich neerlegt op gevouwen handen mijn hoofd vult zich met landschappen en wat verder met overwoekerde dagen wanneer ramen sluiten, licht hellend als vergeten beloften zwarte gronden in gedragen huivering drijven me naar het boetekleed; de grens van weifelende leegte…

lijnen weerkaatsen oude gebeden wanneer geluid, wit als wierook, zich neerlegt op gevouwen handen mijn hoofd vult zich met landschappen en wat verder met overwoekerde dagen wanneer ramen sluiten, licht hellend als vergeten beloften zwarte gronden in gedragen huivering drijven me naar het boetekleed; de grens van weifelende leegte…