Alle inzendingen over afscheid

Beschermt achter het glas geef jij mij een dynamisch inzicht in ons houvast terwijl de aanraking van een afstand transparant voelt mijn poriën zuigen jouw souvenir door middel van verzachte tintelingen tijdens mijn bezinning en trekt de spanning uit het lichaam zoals jij het altijd hebt bedoeld. Bewaakt in een omlijsting met goudblad…

Haar ogen vertellen. Laat me gaan, laat me gaan. Hier ver vandaan. Weg van het verdriet, want pijn voelen wil ik niet.…

Al ga ik zeer ver weg, wil mij getroost beminnen, het is geen ander ik dat op een steven staat om onder feller licht een leven te beginnen met dromen die gaan bloeien voor een nieuw gelaat. Mijn ogen blijven thuis; bij u blijven mijn handen. Naast u is rust genoeg voor hen, zelfs avontuur; want beter dan wie ook weet ik dat vreemde landen niets…

Wanneer ik je morgen moet verlaten ontkleedt me van mijn angsten als stoffelijk wezen en leg mij in het glazen ledikant, waarin ook jij geboren werd, vertel me je verhalen als ik ooit weer naast je wakker word, zodat ik over je kan waken in het moment van stille dood die tijdelijk wordt opgeschort, laat me meevaren in jouw…

ondanks het besluit te zwijgen - geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in de prille zachte voorjaarswind…

Als ik je alles zou vergeven en jou voor altijd zal vergeten welke stappen reflecteren dan nog in de nacht dat ik jouw ritme vond. De passie zal ik nooit vergeten jouw woorden kan ik je vergeven toen de nacht voor eeuwig verduisterde met de laatste zin die je mij influisterde. Kon alles maar blijven zoals het is zonder jouw laatste…

lange dagen klamme nachten vol gedachten vol gedachten over iedereen die ik hier achterlaat kies ik bewust bestemming onbekend genoeg gedokterd genoeg gepraat zo ook gezwegen ben ik klaar om over te gaan en me over te geven aan hen die mij komen halen naar daar waar liefde de voertaal is…

waar ben je dan mijn lieve kind nu je niet meer thuis kwam uit de nacht waar moet ik beginnen met zoeken wie heeft dit vreselijke scenario ooit bedacht jij stond midden in het leven was vriendelijk vrolijk en blij totaal onverwacht uit het leven gerukt ben ik naarstig opzoek naar antwoorden de vraag is wie helpt mij hierbij…

De plek is gebleven maar jij bent opgelost spoorloos verdwenen Zelfs de braamstruiken met hun scherpe doornen herinneren zich jou niet meer In de holte van een boom groeien drie paddenstoelen in de bast daarboven, gekerfd een hart en twee namen hoog boven het hoofd gegroeid niet meer te lezen De warmte van de zon is onder je vleugels…

worden voorgelezen honderddertig namen op een binnenplaats in een gewond Frankrijk uit het leven gerukt door in bomgordels gehulde jeugd gevoed door haat klinkt de boodschap luid en duidelijk omarm elkander en vier het leven…

Voor mijn surprise wilde ik sterke lijm. Mijn vader zou precies weten welke. Zo'n Bison Kit pakket kreeg hij voor Sinterklaas. Een goocheldoos waarmee je alles kon maken dacht ik. Het sterkst werkt contactlijm zei hij geloofde ik. Secondelijm dan? Hij laat me nooit los.…

HERFST Het wordt nu herfst, de jaren zijn vervlogen, als zand door onze vingers heengegaan, jaren dat wij vaak bevlogen, niet dachten aan ons zo sterfelijk bestaan. Vervlogen zijn de jaren van weleer, en aan je lot valt niet te ontkomen, het einde komt, al kom je in verweer, en is steeds meer nabijgekomen. Ze komen en gaan, steeds sneller…

Olis Minka! ach! wij moeten scheiden; Hoor het krijgsklaroen mij beiden, Zie, op gindse vale heiden, Reeds mijn drom geschaard. Treurig zal nu 't licht mij stralen, Wenend zal ik eenzaam dwalen, En zo lang uw naam herhalen, Als mij 't krijgslot spaart. Nooit zal ik van U mij wenden: Midden zelfs in 's vijands benden, Zal ik groeten tot…

Er is nog zoveel wat ik met jullie zou willen delen Geen pijn maar liefde willen geven Nu ga ik weg stil en alleen In gedachten heb ik jullie om mij heen Het spijt me~…

Namen laten sporen na, van hen die werden genoemd. Luchtig dromen zij voorbij, wanneer je 't niet verwacht, en wordt overvallen door heimwee naar een ziel die mist. Vrees dan niet de nacht, zij brengt ons nader tot elkaar. Zoek mij in de schaduw, ik ben niet dood, je vind me daar.…

Hoe mooi zou het daar zijn daar waar onze bestemming is nog niemand kwam terug als ik me niet vergis Hartverwarmend wordt je daar ontvangen daar waar we naar toe gaan als we ons aardse bestaan verruilen voor een meer vreugdevol, vredig en zonnig bestaan Zoveel licht, warmte en verdraagzaamheid het kan niet anders of het is er fijn het…

ik heb geen woorden voor de doden die gisteren nog aten zwijg liever bij de vijver waar ik eendjes brood voer een vogeltje zijn pootje spalk over gisteren wil ik niet schrijven wel over vandaag of de zon die de bladeren beschijnt ik wil het niet hebben over de doden en de verlaten straten het zijn namen die mij herinneren aan…

Dat je weg gaat dat weet ik nu wel maar alsjeblief ga niet weg zonder een vaarwel.... Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

Is dit nu Van mij over Is dit nu Wie ik ben Is dit nu Wat er overblijft Als je Alles achterlaat Argwaan Angst Ik lees het In hun ogen Het zijn De emoties Die ik Zo goed ken Ik voel me naakt Steeds naakter Ze kijken Met hun argwaan Ze kijken Met hun angst Ze kijken Met hun ogen Dwars Door mijn huid Ik kwam Slechts…

na kou en afscheid nemen was de huid gestroopt en afgedaan niet meer beroerd of aangeraakt koude pijn wordt snel geboren nu, niet veel later in de tijd is zachte warmte teruggekomen van baby-alpaca de trui strelend over naakte borsten…

Ik draag stenen over gras, het gewicht kleurt mijn ogen zwart. Deze lucht draagt de jaren waarover vader schreef. Over mensen, en hoe niemand ooit de zon verjoeg. Zijn rimpelige handen schrijven nu over een man, die op zijn knieën vraagt om de dood. En ik las het, vader Maar niet vandaag. Vandaag gebeurt het sterven niet…

zonder reden gleden we tijdloos in zeeën van tijd zonder vragen zonder vlagen blies de wind zachtjes vleugen geluk in de nacht van onze gedachten aan meer aan eeuwig zonder alleen nog te zijn sleet de pijn alle wonden verbonden we in de lucht zuchten we zei je zacht ik heb alle tijd geduld ik wacht vervulde de geur…

Ik ben een kind dat zich soms vergeet een poppetje op papier tekent en zich afvraagt wat is hier De wereld ken ik wel het is de zaak van pa boordevol krijtjes waarmee je een bord bekladt Ik lever in nu de jaren verstrijken er een grijze mantel om het lijf zit Tekenen kon ik een boom een vliegtuig en nog veel meer Alleen ben ik…

Ik vind je om me heen, bladerend door een fotoboek, lach je al mijn pijntjes fijn. Vanuit mijn ooghoek denk ik je wel eens te zien, op de bank, nippend aan je wijn. Maar als ik mijn hoofd draai, zie ik alleen een afdruk, op de plek, waar jij eens zat. Op dagen dat ik je meer dan ooit, bij me wil, ruik ik aan de kleren, die je ooit…

met brieven vol gemis over waar je nu bent hoe het met je gaat hoe ik gevaren ben zo zonder jou twee handen vol tranen van geluk dat ik je heb gekend over de leegte mijn reis alleen zo zonder jou ik mis je…

Tussen kettingen verroest van de jaren liggen verhalen begraven dood heeft hun de mond gesnoerd onder bemoste zerken wordt geen woord nog gehoord Tussen ontblote bomen hangt laat novemberlicht in vergulde scherven.…

Ik kan mijn dromen niet geloven dat ik jouw weer zie met behulp van het zonlicht dat weerspiegelt in zee. Met de glans op jouw lippen verzegel jij onze film hierdoor wandel ik verlicht voor de laatste keer mee. Tijdens de passage galmt de herinnering over de golven de frequentie deint uit jouw keel en verbreedt mijn inzicht met lichtpunten…

stopte mijn hart met kloppen tik tak tik tak de tijd verstreek zonder uit te glijden langzaam kleurde de grijze kamer, blauw vleugels werden vastgesnoerd bleek wat ik tot dan toe geleerd had voldoende om toegang te verkrijgen tot het witte licht opgenomen in een zee van liefde waar ik verder zal groeien tot daar waar sterren…

al kijkend naar nodig ik hem uit op het randje van mijn bed ik zou hem kunnen verhalen over om mij ter wille te zijn wellicht te overreden niet dat het leven niet mooi is integendeel maar ik ben moe heb genoeg gestreden de wil ontbreekt om nog al kijkend naar wacht ik op zijn uitnodiging…

Fragmenten van 't Leven,verloren, Hopen op, tijdens Bestaan. Ik veeg ze in potjes Op een dag zijn er geen over, ben ik vergaan. Gelabeld heb ik ze op datum gezet, in jouw gedachten-kast. Daar waar ik was, Wil ik blijven, herinner mij, Hou me nog iets langer vast.…