Lichtplooi
Een aarzelende glimlach
plooit de lippen, een
lichtend spoortje
van het denken.
de tijdgeest verdampt
de treden
de ruimte vult zich
met gebroken stemmen
vermomt in watten
een blik die oplicht
onvoltooide herkenning
er kleven beelden
aan haar handen,
album van de geest,
bladeren verwaaien in
winden die haar zijn ontvallen
schaduw die de toekomst leest
ze slaat de dageraad om
klapwiekt het verleden dicht
het is stil zegt zij,
vraagt bevestiging, ik knik
geluiden zonder klanken
het is stil en vrij, heerlijk vrij.
Dag Anna.
... Illustratie:Membershome.nl ...
Schrijver: Pama, 17 november 2016Geplaatst in de categorie: afscheid
prachtige zinnen die smaken naar meer......