Alle inzendingen over actualiteit

kapot, verslagen en verloren ze scheppen modder in een onaards landschap zoekend naar hoop met angst voor wat ze vinden in een uiteengevallen gemeenschap puinresten, puinhoop wanhopig biddend naar Allah of God in zinderende hitte is angst kouder dan ooit vechtend tegen het noodlot stenen en modder zijn overgebleven resten waar…

zij wist wat zij had te geven haar hele leven heeft zij die ogen al gezien het staren de lokkende gebaren het begin van een lach als jij in je onschuld daarin was getrapt in subtiel ervaren heb jij de gevaren al vroeg onderkend dan botsen karakters ligt afwijzen op de loer met alle emotiepijn jij bent geen therapeut niet…

gematigdheid van Wilders is slechts schijn met woorden wordt heel slim slechts gemeanderd vandaar dat er in wezen niets verandert zijn knechten blijven zitten waar ze zijn de windbuil wappert met een hele hoop verwacht hij echt dat ik voor leugens warmloop!?…

nog slaan de kerkklokken van het verre klooster warme slagen langs een van hitte trillende horizon door het groengele gewas kapt de herfstmelodie zijn kleuren in het aroma van volle slagen die de bundels langs zijn pad lijnrecht formeren verder verschrikken vogels vliegen op uit hun verborgen schaduwplek op weg naar verbondenheid…

ik heb de emotie- stemmingen gepeild oogopslagen genoten in hun ontdekken van de wereld de woordloze lichaamstaal van handen en armen gezien in hun explosieve onmacht om tot verbaal verhaal te komen heb op mijn zwerftochten langs wereldbekende muziektempels en samenkomsten van dans toneel de mooiste stukjes van de hemel ervaren…

ik voelde de muur met de avond kou van de stenen en toch was er de muziek van het winkelend publiek met zongebruinde benen de mêlee emoties van opzwepende drift tot vertederende liefde ging de muur aan als autist die alles voelde en wist met versteende herinnering ook wij beleven de stad in de stap van de mensen hun schuifelende…

Er waren zekerheden in het leven: In schelpenpaadjes school een groot ‘gevaar’. Je wist wel dat je lek reed maar nooit waar, Maar daar beton op is zwaar overdreven. Nooit meer een knal, nooit meer een lekke band, Verdwenen is wat hoort bij Ameland.…

nog neem ik mijn stapstenen mee heb er genoeg om mijn bagage droog te houden met eerbied en uit erkentelijkheid gekozen maar ook voor stukjes drift die boven komen drijven nog kan ik droge voeten houden maar ik moet keuzes maken en zaken kwijt zien te raken om mijn pad te blijven volgen mee te dragen in liefdes verbondenheid…

geachte ouders u allen denkt het goed te hebben gedaan kinderen willen meeprotesteren daar willen jullie toch achter staan ohwee kinderen behoren respect de tonen aangaande orders burgemeester van die desbetreffende stad dit alles vooraf overwogend hadden wij deze ellendige situatie niet gehad niet alleen als politieman…

Extreme hitte, regen, rampspoed En dood en grond die scheurt en beeft Moeder Natuur siddert en stampvoet Puin, stof, wie heeft het overleefd? Klopt nog een hart in de ravage Klinkt ergens nog een jammerkreet Een doemscenariocollage - Klimaatbeheer dat levens vreet Vermisten, leed en zwaargewonden Door hebzucht, ego's, geld en macht Alarmbellen…

ik zag ze bewegen in verdichting van mensen luidere stemmen de toon boos hij verongelijkt zij was wat kwijt scheve blikken in over en weer het zinloos beschuldigen maar langs de rand van het pleintje was de vogel gevlogen de steegjes in want zakkenrollen is een groepsactiviteit…

stukjes mystiek blijken het wisselgeld uit de hemel te zijn iets dat wij achteloos hebben weggedaan blijkt niet horend bij het leven van vandaag blijkt een ongekend hoge waarde te hebben in de opbouw van de schepping onbetaalbaar is de rust van oude kathedralen voor overbelaste geesten heilzaam de introverte sfeer de verbondenheid…

hoe jij keek kon ik alleen in je ogen lezen jouw lieve aanhankelijkheid sprak iedere seconde warmte met die blik in tal van eigen kleine changementen al naargelang de stemming op jouw bühne en mijn tegenspel in de choreografie die komt uit het intens geestelijk contact dat aanviel en pareerde waar lichaamstaal lachte als applaus…

De warmte komt uit Frankrijk nu God nog!…

voorzichtig hebben wij elkaar afgetast zacht en liefdevol gepast en genoten geen geheime plekjes vergeten in het volle licht van de warme zon tussen bloemen in de wei wij en het gras waren nog lentegroen en in genotvolle spanningsboog twee kontjes hoog…

Een worm stelt aan zijn woning weinig eisen: “Op woongebied steekt het mij niet zo nauw, Ik heb een bovenkamer bij een vrouw, Ik moet mij dagelijks naar boven hijsen. Het is er knus maar waar ik wel van baal: Het uitzicht daar is ook niet optimaal.”…

Onthaast! Hier en nu Het leven haalt je in Stop hier! Neem even rust Alsmaar rennen heeft geen zin…

ik heb al te veel stukjes zien sterven te snel omdat er in de laatste ademfase geen adequate hulp meer was niet om de processen te keren maar om de pijn van het flamberen van leven te nivelleren het gaan dragelijk te houden zacht is de troost van het samen lijden in een strijd die al verloren was maar die de conceptie van…

in je plots verschrikken had het ikke even hulp nodig om weer rechtop door te gaan niet te blijven staan in overwegen maar goed en slecht afwegen in de te volgen weg die ook door anderen al met succes is afgelegd ook toen zag ik tranen geboren worden op het randje van hulpeloosheid die in paniek huilend gestalte kregen in…

toen ook de zon probeerde te schuilen voor zijn eigen schaduw kon ik wel huilen omdat geboorte en dood de cyclus zijn van het leven in ons universum ik weet nog dat zij warmte licht en volop energie scheen die in haar bron leefde zij bleek de gangmaker te zijn die als slinger in het uurwerk van aarde het leven weg tikte tot…

De wereld is ziek Maar wij kunnen haar helen Het klimaat is naar de klote Maar wij kunnen het keren De vrouwenopvang puilt nog steeds uit Maar steeds meer mannen en vrouwen kiezen voor echte liefde Veel scholen zijn nog steeds kinderfabrieken Maar steeds meer docenten kiezen voor onderwijs vanuit het hart De energiecrisis groeit…

ik voelde in een vlagend licht touche op mijn huid jouw verhalen dwarrelen in het gaan van het ene huis naar het andere land in talloze talen van ijzig dun tot dampig warm beklampend op de borst tot siberische vorst ben meegevoerd door chaotisch golvend water dat doden droeg naar later met de vlucht van storm naar orkaan en…

Na dertien euro is het me gelukt Ik wilde weten waar het over ging Wat doe je met zo´n knuffelkermisding Onder die vragen gaat een mens gebukt Mijn vrouw was wel tevreden met mijn buit Eén lullo meer in huis maakt haar niet uit…

op een onbewaakt ogenblik was ik tot mijn schrik de rode draad verloren onze levenslijn als houvast in bange dagen die hoe dun ook uitgerekt ontzettend veel liefde kan dragen het voelde alleen voor het eerst niet verbonden in de realiteit van alle dag waarin jouw lach mijn leidraad was hoe ik ook mijn oren spits ik zal het…

De wesp was deze maand weer lekker bezig, Augustus noemt men dan ook wespenmaand. Het is ook niet zo dat zijn aantal taant, De wesp was zeer nadrukkelijk aanwezig. Maar waarop ik nog steeds het antwoord mis: Hoe weet zo’n wesp dat het augustus is?…

heb geduld het gaat wel goed komen het is niet jullie schuld dus blijf vooral dromen echter ze blijven komen omdat daar niets valt om over te dromen geen toekomst geen werk alleen te vaak honger eventueel te beschrijven in alles onthullende gedichten toch blijf hopen op een wonder doe het dus maar niet ga de vogels niet achterna…

ik wist het nog van vroeger jij blij in het midden van de bloemen wei ik beloofde een handvol wind en spetters regen met de bui zat het echt tegen die kleurde regenboog maar in jouw blonde haar danste wind de krullen klaar…

als mijn gedachten uitvliegen op het licht van de zon verzamelen zij stukjes schoonheid die samenvallen tot jouw gezicht waarbij het langzaam in warmte begint te stralen en je gevoel een mystiek lichaam aanneemt waarin wij een worden omdat wij voor elkaar geschapen zijn nog zijn wij niet volmaakt maar weten het pad te gaan…

zacht glinsterden stofjes alle kleuren op de thermiek van de warme middagzon het glas in lood speelde met de kleuren van de dood die onder koude grafzerken begonnen was nog dwarrelden vleugjes wierook in het voorbij gaan van gelovigen die in devote rust de zomer en hitte waren ontvlucht bij een kaarsje baden om regen op…

ik wist nog hoe jij binnen kwam en alle kleuren verschoten wat overbleef was in het foutieve grijs gegoten waar vroeger speelsheid in een lach overheerste schokte en bibberde stramheid minutenlang tot ver voorbij deur en behang nooit waren zij met stomheid geslagen er kletsten altijd wel wat dwazen jij gooide het met ellende…